Definify.com
Definition 2024
στερέωμα
στερέωμα
Ancient Greek
Noun
στερέωμα • (steréōma) n (genitive στερεώματος); third declension
Inflection
Third declension of στερέωμα, στερέωματος
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | τὸ στερέωμα | τὼ στερέωματε | τὰ στερέωματᾰ |
Genitive | τοῦ στερέωματος | τοῖν στερεωμάτοιν | τῶν στερεωμάτων |
Dative | τῷ στερέωματῐ | τοῖν στερεωμάτοιν | τοῖς στερέωμασῐ(ν) |
Accusative | τὸ στερέωμα | τὼ στερέωματε | τὰ στερέωματᾰ |
Vocative | στερέωμα | στερέωματε | στερέωματᾰ |
References
- στερέωμα in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «στερέωμα» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- “G4733”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
Greek
Alternative forms
- στέριωμα n (stérioma) (colloquial)
Etymology
From Ancient Greek στερεῶ (stereô), from στερεός (stereós)
Noun
στερέωμα • (steréoma) n (plural στερεώματα)
- (colloquial) support, framework
- (colloquial) keel
- (literary) firmament, the heavens
- (figuratively) group (of people of common interest); coterie
Declension
declension of στερέωμα
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | στερέωμα | στερεώματα |
genitive | στερεώματος | στερεωμάτων |
accusative | στερέωμα | στερεώματα |
vocative | στερέωμα | στερεώματα |
See also
- ουρανός m (ouranós, “sky”)