Definify.com
Definition 2024
συνήορος
συνήορος
Ancient Greek
Alternative forms
- συνάορος (sunáoros)
- ξυνάορος (xunáoros)
Adjective
συνήορος • (sunḗoros) m, f (neuter συνήορον); second declension
Inflection
Second declension of συνήορος, συνήορον
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||
Nominative | συνήορος | συνήορον | συνηόρω | συνηόρω | συνήοροι | συνήορα | ||||||
Genitive | συνηόρου | συνηόρου | συνηόροιν | συνηόροιν | συνηόρων | συνηόρων | ||||||
Dative | συνηόρῳ | συνηόρῳ | συνηόροιν | συνηόροιν | συνηόροις | συνηόροις | ||||||
Accusative | συνήορον | συνήορον | συνηόρω | συνηόρω | συνηόρους | συνήορα | ||||||
Vocative | συνήορε | συνήορον | συνηόρω | συνηόρω | συνήοροι | συνήορα | ||||||
Derived terms
- συνωρίς (sunōrís)
Noun
συνήορος • (sunḗoros) f, m (genitive συνηόρου)
Inflection
Second declension of συνήορος, συνηόρου
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | ὁ/ἡ συνήορος | τὼ συνηόρω | οἱ/αἱ συνήοροι |
Genitive | τοῦ/τῆς συνηόρου | τοῖν συνηόροιν | τῶν συνηόρων |
Dative | τῷ/τῇ συνηόρῳ | τοῖν συνηόροιν | τοῖς/ταῖς συνηόροις |
Accusative | τὸν/τὴν συνήορον | τὼ συνηόρω | τοὺς/τὰς συνηόρους |
Vocative | συνήορε | συνηόρω | συνήοροι |
References
- συνήορος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press