Definify.com
Definition 2024
συνωρίς
συνωρίς
Ancient Greek
Alternative forms
- ξυνωρίς (xunōrís)
Noun
συνωρίς • (sunōrís) f (genitive συνωρίδος); third declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ συνωρίς | τὼ συνωρῖδε | αἱ συνωρῖδες | ||||||||||
| Genitive | τῆς συνωρῖδος | τοῖν συνωρίδοιν | τῶν συνωρίδων | ||||||||||
| Dative | τῇ συνωρῖδῐ | τοῖν συνωρίδοιν | ταῖς συνωρῖσῐ | ||||||||||
| Accusative | τὴν συνωρῖδᾰ | τὼ συνωρῖδε | τᾱ̀ς συνωρῖδᾰς | ||||||||||
| Vocative | συνωρίς | συνωρῖδε | συνωρῖδες | ||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. | ||||||||||||
Related terms
- τέθριππον (téthrippon, “quadriga”)
References
- συνωρίς in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press