Definify.com

Definition 2024

τρίβω

Ancient Greek

(4th AD Koine) IPA^(key): /tríβo/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /trívo/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /tɾívo/

Verb

τρίβω • ‎(tríbō) future: τρίψω aorist: ἔτριψα perfect active: τέτριφα perfect mediopassive: τέτριμμαι aorist passive: ἐτρίβην/ἐτρίφθην

I rub
Ι grind, thresh, pound
I waste, ravage
I rub away, grind down, wear away
I wear out

Inflection

Present: τρίβω, τρίβομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τρίβω	τρίβεις	τρίβει	τρίβετον	τρίβετον	τρίβομεν	τρίβετε	τρίβουσῐ(ν)
	subjunctive	τρίβω	τρίβῃς	τρίβῃ	τρίβητον	τρίβητον	τρίβωμεν	τρίβητε	τρίβωσῐ(ν)
	optative	τρίβοιμῐ	τρίβοις	τρίβοι	τρίβοιτον	τριβοίτην	τρίβοιμεν	τρίβοιτε	τρίβοιεν
	imperative		τρῖβε	τριβέτω	τρίβετον	τριβέτων		τρίβετε	τριβόντων
middle/ passive	indicative	τρίβομαι	τρίβει/ τρίβῃ	τρίβεται	τρίβεσθον	τρίβεσθον	τριβόμεθᾰ	τρίβεσθε	τρίβονται
	subjunctive	τρίβωμαι	τρίβῃ	τρίβηται	τρίβησθον	τρίβησθον	τριβώμεθᾰ	τρίβησθε	τρίβωνται
	optative	τριβοίμην	τρίβοιο	τρίβοιτο	τρίβοισθον	τριβοίσθην	τριβοίμεθᾰ	τρίβοισθε	τρίβοιντο
	imperative		τρίβου	τριβέσθω	τρίβεσθον	τριβέσθων		τρίβεσθε	τριβέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τρίβειν				τρίβεσθαι
participle		τρίβων , τρίβουσᾰ , τρῖβον				τριβόμενος , τριβομένη , τριβόμενον

Imperfect: ἔτριβον, ἐτριβόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτριβον	ἔτριβες	ἔτριβε	ἐτρίβετον	ἐτριβέτην	ἐτρίβομεν	ἐτρίβετε	ἔτριβον
middle/ passive	indicative	ἐτριβόμην	ἐτρίβου	ἐτρίβετο	ἐτρίβεσθον	ἐτριβέσθην	ἐτριβόμεθᾰ	ἐτρίβεσθε	ἐτρίβοντο

Future: τρίψω, τρίψομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τρίψω	τρίψεις	τρίψει	τρίψετον	τρίψετον	τρίψομεν	τρίψετε	τρίψουσῐ(ν)
active	optative	τρίψοιμῐ	τρίψοις	τρίψοι	τρίψοιτον	τριψοίτην	τρίψοιμεν	τρίψοιτε	τρίψοιεν
middle	indicative	τρίψομαι	τρίψει/ τρίψῃ	τρίψεται	τρίψεσθον	τρίψεσθον	τριψόμεθᾰ	τρίψεσθε	τρίψονται
middle	optative	τριψοίμην	τρίψοιο	τρίψοιτο	τρίψοισθον	τριψοίσθην	τριψοίμεθᾰ	τρίψοισθε	τρίψοιντο
		active				middle
infinitive		τρίψειν				τρίψεσθαι
participle		τρίψων , τρίψουσᾰ , τρῖψον				τριψόμενος , τριψομένη , τριψόμενον

Aorist: ἔτριψα, ἐτριψάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτριψα	ἔτριψας	ἔτριψε	ἐτρίψατον	ἐτριψάτην	ἐτρίψαμεν	ἐτρίψατε	ἔτριψαν
	subjunctive	τρίψω	τρίψῃς	τρίψῃ	τρίψητον	τρίψητον	τρίψωμεν	τρίψητε	τρίψωσῐ(ν)
	optative	τρίψαιμῐ	τρίψαις/ τρίψειας	τρίψαι/ τρίψειε	τρίψαιτον	τριψαίτην	τρίψαιμεν	τρίψαιτε	τρίψαιεν/ τρίψειαν
	imperative		τρῖψον	τριψάτω	τρίψατον	τριψάτων		τρίψατε	τριψάντων
middle	indicative	ἐτριψάμην	ἐτρίψω	ἐτρίψατο	ἐτρίψασθον	ἐτριψάσθην	ἐτριψάμεθα	ἐτρίψασθε	ἐτρίψαντο
	subjunctive	τρίψωμαι	τρίψῃ	τρίψηται	τρίψησθον	τρίψησθον	τριψώμεθα	τρίψησθε	τρίψωνται
	optative	τριψαίμην	τρίψαιο	τρίψαιτο	τρίψαισθον	τριψαίσθην	τριψαίμεθα	τρίψαισθε	τρίψαιντο
	imperative		τρῖψαι	τριψάσθω	τρίψασθον	τριψάσθων		τρίψασθε	τριψάσθων
		active				middle
infinitive		τρῖψαι				τρίψασθαι
participle	m	τρίψᾱς				τριψάμενος
	f	τρίψᾱσα				τριψαμένη
	n	τρῖψαν				τριψάμενον

Aorist: ἐτρίβην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐτρίβην	ἐτρίβης	ἐτρίβη	ἐτρίβητον	ἐτριβήτην	ἐτρίβημεν	ἐτρίβητε	ἐτρίβησαν
	subjunctive	τριβῶ	τριβῇς	τριβῇ	τριβῆτον	τριβῆτον	τριβῶμεν	τριβῆτε	τριβῶσῐ(ν)
	optative	τριβείην	τριβείης	τριβείη	τριβεῖτον/ τριβείητον	τριβείτην/ τριβειήτην	τριβεῖμεν/ τριβείημεν	τριβεῖτε/ τριβείητε	τριβεῖεν/ τριβείησαν
	imperative		τρίβηθι	τριβήτω	τρίβητον	τριβήτων		τρίβητε	τριβέντων
		infinitive				participle
passive		τριβῆναι				τριβείς, τριβεῖσα, τριβέν

Aorist: ἐτρίφθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐτρίφθην	ἐτρίφθης	ἐτρίφθη	ἐτρίφθητον	ἐτριφθήτην	ἐτρίφθημεν	ἐτρίφθητε	ἐτρίφθησᾰν
	subjunctive	τριφθῶ	τριφθῇς	τριφθῇ	τριφθῆτον	τριφθῆτον	τριφθῶμεν	τριφθῆτε	τριφθῶσῐ(ν)
	optative	τριφθείην	τριφθείης	τριφθείη	τριφθεῖτον/ τριφθείητον	τριφθείτην/ τριφθειήτην	τριφθεῖμεν/ τριφθείημεν	τριφθεῖτε/ τριφθείητε	τριφθεῖεν/ τριφθείησᾰν
	imperative		τρίφθητι	τριφθήτω	τρίφθητον	τριφθήτων		τρίφθητε	τριφθέντων
		infinitive				participle
passive		τριφθῆναι				τριφθείς , τριφθεῖσᾰ , τριφθέν

Perfect: τέτριφᾰ, τέτριμμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέτριφᾰ	τέτριφᾰς	τέτριφε	τετρίφᾰτον	τετρίφᾰτον	τετρίφᾰμεν	τετρίφᾰτε	τετρίφᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετριφὼς ὦ/ τετρίφω	τετριφὼς ᾖς/ τετρίφῃς	τετριφὼς ᾖ/ τετρίφῃ	τετριφότε ἦτον/ τετρίφητον	τετριφότε ἦτον/ τετρίφητον	τετριφότες ὦμεν/ τετρίφωμεν	τετριφότες ἦτε/ τετρίφητε	τετριφότες ὦσῐ(ν)/ τετρίφωσῐ(ν)
	optative	τετριφὼς εἴην/ τετρίφοιμῐ/ τετριφοίην	τετριφὼς εἴης/ τετρίφοις/ τετριφοίης	τετριφὼς εἴη/ τετρίφοι/ τετριφοίη	τετριφότε εἴητον/ τετριφότε εἶτον/ τετρίφοιτον	τετριφὀτε εἰήτην/ τετριφότε εἴτην/ τετριφοίτην	τετριφότες εἴημεν/ τετριφότες εἶμεν/ τετρίφοιμεν	τετριφότες εἴητε/ τετριφότες εἶτε/ τετρίφοιτε	τετριφότες εἴησᾰν/ τετριφότε εἶεν/ τετρίφοιεν
	imperative		τετριφὼς ἴσθῐ	τετριφὼς ἔστω	τετριφότε ἔστον	τετριφότε ἔστων		τετριφότες ἔστε	τετριφότες ὄντων
middle/ passive	indicative	τέτριμμαι	τέτριψαι	τέτριπται	τέτριφθον	τέτριφθον	τετρίμμεθᾰ	τέτριφθε	τετριμμένοι εἰσί
	subjunctive	τετριμμένος ὦ	τετριμμένος ᾖς	τετριμμένος ᾖ	τετριμμένω ἦτον	τετριμμένω ἦτον	τετριμμένοι ὦμεν	τετριμμένοι ἦτε	τετριμμένοι ὦσῐ
	optative	τετριμμένος εἴην	τετριμμένος εἴης	τετριμμένος εἴη	τετριμμένοι εἴητον/ τετριμμένοι εἶτον	τετριμμένω εἰήτην/ τετριμμένω εἴτην	τετριμμένοι εἴημεν/ τετριμμένοι εἶμεν	τετριμμένοι εἴητε/ τετριμμένοι εἶτε	τετριμμένοι εἴησᾰν/ τετριμμένοι εἶεν
	imperative		τέτριψο	τετρίφθω	τέτριφθον	τετρίφθων		τέτριφθε	τετρίφθων
		active				middle/passive
infinitive		τετριφέναι				τετρίφθαι
participle		τετριφώς , τετριφυῖα , τετριφός				τετριμμένος , τετριμμένη , τετριμμένον

Pluperfect: ἐτετρίφειν/ἐτετρίφη

number		singular			dual		plural
pluperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτετρίφειν/ ἐτετρίφη	ἐτετρίφεις/ ἐτετρίφης	ἐτετρίφει(ν)	ἐτετρίφετον	ἐτετριφέτην	ἐτετρίφεμεν	ἐτετρίφετε	ἐτετρίφεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐτετρίμμην	ἐτέτριψο	ἐτέτριπτο	ἐτέτριφθον	ἐτετρίφθην	ἐτετρίμμεθᾰ	ἐτέτριφθε	ἐτετριμμένοι ἦσᾰν

Descendants

Greek: τρίβω ‎(trívo, “to rub, to grate”)

References

τρίβω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
τρίβω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
τρίβω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«τρίβω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«τρίβω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963

Greek

Etymology

From Ancient Greek τρίβω ‎(tríbō).

Verb

τρίβω • ‎(trívo) ‎(simple past έτριψα, passive form τρίβομαι)

(cooking) grate, grind
τρίβω το τυρί‎ ― trívo to tyrí ― grate the cheese
rub, chafe

Declension

This verb needs an inflection-table template.

Related terms

τριμμένος ‎(trimménos, “grated”, participle)

Synonyms

(grate, rub): ξύνω ‎(xýno)

Definify.com

Definition 2024

τρίβω

τρίβω

Ancient Greek

Verb

Inflection

Descendants

References

Greek

Etymology

Verb

Declension

Related terms

Synonyms

Etymology

Pronunciation

Similar Results