Ancient Greek

• (4th AD Koine) IPA^(key): /ɸenómenon/

• (10th AD Byzantine) IPA^(key): /fenómenon/

• (15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /fenómenon/

Participle

φαινόμενον • ‎(phainómenon)

1. masculine accusative singular of φαινόμενος ‎(phainómenos), present middle/passive participle of φαίνω ‎(phaínō)
2. neuter nominative singular of φαινόμενος ‎(phainómenos)
3. neuter accusative singular of φαινόμενος ‎(phainómenos)
4. neuter vocative singular of φαινόμενος ‎(phainómenos)