Definify.com
Definition 2024
расчлени
расчлени
Macedonian
Verb
расчлени • (rasčleni) pf (imperfective расчленува)
Conjugation
Conjugation of расчлени (perfective, present in -и)
л-participles | imperfect | aorist | non-finite forms | |
---|---|---|---|---|
masculine | расчленел | расчленил | adjectival partc. | расчленет |
feminine | расчленела | расчленила | adverbial partc. | — |
neuter | расчленело | расчленило | verbal noun | — |
plural | расчленеле | расчлениле | ||
present | imperfect | aorist | imperative | |
1st singular | расчленам | расчленев | расчленив | — |
2nd singular | расчлениш | расчленеше | расчлени | расчлени |
3rd singular | расчлени | расчленеше | расчлени | — |
1st plural | расчлениме | расчленевме | расчленивме | — |
2nd plural | расчлените | расчленевте | расчленивте | расчленете |
3rd plural | расчленат | расчленеа | расчленија | — |
Compound tenses | ||||
perfect | сум расчленил | present of сум + aorist л-participle | ||
pluperfect | бев расчленил | imperfect of сум + aorist л-participle | ||
future | ќе расчленам | ќе + present | ||
future in the past | ќе расчленев | ќе + imperfect | ||
future reported | ќе сум расчленел | ќе + imperfect л-participle | ||
conditional | би расчленил | би + aorist л-participle |
Russian
Pronunciation
- IPA(key): [rəɕt͡ɕlʲɪˈnʲi]
Verb
расчлени́ • (rasčlení)
- second-person singular imperative perfective of расчлени́ть (rasčlenítʹ)