Definify.com
Definition 2025
расчленить
расчленить
Russian
Verb
расчлени́ть • (rasčlenítʹ) pf (imperfective расчленя́ть)
Conjugation
Conjugation of расчлени́ть (class 4b perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | расчлени́ть rasčlenítʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | расчлени́вший rasčlenívšij |
| passive | — | расчленённый rasčlenjónnyj |
| adverbial | — | расчлени́в rasčlenív, расчлени́вши rasčlenívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | расчленю́ rasčlenjú |
| 2nd singular (ты) | — | расчлени́шь rasčleníšʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | расчлени́т rasčlenít |
| 1st plural (мы) | — | расчлени́м rasčlením |
| 2nd plural (вы) | — | расчлени́те rasčleníte |
| 3rd plural (они́) | — | расчленя́т rasčlenját |
| imperative | singular | plural |
| расчлени́ rasčlení |
расчлени́те rasčleníte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | расчлени́л rasčleníl |
расчлени́ли rasčleníli |
| feminine (я/ты/она́) | расчлени́ла rasčleníla |
|
| neuter (оно́) | расчлени́ло rasčlenílo |
|
Related terms
- расчленение (rasčlenenije)