Definify.com

Definition 2024

անտուն • ‎(antun)

	singular	plural
nominative	անտուն ‎(antun)	անտուններ ‎(antunner)
dative	անտունի ‎(antuni)	անտունների ‎(antunneri)
ablative	անտունից ‎(antunicʿ)	անտուններից ‎(antunnericʿ)
instrumental	անտունով ‎(antunov)	անտուններով ‎(antunnerov)
locative	անտունում ‎(antunum)	անտուններում ‎(antunnerum)
	definite forms
nominative	անտունը/անտունն ‎(antunə/antunn)	անտունները/անտուններն ‎(antunnerə/antunnern)
dative	անտունին ‎(antunin)	անտուններին ‎(antunnerin)
	1^st person possessive forms (my)
nominative	անտունս ‎(antuns)	անտուններս ‎(antunners)
dative	անտունիս ‎(antunis)	անտուններիս ‎(antunneris)
ablative	անտունիցս ‎(antunicʿs)	անտուններիցս ‎(antunnericʿs)
instrumental	անտունովս ‎(antunovs)	անտուններովս ‎(antunnerovs)
locative	անտունումս ‎(antunums)	անտուններումս ‎(antunnerums)
	2^nd person possessive forms (your)
nominative	անտունդ ‎(antund)	անտուններդ ‎(antunnerd)
dative	անտունիդ ‎(antunid)	անտուններիդ ‎(antunnerid)
ablative	անտունիցդ ‎(antunicʿd)	անտուններիցդ ‎(antunnericʿd)
instrumental	անտունովդ ‎(antunovd)	անտուններովդ ‎(antunnerovd)
locative	անտունումդ ‎(antunumd)	անտուններումդ ‎(antunnerumd)