Definify.com

Definition 2024

բարբառիմ

բարբառիմ

Old Armenian

Alternative forms

բարբառեմ ‎(barbaṙem)

Verb

բարբառիմ • ‎(barbaṙim) (aorist indicative բարբառեցայ)

to speak; to shout

Conjugation

mediopassive

person		singular			plural
infinitive		բարբառել, բարբառիլ* ‎(barbaṙel, barbaṙil*)		participle	բարբառեցեալ, բարբառեալ ‎(barbaṙecʿeal, barbaṙeal)
causative		—		aorist stem	բարբառեց- ‎(barbaṙecʿ-)
person		1^st person	2^nd person	3^rd person	1^st person	2^nd person	3^rd person
indicative		ես	դու	նա	մեք	դուք	նոքա
	present	բարբառիմ ‎(barbaṙim)	բարբառիս ‎(barbaṙis)	բարբառի ‎(barbaṙi)	բարբառիմք ‎(barbaṙimkʿ)	բարբառիք ‎(barbaṙikʿ)	բարբառին ‎(barbaṙin)
	imperfect	բարբառէի ‎(barbaṙēi)	բարբառէիր ‎(barbaṙēir)	բարբառէր, բարբառիւր ‎(barbaṙēr, barbaṙiwr)	բարբառէաք ‎(barbaṙēakʿ)	բարբառէիք ‎(barbaṙēikʿ)	բարբառէին ‎(barbaṙēin)
	aorist	բարբառեցայ ‎(barbaṙecʿay)	բարբառեցար ‎(barbaṙecʿar)	բարբառեցաւ ‎(barbaṙecʿaw)	բարբառեցաք ‎(barbaṙecʿakʿ)	բարբառեցայք ‎(barbaṙecʿaykʿ)	բարբառեցան ‎(barbaṙecʿan)
subjunctive		ես	դու	նա	մեք	դուք	նոքա
	present	բարբառիցիմ ‎(barbaṙicʿim)	բարբառիցիս ‎(barbaṙicʿis)	բարբառիցի ‎(barbaṙicʿi)	բարբառիցիմք ‎(barbaṙicʿimkʿ)	բարբառիցիք ‎(barbaṙicʿikʿ)	բարբառիցին ‎(barbaṙicʿin)
	aorist	բարբառեցայց ‎(barbaṙecʿaycʿ)	բարբառեսցիս ‎(barbaṙescʿis)	բարբառեսցի ‎(barbaṙescʿi)	բարբառեսցուք ‎(barbaṙescʿukʿ)	բարբառեսջիք ‎(barbaṙesǰikʿ)	բարբառեսցին ‎(barbaṙescʿin)
imperatives		—	(դու)	—	—	(դուք)	—
	imperative	—	բարբառեա՛ց ‎(barbaṙeácʿ)	—	—	բարբառեցարո՛ւք ‎(barbaṙecʿarúkʿ)	—
	cohortative	—	բարբառեսջի՛ր ‎(barbaṙesǰír)	—	—	բարբառեսջի՛ք ‎(barbaṙesǰíkʿ)	—
	prohibitive	—	մի՛ բարբառիր ‎(mí barbaṙir)	—	—	մի՛ բարբառիք ‎(mí barbaṙikʿ)	—
*post-classical

Descendants

Armenian: բարբառել ‎(barbaṙel)

References

Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “բարբառիմ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy