Definify.com

Definition 2024


բարք

բարք

Armenian

Noun

բարք (barkʿ)

  1. nature, character, disposition, trait
  2. habit, practice, custom
  3. (in the plural) mores
    բարք ու վարքbarkʿ u varkʿ ― 1) customs, practices; 2) mores, morals and manners

Declension


Old Armenian

Etymology

The root is բար- (bar-) + (-kʿ), of unknown origin. From the same root are բարի (bari), -բար (-bar), իբր (ibr), երբ (erb).

Noun

բարք (barkʿ) pl

  1. manners, morals, custom, disposition, inclination, conduct, manner of acting
    բոյս բարուցboys barucʿ ― nature, character, natural disposition, inclination
    բարք քաղցունքbarkʿ kʿałcʿunkʿ ― good manners, morals
    անբիծ, անարատ բարքanbic, anarat barkʿ ― pure morals
    խրոխտ բարքxroxt barkʿ ― proud character
    խանգարել, եղծանել զբարսxangarel, ełcanel zbars ― to corrupt the morals
    ամոքել զբարսamokʿel zbars ― to soften the morals
    յիւրոց բարուցն, ի կամաց բարուցն, կամաւոր բարուք, բարուք յօժարութեանyiwrocʿ barucʿn, i kamacʿ barucʿn, kamawor barukʿ, barukʿ yōžarutʿean ― willingly, spontaneously

Declension

Usage notes

The word has the following combining forms: բար- (bar-), բարք- (barkʿ-), բարե- (bare-), բարոյ- (baroy-), բարու- (baru-).

Derived terms

Descendants

References

  • Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), բարք”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), բարք”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Ačaṙean, Hračʿeay (1971–1979), բարք”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Dictionary of Armenian Root Words] (in Armenian), 2nd edition, Yerevan: University Press, published 1926–1935