Definify.com
Definition 2024
դաւաճանութիւն
դաւաճանութիւն
Old Armenian
Noun
դաւաճանութիւն • (dawačanutʿiwn)
Declension
n-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | դաւաճանութիւն (dawačanutʿiwn) | դաւաճանութիւնք (dawačanutʿiwnkʿ) | |
| genitive | դաւաճանութեան (dawačanutʿean) | դաւաճանութեանց (dawačanutʿeancʿ) | |
| dative | դաւաճանութեան (dawačanutʿean) | դաւաճանութեանց (dawačanutʿeancʿ) | |
| accusative | դաւաճանութիւն (dawačanutʿiwn) | դաւաճանութիւնս (dawačanutʿiwns) | |
| ablative | դաւաճանութենէ (dawačanutʿenē) | դաւաճանութեանց (dawačanutʿeancʿ) | |
| instrumental | դաւաճանութեամբ (dawačanutʿeamb) | դաւաճանութեամբք (dawačanutʿeambkʿ) | |
| locative | դաւաճանութեան (dawačanutʿean) | դաւաճանութիւնս (dawačanutʿiwns) |
Synonyms
- դաւաճանումն (dawačanumn) (dawačanumn)
Descendants
- Armenian: դավաճանություն (davačanutʿyun) (davač̣anut’yun)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “դաւաճանութիւն”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy