Definify.com
Definition 2024
ինքնեակ
ինքնեակ
Old Armenian
Adjective
ինքնեակ • (inkʿneak)
- that comes of his own accord, voluntary
- self-produced, fortuitous, natural
Declension
i-a-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | ինքնեակ (inkʿneak) | ինքնեակք (inkʿneakkʿ) | |
| genitive | ինքնեկի (inkʿneki) | ինքնեկաց (inkʿnekacʿ) | |
| dative | ինքնեկի (inkʿneki) | ինքնեկաց (inkʿnekacʿ) | |
| accusative | ինքնեակ (inkʿneak) | ինքնեակս (inkʿneaks) | |
| ablative | ինքնեկէ (inkʿnekē) | ինքնեկաց (inkʿnekacʿ) | |
| instrumental | ինքնեկաւ (inkʿnekaw) | ինքնեկաւք = ինքնեկօք (inkʿnekawkʿ = inkʿnekōkʿ) | |
| locative | ինքնեկի (inkʿneki) | ինքնեակս (inkʿneaks) |
Adverb
ինքնեակ • (inkʿneak)
- by chance, naturally
Descendants
- Armenian: ինքնյակ (inkʿnyak)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “ինքնեակ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), “ինքնեակ”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy