Definify.com
Definition 2024
ծառայ
ծառայ
Old Armenian
Noun
ծառայ • (caṙay)
- manservant, domestic, waiter, boy, valet, footman; captive; slave; vassal, dependent, subject
- ազնիւ, հաւատարիմ ծառայ ― azniw, hawatarim caṙay ― good, faithful servant
- վարձ ծառայի ― varj caṙayi ― wages, hire
- գրատ, նշանազգեստ ծառայի ― grat, nšanazgest caṙayi ― livery
- ծառայ առնուլ ― caṙay aṙnul ― to hire or engage a servant
- արձակել զծառայ ― arjakel zcaṙay ― to discharge or dismiss a servant
- ի բաց արձակել զամենայն զծառայս ― i bacʿ arjakel zamenayn zcaṙays ― to clear the house
- նորոգել զամենայն զծառայս ― norogel zamenayn zcaṙays ― to engage new servants
Declension
i-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | ծառայ (caṙay) | ծառայք (caṙaykʿ) | |
| genitive | ծառայի (caṙayi) | ծառայից (caṙayicʿ) | |
| dative | ծառայի (caṙayi) | ծառայից (caṙayicʿ) | |
| accusative | ծառայ (caṙay) | ծառայս (caṙays) | |
| ablative | ծառայէ (caṙayē) | ծառայից (caṙayicʿ) | |
| instrumental | ծառայիւ (caṙayiw) | ծառայիւք (caṙayiwkʿ) | |
| locative | ծառայի (caṙayi) | ծառայս (caṙays) |
Derived terms
|
|
|
Descendants
- Armenian: ծառա (caṙa)
References
- Diakonoff, Igor M. (1985), “Hurro-Urartian Borrowings in Old Armenian”, in Journal of the American Oriental Society, volume 105, issue 4, pages 597–603
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “ծառայ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), “ծառայ”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Ačaṙean, Hračʿeay (1971–1979), “ծառայ”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Dictionary of Armenian Root Words] (in Armenian), 2nd edition, Yerevan: University Press, published 1926–1935