Definify.com

Definition 2024


կարկուտ

կարկուտ

Armenian

Noun

կարկուտ (karkut)

  1. hail

Declension


Old Armenian

Etymology

From earlier *կակրուտ (*kakrut), reduplicated from Proto-Indo-European *groHd- or *greh₃d-. Cognate with Russian град (grad), Lithuanian grúodas (frozen dirt or earth), Latin grandō.

Noun

կարկուտ (karkut)

  1. hail
    կարկուտ մեծ, հատ կարկտիkarkut mec, hat karkti ― hailstone
    տեղատարափ կարկտիtełatarapʿ karkti ― hailstorm
    հարուած կարկտիharuac karkti ― shower of hail
    տեղալ, արկանել կարկուտtełal, arkanel karkut ― to hail
    հարկանել կարկտիւharkanel karktiw ― to spoil or ravage by hail

Declension

Derived terms

  • կարկտաբեր (karktaber)
  • կարկտախառն (karktaxaṙn)
  • կարկտածեծ (karktacec)
  • կարկտածու (karktacu)
  • կարկտահար (karktahar)
  • կարկտահոս (karktahos)
  • կարկտեայ (karkteay)
  • քարէկարկուտ (kʿarēkarkut)

Descendants

References

  • Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), կարկուտ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), կարկուտ”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Ačaṙean, Hračʿeay (1971–1979), կարկուտ”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Dictionary of Armenian Root Words] (in Armenian), 2nd edition, Yerevan: University Press, published 1926–1935
  • Martirosyan, Hrach (2010) Etymological Dictionary of the Armenian Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 8), Leiden, Boston: Brill, page 355