Definify.com
Definition 2024
հնագոյն
հնագոյն
Old Armenian
Adjective
հնագոյն • (hnagoyn)
Declension
i-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | հնագոյն (hnagoyn) | հնագոյնք (hnagoynkʿ) | |
| genitive | հնագունի (hnaguni) | հնագունից (hnagunicʿ) | |
| dative | հնագունի (hnaguni) | հնագունից (hnagunicʿ) | |
| accusative | հնագոյն (hnagoyn) | հնագոյնս (hnagoyns) | |
| ablative | հնագունէ (hnagunē) | հնագունից (hnagunicʿ) | |
| instrumental | հնագունիւ (hnaguniw) | հնագունիւք (hnaguniwkʿ) | |
| locative | հնագունի (hnaguni) | հնագոյնս (hnagoyns) |
Descendants
- Armenian: հնագույն (hnaguyn)
References
- Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), “հնագոյն”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy