Definify.com
Definition 2024
մրցիմ
մրցիմ
Old Armenian
Verb
մրցիմ • (mrcʿim) (aorist indicative մրցեցայ)
- (intransitive) to box, to come to blows, to fight, to combat
- (intransitive) to rival, to vie with, to compete
- մրցելով իմն ― mrcʿelov imn ― with emulation, vying
- mediopassive of մրցեմ (mrcʿem)
Conjugation
mediopassive
| infinitive | մրցել, մրցիլ* (mrcʿel, mrcʿil*) | participle | մրցեցեալ, մրցեալ (mrcʿecʿeal, mrcʿeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | մրցեց- (mrcʿecʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | մրցիմ (mrcʿim) | մրցիս (mrcʿis) | մրցի (mrcʿi) | մրցիմք (mrcʿimkʿ) | մրցիք (mrcʿikʿ) | մրցին (mrcʿin) | |
| imperfect | մրցէի (mrcʿēi) | մրցէիր (mrcʿēir) | մրցէր, մրցիւր (mrcʿēr, mrcʿiwr) | մրցէաք (mrcʿēakʿ) | մրցէիք (mrcʿēikʿ) | մրցէին (mrcʿēin) | |
| aorist | մրցեցայ (mrcʿecʿay) | մրցեցար (mrcʿecʿar) | մրցեցաւ (mrcʿecʿaw) | մրցեցաք (mrcʿecʿakʿ) | մրցեցայք (mrcʿecʿaykʿ) | մրցեցան (mrcʿecʿan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | մրցիցիմ (mrcʿicʿim) | մրցիցիս (mrcʿicʿis) | մրցիցի (mrcʿicʿi) | մրցիցիմք (mrcʿicʿimkʿ) | մրցիցիք (mrcʿicʿikʿ) | մրցիցին (mrcʿicʿin) | |
| aorist | մրցեցայց (mrcʿecʿaycʿ) | մրցեսցիս (mrcʿescʿis) | մրցեսցի (mrcʿescʿi) | մրցեսցուք (mrcʿescʿukʿ) | մրցեսջիք (mrcʿesǰikʿ) | մրցեսցին (mrcʿescʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | մրցեա՛ց (mrcʿeácʿ) | — | — | մրցեցարո՛ւք (mrcʿecʿarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | մրցեսջի՛ր (mrcʿesǰír) | — | — | մրցեսջի՛ք (mrcʿesǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ մրցիր (mí mrcʿir) | — | — | մի՛ մրցիք (mí mrcʿikʿ) | — | |
| *post-classical | |||||||
Descendants
- Armenian: մրցել (mrcʿel)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “մրցիմ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy