Definify.com
Definition 2024
որբանամ
որբանամ
Old Armenian
Verb
որբանամ • (orbanam) (aorist indicative որբացայ)
- to become an orphan, to be fatherless and motherless
Conjugation
mediopassive
| infinitive | որբանալ (orbanal) | participle | որբացեալ (orbacʿeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | — | aorist stem | որբաց- (orbacʿ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | որբանամ (orbanam) | որբանաս (orbanas) | որբանայ (orbanay) | որբանամք (orbanamkʿ) | որբանայք (orbanaykʿ) | որբանան (orbanan) | |
| imperfect | որբանայի (orbanayi) | որբանայիր (orbanayir) | որբանայր (orbanayr) | որբանայաք (orbanayakʿ) | որբանայիք (orbanayikʿ) | որբանային (orbanayin) | |
| aorist | որբացայ (orbacʿay) | որբացար (orbacʿar) | որբացաւ (orbacʿaw) | որբացաք (orbacʿakʿ) | որբացայք (orbacʿaykʿ) | որբացան (orbacʿan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | որբանայցիմ (orbanaycʿim) | որբանայցիս (orbanaycʿis) | որբանայցի (orbanaycʿi) | որբանայցիմք (orbanaycʿimkʿ) | որբանայցիք (orbanaycʿikʿ) | որբանայցին (orbanaycʿin) | |
| aorist | որբացայց (orbacʿaycʿ) | որբասցիս (orbascʿis) | որբասցի (orbascʿi) | որբասցուք (orbascʿukʿ) | որբասջիք (orbasǰikʿ) | որբասցին (orbascʿin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | որբացի՛ր (orbacʿír) | — | — | որբացարո՛ւք (orbacʿarúkʿ) | — | |
| cohortative | — | որբասջի՛ր (orbasǰír) | — | — | որբասջի՛ք (orbasǰíkʿ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ որբանար (mí orbanar) | — | — | մի՛ որբանայք (mí orbanaykʿ) | — | |
Descendants
- Armenian: որբանալ (orbanal)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “որբանամ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy