Definify.com
Definition 2024
քաջութիւն
քաջութիւն
Old Armenian
Noun
քաջութիւն • (kʿaǰutʿiwn)
- valour, courage, bravery, manhood, gallantry
- քաջութեամբ ― kʿaǰutʿeamb ― bravely, manfully, stoutly, courageously, valiantly, valorously
- ստոյգ քաջութիւն ― stoyg kʿaǰutʿiwn ― true courage
- քաջութիւն ցուցանել ― kʿaǰutʿiwn cʿucʿanel ― to display courage
- stoutness, vigour, force
- քաջութիւն առնուլ ― kʿaǰutʿiwn aṙnul ― to take heart, to cheer up
- exploit, achievement, heroic acts
- virtue, nobility, integrity
Declension
n-type
singular | plural | ||
---|---|---|---|
nominative | քաջութիւն (kʿaǰutʿiwn) | քաջութիւնք (kʿaǰutʿiwnkʿ) | |
genitive | քաջութեան (kʿaǰutʿean) | քաջութեանց (kʿaǰutʿeancʿ) | |
dative | քաջութեան (kʿaǰutʿean) | քաջութեանց (kʿaǰutʿeancʿ) | |
accusative | քաջութիւն (kʿaǰutʿiwn) | քաջութիւնս (kʿaǰutʿiwns) | |
ablative | քաջութենէ (kʿaǰutʿenē) | քաջութեանց (kʿaǰutʿeancʿ) | |
instrumental | քաջութեամբ (kʿaǰutʿeamb) | քաջութեամբք (kʿaǰutʿeambkʿ) | |
locative | քաջութեան (kʿaǰutʿean) | քաջութիւնս (kʿaǰutʿiwns) |
Descendants
- Armenian: քաջություն (kʿaǰutʿyun) (k’aǰut’yun)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “քաջութիւն”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy