Definify.com
Definition 2025
رهب
رهب
Arabic
Verb
رَهِبَ • (rahiba) I, non-past يَرْهَبُ (yarhabu)
Conjugation
Conjugation of 
رَهِبَ
 (form-I sound, verbal nouns رَهَب or رُهْب or رَهْبَة)|  verbal nouns الْمَصَادِر  | 
 
 rahab or ruhb or rahba  | 
|||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|  active participle اِسْم الْفَاعِل  | 
 
 rāhib  | 
|||||||||||
|  passive participle اِسْم الْمَفْعُول  | 
  مَرْهُوب 
marhūb  | 
|||||||||||
|  active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم  | ||||||||||||
|  singular الْمُفْرَد  | 
 dual الْمُثَنَّى  | 
 plural الْجَمْع  | 
||||||||||
|  1st person الْمُتَكَلِّم  | 
 2nd person الْمُخَاطَب  | 
 3rd person الْغَائِب  | 
 2nd person الْمُخَاطَب  | 
 3rd person الْغَائِب  | 
 1st person الْمُتَكَلِّم  | 
 2nd person الْمُخَاطَب  | 
 3rd person الْغَائِب  | 
|||||
|  past (perfect) indicative الْمَاضِي  | 
m |  
 rahibtu  | 
 
 rahibta  | 
  رَهِبَ 
rahiba  | 
  رَهِبْتُمَا 
rahibtumā  | 
  رَهِبَا 
rahibā  | 
 
 rahibnā  | 
 
 rahibtum  | 
 
 rahibū  | 
|||
| f |  
 rahibti  | 
 
 rahibat  | 
  رَهِبَتَا 
rahibatā  | 
 
 rahibtunna  | 
 
 rahibna  | 
|||||||
|  non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع  | 
m |  
 ʾarhabu  | 
 
 tarhabu  | 
 
 yarhabu  | 
  تَرْهَبَانِ 
tarhabāni  | 
  يَرْهَبَانِ 
yarhabāni  | 
 
 narhabu  | 
 
 tarhabūna  | 
 
 yarhabūna  | 
|||
| f |  
 tarhabīna  | 
 
 tarhabu  | 
  تَرْهَبَانِ 
tarhabāni  | 
 
 tarhabna  | 
 
 yarhabna  | 
|||||||
|  subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب  | 
m |  
 ʾarhaba  | 
 
 tarhaba  | 
 
 yarhaba  | 
  تَرْهَبَا 
tarhabā  | 
  يَرْهَبَا 
yarhabā  | 
 
 narhaba  | 
 
 tarhabū  | 
 
 yarhabū  | 
|||
| f |  
 tarhabī  | 
 
 tarhaba  | 
  تَرْهَبَا 
tarhabā  | 
 
 tarhabna  | 
 
 yarhabna  | 
|||||||
|  jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم  | 
m |  
 ʾarhab  | 
 
 tarhab  | 
 
 yarhab  | 
  تَرْهَبَا 
tarhabā  | 
  يَرْهَبَا 
yarhabā  | 
 
 narhab  | 
 
 tarhabū  | 
 
 yarhabū  | 
|||
| f |  
 tarhabī  | 
 
 tarhab  | 
  تَرْهَبَا 
tarhabā  | 
 
 tarhabna  | 
 
 yarhabna  | 
|||||||
|  imperative الْأَمْر  | 
m |  
 irhab  | 
  اِرْهَبَا 
irhabā  | 
 
 irhabū  | 
||||||||
| f |  
 irhabī  | 
 
 irhabna  | 
||||||||||
|  passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول  | ||||||||||||
|  singular الْمُفْرَد  | 
 dual الْمُثَنَّى  | 
 plural الْجَمْع  | 
||||||||||
|  1st person الْمُتَكَلِّم  | 
 2nd person الْمُخَاطَب  | 
 3rd person الْغَائِب  | 
 2nd person الْمُخَاطَب  | 
 3rd person الْغَائِب  | 
 1st person الْمُتَكَلِّم  | 
 2nd person الْمُخَاطَب  | 
 3rd person الْغَائِب  | 
|||||
|  past (perfect) indicative الْمَاضِي  | 
m |  
 ruhibtu  | 
 
 ruhibta  | 
  رُهِبَ 
ruhiba  | 
  رُهِبْتُمَا 
ruhibtumā  | 
  رُهِبَا 
ruhibā  | 
 
 ruhibnā  | 
 
 ruhibtum  | 
 
 ruhibū  | 
|||
| f |  
 ruhibti  | 
 
 ruhibat  | 
  رُهِبَتَا 
ruhibatā  | 
 
 ruhibtunna  | 
 
 ruhibna  | 
|||||||
|  non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع  | 
m |  
 ʾurhabu  | 
 
 turhabu  | 
 
 yurhabu  | 
  تُرْهَبَانِ 
turhabāni  | 
  يُرْهَبَانِ 
yurhabāni  | 
 
 nurhabu  | 
 
 turhabūna  | 
 
 yurhabūna  | 
|||
| f |  
 turhabīna  | 
 
 turhabu  | 
  تُرْهَبَانِ 
turhabāni  | 
 
 turhabna  | 
 
 yurhabna  | 
|||||||
|  subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب  | 
m |  
 ʾurhaba  | 
 
 turhaba  | 
 
 yurhaba  | 
  تُرْهَبَا 
turhabā  | 
  يُرْهَبَا 
yurhabā  | 
 
 nurhaba  | 
 
 turhabū  | 
 
 yurhabū  | 
|||
| f |  
 turhabī  | 
 
 turhaba  | 
  تُرْهَبَا 
turhabā  | 
 
 turhabna  | 
 
 yurhabna  | 
|||||||
|  jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم  | 
m |  
 ʾurhab  | 
 
 turhab  | 
 
 yurhab  | 
  تُرْهَبَا 
turhabā  | 
  يُرْهَبَا 
yurhabā  | 
 
 nurhab  | 
 
 turhabū  | 
 
 yurhabū  | 
|||
| f |  
 turhabī  | 
 
 turhab  | 
  تُرْهَبَا 
turhabā  | 
 
 turhabna  | 
 
 yurhabna  | 
|||||||
Etymology 2
Verb
رَهَّبَ • (rahhaba) II, non-past يُرَهِّبُ (yurahhibu)
- to frighten
 
Conjugation
Conjugation of 
رَهَّبَ
 (form-II sound)|  verbal noun الْمَصْدَر  | 
 
 tarhīb  | 
|||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|  active participle اِسْم الْفَاعِل  | 
  مُرَهِّب 
murahhib  | 
|||||||||||
|  passive participle اِسْم الْمَفْعُول  | 
  مُرَهَّب 
murahhab  | 
|||||||||||
|  active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم  | ||||||||||||
|  singular الْمُفْرَد  | 
 dual الْمُثَنَّى  | 
 plural الْجَمْع  | 
||||||||||
|  1st person الْمُتَكَلِّم  | 
 2nd person الْمُخَاطَب  | 
 3rd person الْغَائِب  | 
 2nd person الْمُخَاطَب  | 
 3rd person الْغَائِب  | 
 1st person الْمُتَكَلِّم  | 
 2nd person الْمُخَاطَب  | 
 3rd person الْغَائِب  | 
|||||
|  past (perfect) indicative الْمَاضِي  | 
m |  
 rahhabtu  | 
 
 rahhabta  | 
  رَهَّبَ 
rahhaba  | 
  رَهَّبْتُمَا 
rahhabtumā  | 
  رَهَّبَا 
rahhabā  | 
 
 rahhabnā  | 
 
 rahhabtum  | 
 
 rahhabū  | 
|||
| f |  
 rahhabti  | 
 
 rahhabat  | 
  رَهَّبَتَا 
rahhabatā  | 
 
 rahhabtunna  | 
 
 rahhabna  | 
|||||||
|  non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع  | 
m |  
 ʾurahhibu  | 
 
 turahhibu  | 
 
 yurahhibu  | 
  تُرَهِّبَانِ 
turahhibāni  | 
  يُرَهِّبَانِ 
yurahhibāni  | 
 
 nurahhibu  | 
 
 turahhibūna  | 
 
 yurahhibūna  | 
|||
| f |  
 turahhibīna  | 
 
 turahhibu  | 
  تُرَهِّبَانِ 
turahhibāni  | 
 
 turahhibna  | 
 
 yurahhibna  | 
|||||||
|  subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب  | 
m |  
 ʾurahhiba  | 
 
 turahhiba  | 
 
 yurahhiba  | 
  تُرَهِّبَا 
turahhibā  | 
  يُرَهِّبَا 
yurahhibā  | 
 
 nurahhiba  | 
 
 turahhibū  | 
 
 yurahhibū  | 
|||
| f |  
 turahhibī  | 
 
 turahhiba  | 
  تُرَهِّبَا 
turahhibā  | 
 
 turahhibna  | 
 
 yurahhibna  | 
|||||||
|  jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم  | 
m |  
 ʾurahhib  | 
 
 turahhib  | 
 
 yurahhib  | 
  تُرَهِّبَا 
turahhibā  | 
  يُرَهِّبَا 
yurahhibā  | 
 
 nurahhib  | 
 
 turahhibū  | 
 
 yurahhibū  | 
|||
| f |  
 turahhibī  | 
 
 turahhib  | 
  تُرَهِّبَا 
turahhibā  | 
 
 turahhibna  | 
 
 yurahhibna  | 
|||||||
|  imperative الْأَمْر  | 
m |   رَهِّبْ 
rahhib  | 
  رَهِّبَا 
rahhibā  | 
 
 rahhibū  | 
||||||||
| f |  
 rahhibī  | 
 
 rahhibna  | 
||||||||||
|  passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول  | ||||||||||||
|  singular الْمُفْرَد  | 
 dual الْمُثَنَّى  | 
 plural الْجَمْع  | 
||||||||||
|  1st person الْمُتَكَلِّم  | 
 2nd person الْمُخَاطَب  | 
 3rd person الْغَائِب  | 
 2nd person الْمُخَاطَب  | 
 3rd person الْغَائِب  | 
 1st person الْمُتَكَلِّم  | 
 2nd person الْمُخَاطَب  | 
 3rd person الْغَائِب  | 
|||||
|  past (perfect) indicative الْمَاضِي  | 
m |  
 ruhhibtu  | 
 
 ruhhibta  | 
  رُهِّبَ 
ruhhiba  | 
  رُهِّبْتُمَا 
ruhhibtumā  | 
  رُهِّبَا 
ruhhibā  | 
 
 ruhhibnā  | 
 
 ruhhibtum  | 
 
 ruhhibū  | 
|||
| f |  
 ruhhibti  | 
 
 ruhhibat  | 
  رُهِّبَتَا 
ruhhibatā  | 
 
 ruhhibtunna  | 
 
 ruhhibna  | 
|||||||
|  non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع  | 
m |  
 ʾurahhabu  | 
 
 turahhabu  | 
 
 yurahhabu  | 
  تُرَهَّبَانِ 
turahhabāni  | 
  يُرَهَّبَانِ 
yurahhabāni  | 
 
 nurahhabu  | 
 
 turahhabūna  | 
 
 yurahhabūna  | 
|||
| f |  
 turahhabīna  | 
 
 turahhabu  | 
  تُرَهَّبَانِ 
turahhabāni  | 
 
 turahhabna  | 
 
 yurahhabna  | 
|||||||
|  subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب  | 
m |  
 ʾurahhaba  | 
 
 turahhaba  | 
 
 yurahhaba  | 
  تُرَهَّبَا 
turahhabā  | 
  يُرَهَّبَا 
yurahhabā  | 
 
 nurahhaba  | 
 
 turahhabū  | 
 
 yurahhabū  | 
|||
| f |  
 turahhabī  | 
 
 turahhaba  | 
  تُرَهَّبَا 
turahhabā  | 
 
 turahhabna  | 
 
 yurahhabna  | 
|||||||
|  jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم  | 
m |  
 ʾurahhab  | 
 
 turahhab  | 
 
 yurahhab  | 
  تُرَهَّبَا 
turahhabā  | 
  يُرَهَّبَا 
yurahhabā  | 
 
 nurahhab  | 
 
 turahhabū  | 
 
 yurahhabū  | 
|||
| f |  
 turahhabī  | 
 
 turahhab  | 
  تُرَهَّبَا 
turahhabā  | 
 
 turahhabna  | 
 
 yurahhabna  | 
|||||||
Etymology 3
Noun
رَهَب • (rahab) m
Declension
Declension of noun رَهَب (rahab)
| Singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| Indefinite | Definite | Construct | |
| Informal |  رَهَب rahab  | 
 الرَّهَب ar-rahab  | 
 رَهَب rahab  | 
| Nominative |  رَهَبٌ rahabun  | 
 الرَّهَبُ ar-rahabu  | 
 رَهَبُ rahabu  | 
| Accusative |  رَهَبًا rahaban  | 
 الرَّهَبَ ar-rahaba  | 
 رَهَبَ rahaba  | 
| Genitive |  رَهَبٍ rahabin  | 
 الرَّهَبِ ar-rahabi  | 
 رَهَبِ rahabi  | 
References
- Steingass, Francis Joseph (1884), “رهب”, in The Student's Arabic–English Dictionary, London: W.H. Allen
 
Etymology 4
Noun
رُهْب • (ruhb) m
Declension
Declension of noun رُهْب (ruhb)
| Singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| Indefinite | Definite | Construct | |
| Informal |  رُهْب ruhb  | 
 الرُّهْب ar-ruhb  | 
 رُهْب ruhb  | 
| Nominative |  رُهْبٌ ruhbun  | 
 الرُّهْبُ ar-ruhbu  | 
 رُهْبُ ruhbu  | 
| Accusative |  رُهْبًا ruhban  | 
 الرُّهْبَ ar-ruhba  | 
 رُهْبَ ruhba  | 
| Genitive |  رُهْبٍ ruhbin  | 
 الرُّهْبِ ar-ruhbi  | 
 رُهْبِ ruhbi  | 
References
- Steingass, Francis Joseph (1884), “رهب”, in The Student's Arabic–English Dictionary, London: W.H. Allen