Definify.com
Definition 2024
केन्द्र
केन्द्र
Sanskrit
Etymology
From Ancient Greek κέντρον (kéntron).
Noun
केन्द्र • (kendra) n
- center of a circle
- argument of a circle
- distance of the first point in a planet's orbit to the fourth, seventh, or tenth point (Sūryas., etc.)
- first, fourth, seventh, or tenth lunar mansion (VarBṛ., VarBṛS.)
Declension
| Neuter a-stem declension of केन्द्र | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | केन्द्रम् (kendram) | ||
| Gen. sg. | केन्द्रस्य (kendrasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | केन्द्रम् (kendram) | केन्द्रे (kendre) | केन्द्रानि (kendrāni) |
| Vocative | केन्द्र (kendra) | केन्द्रे (kendre) | केन्द्रानि (kendrāni) |
| Accusative | केन्द्रम् (kendram) | केन्द्रे (kendre) | केन्द्रानि (kendrāni) |
| Instrumental | केन्द्रेन (kendrena) | केन्द्राभ्याम् (kendrābhyām) | केन्द्रैः (kendraiḥ) |
| Dative | केन्द्रा (kendrā) | केन्द्राभ्याम् (kendrābhyām) | केन्द्रेभ्यः (kendrebhyaḥ) |
| Ablative | केन्द्रात् (kendrāt) | केन्द्राभ्याम् (kendrābhyām) | केन्द्रेभ्यः (kendrebhyaḥ) |
| Genitive | केन्द्रस्य (kendrasya) | केन्द्रयोः (kendrayoḥ) | केन्द्रानाम् (kendrānām) |
| Locative | केन्द्रे (kendre) | केन्द्रयोः (kendrayoḥ) | केन्द्रेषु (kendreṣu) |
References
- Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 0309