Definify.com
Definition 2024
धरित्री
धरित्री
Sanskrit
Noun
धरित्री • (dháritrī) f
Declension
Feminine ī-stem declension of धरित्री | |||
---|---|---|---|
Nom. sg. | धरित्री (dharitrī) | ||
Gen. sg. | धरित्र्याः (dharitryāḥ) | ||
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | धरित्री (dharitrī) | धरित्र्यौ (dharitryau) | धरित्र्यः (dharitryaḥ) |
Vocative | धरित्रि (dharitri) | धरित्र्यौ (dharitryau) | धरित्र्यः (dharitryaḥ) |
Accusative | धरित्रीम् (dharitrīm) | धरित्र्यौ (dharitryau) | धरित्रीः (dharitrīḥ) |
Instrumental | धरित्र्या (dharitryā) | धरित्रीभ्याम् (dharitrībhyām) | धरित्रीभिः (dharitrībhiḥ) |
Dative | धरित्र्यै (dharitryai) | धरित्रीभ्याम् (dharitrībhyām) | धरित्रीभ्यः (dharitrībhyaḥ) |
Ablative | धरित्र्याः (dharitryāḥ) | धरित्रीभ्याम् (dharitrībhyām) | धरित्रीभ्यः (dharitrībhyaḥ) |
Genitive | धरित्र्याः (dharitryāḥ) | धरित्र्योः (dharitryoḥ) | धरित्रीणाम् (dharitrīṇām) |
Locative | धरित्र्याम् (dharitryām) | धरित्र्योः (dharitryoḥ) | धरित्रीषु (dharitrīṣu) |
Descendants
References
- Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 0510