Definify.com
Definition 2024
पण्डित
पण्डित
Hindi
Alternative forms
- पंडित (paṇḍit)
Adjective
पण्डित • (paṇḍit)
- learned, wise, shrewd, clever, skillful in, conversant with
Noun
पण्डित • (paṇḍit) m
- scholar, learned man, teacher, philosopher, pandit
References
- McGregor, Ronald Stuart (1993), “पण्डित”, in The Oxford Hindi-English Dictionary, London: Oxford University Press
- Platts, John T. A dictionary of Urdu, Classical Hindi, and English Oxford. 1884.
Sanskrit
Etymology
According to some, for स्पन्दित (spaṇḍitá).
Adjective
पण्डित • (paṇḍitá)
Declension
| Masculine a-stem declension of पण्डित | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | पण्डितः (paṇḍitaḥ) | ||
| Gen. sg. | पण्डितस्य (paṇḍitasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | पण्डितः (paṇḍitaḥ) | पण्डितौ (paṇḍitau) | पण्डिताः (paṇḍitāḥ) |
| Vocative | पण्डित (paṇḍita) | पण्डितौ (paṇḍitau) | पण्डिताः (paṇḍitāḥ) |
| Accusative | पण्डितम् (paṇḍitam) | पण्डितौ (paṇḍitau) | पण्डितान् (paṇḍitān) |
| Instrumental | पण्डितेन (paṇḍitena) | पण्डिताभ्याम् (paṇḍitābhyām) | पण्डितैः (paṇḍitaiḥ) |
| Dative | पण्डिताय (paṇḍitāya) | पण्डिताभ्याम् (paṇḍitābhyām) | पण्डितेभ्यः (paṇḍitebhyaḥ) |
| Ablative | पण्डितात् (paṇḍitāt) | पण्डिताभ्याम् (paṇḍitābhyām) | पण्डितेभ्यः (paṇḍitebhyaḥ) |
| Genitive | पण्डितस्य (paṇḍitasya) | पण्डितयोः (paṇḍitayoḥ) | पण्डितानाम् (paṇḍitānām) |
| Locative | पण्डिते (paṇḍite) | पण्डितयोः (paṇḍitayoḥ) | पण्डितेषु (paṇḍiteṣu) |
| Feminine ā-stem declension of पण्डित | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | पण्डिता (paṇḍitā) | ||
| Gen. sg. | पण्डितायाः (paṇḍitāyāḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | पण्डिता (paṇḍitā) | पण्डिते (paṇḍite) | पण्डिताः (paṇḍitāḥ) |
| Vocative | पण्डिते (paṇḍite) | पण्डिते (paṇḍite) | पण्डिताः (paṇḍitāḥ) |
| Accusative | पण्डिताम् (paṇḍitām) | पण्डिते (paṇḍite) | पण्डिताः (paṇḍitāḥ) |
| Instrumental | पण्डितया (paṇḍitayā) | पण्डिताभ्याम् (paṇḍitābhyām) | पण्डिताभिः (paṇḍitābhiḥ) |
| Dative | पण्डितायै (paṇḍitāyai) | पण्डिताभ्याम् (paṇḍitābhyām) | पण्डिताभ्यः (paṇḍitābhyaḥ) |
| Ablative | पण्डितायाः (paṇḍitāyāḥ) | पण्डिताभ्याम् (paṇḍitābhyām) | पण्डिताभ्यः (paṇḍitābhyaḥ) |
| Genitive | पण्डितायाः (paṇḍitāyāḥ) | पण्डितयोः (paṇḍitayoḥ) | पण्डितानाम् (paṇḍitānām) |
| Locative | पण्डितायाम् (paṇḍitāyām) | पण्डितयोः (paṇḍitayoḥ) | पण्डितासु (paṇḍitāsu) |
| Neuter a-stem declension of पण्डित | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | पण्डितम् (paṇḍitam) | ||
| Gen. sg. | पण्डितस्य (paṇḍitasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | पण्डितम् (paṇḍitam) | पण्डिते (paṇḍite) | पण्डितानि (paṇḍitāni) |
| Vocative | पण्डित (paṇḍita) | पण्डिते (paṇḍite) | पण्डितानि (paṇḍitāni) |
| Accusative | पण्डितम् (paṇḍitam) | पण्डिते (paṇḍite) | पण्डितानि (paṇḍitāni) |
| Instrumental | पण्डितेन (paṇḍitena) | पण्डिताभ्याम् (paṇḍitābhyām) | पण्डितैः (paṇḍitaiḥ) |
| Dative | पण्डिता (paṇḍitā) | पण्डिताभ्याम् (paṇḍitābhyām) | पण्डितेभ्यः (paṇḍitebhyaḥ) |
| Ablative | पण्डितात् (paṇḍitāt) | पण्डिताभ्याम् (paṇḍitābhyām) | पण्डितेभ्यः (paṇḍitebhyaḥ) |
| Genitive | पण्डितस्य (paṇḍitasya) | पण्डितयोः (paṇḍitayoḥ) | पण्डितानाम् (paṇḍitānām) |
| Locative | पण्डिते (paṇḍite) | पण्डितयोः (paṇḍitayoḥ) | पण्डितेषु (paṇḍiteṣu) |
Descendants
- Hindi: पण्डित (paṇḍit)
Noun
पण्डित • (paṇḍitá) m
- scholar, a learned man, teacher, philosopher, pundit
- a Hindu Brahmin who has memorized a substantial portion of the Vedas, along with the corresponding rhythms and melodies for chanting or singing them; a pundit
- incense
Declension
| Masculine a-stem declension of पण्डित | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | पण्डितः (paṇḍitaḥ) | ||
| Gen. sg. | पण्डितस्य (paṇḍitasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | पण्डितः (paṇḍitaḥ) | पण्डितौ (paṇḍitau) | पण्डिताः (paṇḍitāḥ) |
| Vocative | पण्डित (paṇḍita) | पण्डितौ (paṇḍitau) | पण्डिताः (paṇḍitāḥ) |
| Accusative | पण्डितम् (paṇḍitam) | पण्डितौ (paṇḍitau) | पण्डितान् (paṇḍitān) |
| Instrumental | पण्डितेन (paṇḍitena) | पण्डिताभ्याम् (paṇḍitābhyām) | पण्डितैः (paṇḍitaiḥ) |
| Dative | पण्डिताय (paṇḍitāya) | पण्डिताभ्याम् (paṇḍitābhyām) | पण्डितेभ्यः (paṇḍitebhyaḥ) |
| Ablative | पण्डितात् (paṇḍitāt) | पण्डिताभ्याम् (paṇḍitābhyām) | पण्डितेभ्यः (paṇḍitebhyaḥ) |
| Genitive | पण्डितस्य (paṇḍitasya) | पण्डितयोः (paṇḍitayoḥ) | पण्डितानाम् (paṇḍitānām) |
| Locative | पण्डिते (paṇḍite) | पण्डितयोः (paṇḍitayoḥ) | पण्डितेषु (paṇḍiteṣu) |
Descendants
- Hindi: पण्डित (paṇḍit)
- Tibetan: པན་ཆེན་བླ་མ (pan chen bla ma)
References
- Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 0580