Definify.com

Definition 2024


बल

बल

Hindi

Noun

बल (bal) m (Urdu spelling بل)

  1. strength, force
    एकता में बल है।
    ektā mẽ bal hai.
    There is strength in unity.
  2. emphasis, stress
    पहले शब्द पर बल देना चाहिए।
    pahle śabd par bal denā cāhie.
    You should lay emphasis on the first word.

Declension

Declension of बल
singular plural
direct बल (bal) बल (bal)
oblique बल (bal) बलों (balõ)
vocative बल (bal) बलो (balo)

Synonyms

Anagrams

References

  • Bahri, Hardev (1989), बल”, in Siksarthi Hindi-Angrejhi Sabdakosa [Learners' Hindi-English Dictionary], Delhi: Rajpal & Sons

Pali

Alternative forms

Noun

बल n

  1. Devanagari script form of bala

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-European *bel- (power, strength). Cognates include Ancient Greek βελτίων (beltíōn) and Latin debilis.

Adjective

बल (balá)

  1. strong, robust
  2. sick

Declension

Masculine a-stem declension of बल
Nom. sg. बलः (balaḥ)
Gen. sg. बलस्य (balasya)
Singular Dual Plural
Nominative बलः (balaḥ) बलौ (balau) बलाः (balāḥ)
Vocative बल (bala) बलौ (balau) बलाः (balāḥ)
Accusative बलम् (balam) बलौ (balau) बलान् (balān)
Instrumental बलेन (balena) बलाभ्याम् (balābhyām) बलैः (balaiḥ)
Dative बलाय (balāya) बलाभ्याम् (balābhyām) बलेभ्यः (balebhyaḥ)
Ablative बलात् (balāt) बलाभ्याम् (balābhyām) बलेभ्यः (balebhyaḥ)
Genitive बलस्य (balasya) बलयोः (balayoḥ) बलानाम् (balānām)
Locative बले (bale) बलयोः (balayoḥ) बलेषु (baleṣu)
Feminine ā-stem declension of बल
Nom. sg. बला (balā)
Gen. sg. बलायाः (balāyāḥ)
Singular Dual Plural
Nominative बला (balā) बले (bale) बलाः (balāḥ)
Vocative बले (bale) बले (bale) बलाः (balāḥ)
Accusative बलाम् (balām) बले (bale) बलाः (balāḥ)
Instrumental बलया (balayā) बलाभ्याम् (balābhyām) बलाभिः (balābhiḥ)
Dative बलायै (balāyai) बलाभ्याम् (balābhyām) बलाभ्यः (balābhyaḥ)
Ablative बलायाः (balāyāḥ) बलाभ्याम् (balābhyām) बलाभ्यः (balābhyaḥ)
Genitive बलायाः (balāyāḥ) बलयोः (balayoḥ) बलानाम् (balānām)
Locative बलायाम् (balāyām) बलयोः (balayoḥ) बलासु (balāsu)
Neuter a-stem declension of बल
Nom. sg. बलम् (balam)
Gen. sg. बलस्य (balasya)
Singular Dual Plural
Nominative बलम् (balam) बले (bale) बलानि (balāni)
Vocative बल (bala) बले (bale) बलानि (balāni)
Accusative बलम् (balam) बले (bale) बलानि (balāni)
Instrumental बलेन (balena) बलाभ्याम् (balābhyām) बलैः (balaiḥ)
Dative बला (balā) बलाभ्याम् (balābhyām) बलेभ्यः (balebhyaḥ)
Ablative बलात् (balāt) बलाभ्याम् (balābhyām) बलेभ्यः (balebhyaḥ)
Genitive बलस्य (balasya) बलयोः (balayoḥ) बलानाम् (balānām)
Locative बले (bale) बलयोः (balayoḥ) बलेषु (baleṣu)

Noun

बल (bala) n

  1. power, strength, might, vigour, force, validity
  2. force or power of articulation
  3. force considered as a sixth organ of action
  4. orce personified as one of the विश्वे-देवाः (viśve-devāḥ)
  5. power of, expertness in (+locative)
  6. stoutness, bulkiness
  7. (in the plural, feminine) military force, troops, an army
  8. shape
  9. body
  10. ****
  11. gum
  12. blood
  13. young shoot
  14. bone

Declension

Neuter a-stem declension of बल
Nom. sg. बलम् (balam)
Gen. sg. बलस्य (balasya)
Singular Dual Plural
Nominative बलम् (balam) बले (bale) बलानि (balāni)
Vocative बल (bala) बले (bale) बलानि (balāni)
Accusative बलम् (balam) बले (bale) बलानि (balāni)
Instrumental बलेन (balena) बलाभ्याम् (balābhyām) बलैः (balaiḥ)
Dative बला (balā) बलाभ्याम् (balābhyām) बलेभ्यः (balebhyaḥ)
Ablative बलात् (balāt) बलाभ्याम् (balābhyām) बलेभ्यः (balebhyaḥ)
Genitive बलस्य (balasya) बलयोः (balayoḥ) बलानाम् (balānām)
Locative बले (bale) बलयोः (balayoḥ) बलेषु (baleṣu)

Descendants

Noun

बल (bala) m

  1. crow
  2. Crateva adansonii, ( <= Crataeva roxburghii)
  3. half-ripe barley
  4. name of a demon conquered by Indra
  5. name of an elder brother of Krishna
  6. name of a son of Varuna and brother of Sura
  7. name of an attendant on स्कन्द (skanda)
  8. name of a son of अङ्गिरस् (aṅgiras)
  9. name of a son of परिक्षित् (parikṣit)
  10. name of a son of परिजात्र (parijātra)
  11. name of a son of Krishna
  12. name of a lexicographer (also written वल (vala))
  13. name of a horse of the Moon

Declension

Masculine a-stem declension of बल
Nom. sg. बलः (balaḥ)
Gen. sg. बलस्य (balasya)
Singular Dual Plural
Nominative बलः (balaḥ) बलौ (balau) बलाः (balāḥ)
Vocative बल (bala) बलौ (balau) बलाः (balāḥ)
Accusative बलम् (balam) बलौ (balau) बलान् (balān)
Instrumental बलेन (balena) बलाभ्याम् (balābhyām) बलैः (balaiḥ)
Dative बलाय (balāya) बलाभ्याम् (balābhyām) बलेभ्यः (balebhyaḥ)
Ablative बलात् (balāt) बलाभ्याम् (balābhyām) बलेभ्यः (balebhyaḥ)
Genitive बलस्य (balasya) बलयोः (balayoḥ) बलानाम् (balānām)
Locative बले (bale) बलयोः (balayoḥ) बलेषु (baleṣu)

Noun

बल (balá) n

  1. cavern

Declension

Masculine a-stem declension of बल
Nom. sg. बलः (balaḥ)
Gen. sg. बलस्य (balasya)
Singular Dual Plural
Nominative बलः (balaḥ) बलौ (balau) बलाः (balāḥ)
Vocative बल (bala) बलौ (balau) बलाः (balāḥ)
Accusative बलम् (balam) बलौ (balau) बलान् (balān)
Instrumental बलेन (balena) बलाभ्याम् (balābhyām) बलैः (balaiḥ)
Dative बलाय (balāya) बलाभ्याम् (balābhyām) बलेभ्यः (balebhyaḥ)
Ablative बलात् (balāt) बलाभ्याम् (balābhyām) बलेभ्यः (balebhyaḥ)
Genitive बलस्य (balasya) बलयोः (balayoḥ) बलानाम् (balānām)
Locative बले (bale) बलयोः (balayoḥ) बलेषु (baleṣu)

Synonyms