Definify.com
Definition 2024
वास्तु
वास्तु
Sanskrit
Noun
वास्तु • (vā́stu) n
- the site or foundation of a house, site, ground, building or dwelling-place, habitation, homestead, house
- an apartment, chamber
- the pot-herb Chenopodium album
- a kind of grain (compare वास्तुमय (vā́stu-maya))
Declension
| Neuter u-stem declension of वास्तु | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | वास्तु (vāstu) | ||
| Gen. sg. | वास्तुनः (vāstunaḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | वास्तु (vāstu) | वास्तुनी (vāstunī) | वास्तूनि (vāstūni) |
| Vocative | वास्तु (vāstu) | वास्तुनी (vāstunī) | वास्तूनि (vāstūni) |
| Accusative | वास्तु (vāstu) | वास्तुनी (vāstunī) | वास्तूनि (vāstūni) |
| Instrumental | वास्तुना (vāstunā) | वास्तुभ्याम् (vāstubhyām) | वास्तुभिः (vāstubhiḥ) |
| Dative | वास्तुने (vāstune) | वास्तुभ्याम् (vāstubhyām) | वास्तुभ्यः (vāstubhyaḥ) |
| Ablative | वास्तुनः (vāstunaḥ) | वास्तुभ्याम् (vāstubhyām) | वास्तुभ्यः (vāstubhyaḥ) |
| Genitive | वास्तुनः (vāstunaḥ) | वास्तुनोः (vāstunoḥ) | वास्तूनाम् (vāstūnām) |
| Locative | वास्तुनि (vāstuni) | वास्तुनोः (vāstunoḥ) | वास्तुषु (vāstuṣu) |
Noun
वास्तु • (vā́stu) m
Declension
| Masculine u-stem declension of वास्तु | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | वास्तुः (vāstuḥ) | ||
| Gen. sg. | वास्तोः (vāstoḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | वास्तुः (vāstuḥ) | वास्तू (vāstū) | वास्तवः (vāstavaḥ) |
| Vocative | वास्तो (vāsto) | वास्तू (vāstū) | वास्तवः (vāstavaḥ) |
| Accusative | वास्तुम् (vāstum) | वास्तू (vāstū) | वास्तून् (vāstūn) |
| Instrumental | वास्तुना (vāstunā) | वास्तुभ्याम् (vāstubhyām) | वास्तुभिः (vāstubhiḥ) |
| Dative | वास्तवे (vāstave) | वास्तुभ्याम् (vāstubhyām) | वास्तुभ्यः (vāstubhyaḥ) |
| Ablative | वास्तोः (vāstoḥ) | वास्तुभ्याम् (vāstubhyām) | वास्तुभ्यः (vāstubhyaḥ) |
| Genitive | वास्तोः (vāstoḥ) | वास्त्वोः (vāstvoḥ) | वास्तूनाम् (vāstūnām) |
| Locative | वास्तौ (vāstau) | वास्त्वोः (vāstvoḥ) | वास्तुषु (vāstuṣu) |
Noun
वास्तु • (vā́stu) f
- (probably) name of a river
Declension
| Feminine u-stem declension of वास्तु | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | वास्तुः (vāstuḥ) | ||
| Gen. sg. | वास्तधेन्वाः / वास्तोः (vāstadhenvāḥ / vāstoḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | वास्तुः (vāstuḥ) | वास्तू (vāstū) | वास्तवः (vāstavaḥ) |
| Vocative | वास्तो (vāsto) | वास्तू (vāstū) | वास्तवः (vāstavaḥ) |
| Accusative | वास्तुम् (vāstum) | वास्तू (vāstū) | वास्तूः (vāstūḥ) |
| Instrumental | वास्त्वा (vāstvā) | वास्तुभ्याम् (vāstubhyām) | वास्तुभिः (vāstubhiḥ) |
| Dative | वास्त्वै / वास्तवे (vāstvai / vāstave) | वास्तुभ्याम् (vāstubhyām) | वास्तुभ्यः (vāstubhyaḥ) |
| Ablative | वास्तधेन्वाः / वास्तोः (vāstadhenvāḥ / vāstoḥ) | वास्तुभ्याम् (vāstubhyām) | वास्तुभ्यः (vāstubhyaḥ) |
| Genitive | वास्तधेन्वाः / वास्तोः (vāstadhenvāḥ / vāstoḥ) | वास्त्वोः (vāstvoḥ) | वास्तूनाम् (vāstūnām) |
| Locative | वास्त्वाम् / वास्तौ (vāstvām / vāstau) | वास्त्वोः (vāstvoḥ) | वास्तुषु (vāstuṣu) |
References
- Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 0948