Definify.com

Definition 2024


सुम्न

सुम्न

Sanskrit

Adjective

सुम्न (sumná)

  1. benevolent, kind, gracious, favourable (RV. x, 5, 3; 7)

Declension

Masculine a-stem declension of सुम्न
Nom. sg. सुम्नः (sumnaḥ)
Gen. sg. सुम्नस्य (sumnasya)
Singular Dual Plural
Nominative सुम्नः (sumnaḥ) सुम्नौ (sumnau) सुम्नाः (sumnāḥ)
Vocative सुम्न (sumna) सुम्नौ (sumnau) सुम्नाः (sumnāḥ)
Accusative सुम्नम् (sumnam) सुम्नौ (sumnau) सुम्नान् (sumnān)
Instrumental सुम्नेन (sumnena) सुम्नाभ्याम् (sumnābhyām) सुम्नैः (sumnaiḥ)
Dative सुम्नाय (sumnāya) सुम्नाभ्याम् (sumnābhyām) सुम्नेभ्यः (sumnebhyaḥ)
Ablative सुम्नात् (sumnāt) सुम्नाभ्याम् (sumnābhyām) सुम्नेभ्यः (sumnebhyaḥ)
Genitive सुम्नस्य (sumnasya) सुम्नयोः (sumnayoḥ) सुम्नानाम् (sumnānām)
Locative सुम्ने (sumne) सुम्नयोः (sumnayoḥ) सुम्नेषु (sumneṣu)
Feminine ā-stem declension of सुम्न
Nom. sg. सुम्ना (sumnā)
Gen. sg. सुम्नायाः (sumnāyāḥ)
Singular Dual Plural
Nominative सुम्ना (sumnā) सुम्ने (sumne) सुम्नाः (sumnāḥ)
Vocative सुम्ने (sumne) सुम्ने (sumne) सुम्नाः (sumnāḥ)
Accusative सुम्नाम् (sumnām) सुम्ने (sumne) सुम्नाः (sumnāḥ)
Instrumental सुम्नया (sumnayā) सुम्नाभ्याम् (sumnābhyām) सुम्नाभिः (sumnābhiḥ)
Dative सुम्नायै (sumnāyai) सुम्नाभ्याम् (sumnābhyām) सुम्नाभ्यः (sumnābhyaḥ)
Ablative सुम्नायाः (sumnāyāḥ) सुम्नाभ्याम् (sumnābhyām) सुम्नाभ्यः (sumnābhyaḥ)
Genitive सुम्नायाः (sumnāyāḥ) सुम्नयोः (sumnayoḥ) सुम्नानाम् (sumnānām)
Locative सुम्नायाम् (sumnāyām) सुम्नयोः (sumnayoḥ) सुम्नासु (sumnāsu)
Neuter a-stem declension of सुम्न
Nom. sg. सुम्नम् (sumnam)
Gen. sg. सुम्नस्य (sumnasya)
Singular Dual Plural
Nominative सुम्नम् (sumnam) सुम्ने (sumne) सुम्नानि (sumnāni)
Vocative सुम्न (sumna) सुम्ने (sumne) सुम्नानि (sumnāni)
Accusative सुम्नम् (sumnam) सुम्ने (sumne) सुम्नानि (sumnāni)
Instrumental सुम्नेन (sumnena) सुम्नाभ्याम् (sumnābhyām) सुम्नैः (sumnaiḥ)
Dative सुम्ना (sumnā) सुम्नाभ्याम् (sumnābhyām) सुम्नेभ्यः (sumnebhyaḥ)
Ablative सुम्नात् (sumnāt) सुम्नाभ्याम् (sumnābhyām) सुम्नेभ्यः (sumnebhyaḥ)
Genitive सुम्नस्य (sumnasya) सुम्नयोः (sumnayoḥ) सुम्नानाम् (sumnānām)
Locative सुम्ने (sumne) सुम्नयोः (sumnayoḥ) सुम्नेषु (sumneṣu)

Noun

सुम्न (sumná) n

  1. benevolence, favour, grace (RV., TS.)
  2. devotion, prayer, hymn (RV.)
  3. satisfaction, peace, joy, happiness (RV.)
  4. name of various sāmans (ĀrshBr.)

Declension

Neuter a-stem declension of सुम्न
Nom. sg. सुम्नम् (sumnam)
Gen. sg. सुम्नस्य (sumnasya)
Singular Dual Plural
Nominative सुम्नम् (sumnam) सुम्ने (sumne) सुम्नानि (sumnāni)
Vocative सुम्न (sumna) सुम्ने (sumne) सुम्नानि (sumnāni)
Accusative सुम्नम् (sumnam) सुम्ने (sumne) सुम्नानि (sumnāni)
Instrumental सुम्नेन (sumnena) सुम्नाभ्याम् (sumnābhyām) सुम्नैः (sumnaiḥ)
Dative सुम्ना (sumnā) सुम्नाभ्याम् (sumnābhyām) सुम्नेभ्यः (sumnebhyaḥ)
Ablative सुम्नात् (sumnāt) सुम्नाभ्याम् (sumnābhyām) सुम्नेभ्यः (sumnebhyaḥ)
Genitive सुम्नस्य (sumnasya) सुम्नयोः (sumnayoḥ) सुम्नानाम् (sumnānām)
Locative सुम्ने (sumne) सुम्नयोः (sumnayoḥ) सुम्नेषु (sumneṣu)

References

  • Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 1231