Definify.com
Definition 2025
हनु
हनु
Sanskrit
Noun
हनु • (hánu) f
- a jaw (also हनू (hánū))
- RV 10.79.1c
- अपश्यमस्य महतो महित्वममर्त्यस्य मर्त्यासु विक्षु |
- नाना हनू विभ्र्ते सं भरेते असिन्वती बप्सती भूर्यत्तः ||
- apaśyamasya mahato mahitvamamartyasya martyāsu vikṣu |
- nānā hanū vibhṛte saṃ bharete asinvatī bapsatī bhūryattaḥ ||
- I HAVE beheld the might of this Great Being. Immortal in the midst of tribes of mortals.
- His jaws now open and now shut together: much they devour, insatiately chewing.
- RV 10.79.1c
Declension
| Feminine u-stem declension of हनु | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | हनुः (hanuḥ) | ||
| Gen. sg. | हनधेन्वाः / हनोः (hanadhenvāḥ / hanoḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | हनुः (hanuḥ) | हनू (hanū) | हनवः (hanavaḥ) |
| Vocative | हनो (hano) | हनू (hanū) | हनवः (hanavaḥ) |
| Accusative | हनुम् (hanum) | हनू (hanū) | हनूः (hanūḥ) |
| Instrumental | हन्वा (hanvā) | हनुभ्याम् (hanubhyām) | हनुभिः (hanubhiḥ) |
| Dative | हन्वै / हनवे (hanvai / hanave) | हनुभ्याम् (hanubhyām) | हनुभ्यः (hanubhyaḥ) |
| Ablative | हनधेन्वाः / हनोः (hanadhenvāḥ / hanoḥ) | हनुभ्याम् (hanubhyām) | हनुभ्यः (hanubhyaḥ) |
| Genitive | हनधेन्वाः / हनोः (hanadhenvāḥ / hanoḥ) | हन्वोः (hanvoḥ) | हनूनाम् (hanūnām) |
| Locative | हन्वाम् / हनौ (hanvām / hanau) | हन्वोः (hanvoḥ) | हनुषु (hanuṣu) |
Noun
हनु • (hánu) n
Declension
| Neuter u-stem declension of हनु | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | हनु (hanu) | ||
| Gen. sg. | हनुनः (hanunaḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | हनु (hanu) | हनुनी (hanunī) | हनूनि (hanūni) |
| Vocative | हनु (hanu) | हनुनी (hanunī) | हनूनि (hanūni) |
| Accusative | हनु (hanu) | हनुनी (hanunī) | हनूनि (hanūni) |
| Instrumental | हनुना (hanunā) | हनुभ्याम् (hanubhyām) | हनुभिः (hanubhiḥ) |
| Dative | हनुने (hanune) | हनुभ्याम् (hanubhyām) | हनुभ्यः (hanubhyaḥ) |
| Ablative | हनुनः (hanunaḥ) | हनुभ्याम् (hanubhyām) | हनुभ्यः (hanubhyaḥ) |
| Genitive | हनुनः (hanunaḥ) | हनुनोः (hanunoḥ) | हनूनाम् (hanūnām) |
| Locative | हनुनि (hanuni) | हनुनोः (hanunoḥ) | हनुषु (hanuṣu) |
Noun
हनु • (hanu) f
- "anything which destroys or injures life", a weapon
- death
- disease
- various kinds of drugs
- a wanton woman, prostitute
Declension
| Feminine u-stem declension of हनु | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | हनुः (hanuḥ) | ||
| Gen. sg. | हनधेन्वाः / हनोः (hanadhenvāḥ / hanoḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | हनुः (hanuḥ) | हनू (hanū) | हनवः (hanavaḥ) |
| Vocative | हनो (hano) | हनू (hanū) | हनवः (hanavaḥ) |
| Accusative | हनुम् (hanum) | हनू (hanū) | हनूः (hanūḥ) |
| Instrumental | हन्वा (hanvā) | हनुभ्याम् (hanubhyām) | हनुभिः (hanubhiḥ) |
| Dative | हन्वै / हनवे (hanvai / hanave) | हनुभ्याम् (hanubhyām) | हनुभ्यः (hanubhyaḥ) |
| Ablative | हनधेन्वाः / हनोः (hanadhenvāḥ / hanoḥ) | हनुभ्याम् (hanubhyām) | हनुभ्यः (hanubhyaḥ) |
| Genitive | हनधेन्वाः / हनोः (hanadhenvāḥ / hanoḥ) | हन्वोः (hanvoḥ) | हनूनाम् (hanūnām) |
| Locative | हन्वाम् / हनौ (hanvām / hanau) | हन्वोः (hanvoḥ) | हनुषु (hanuṣu) |
Noun
हनु • (hanu) m
- name of a particular mixed tribe
Declension
| Masculine u-stem declension of हनु | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | हनुः (hanuḥ) | ||
| Gen. sg. | हनोः (hanoḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | हनुः (hanuḥ) | हनू (hanū) | हनवः (hanavaḥ) |
| Vocative | हनो (hano) | हनू (hanū) | हनवः (hanavaḥ) |
| Accusative | हनुम् (hanum) | हनू (hanū) | हनून् (hanūn) |
| Instrumental | हनुना (hanunā) | हनुभ्याम् (hanubhyām) | हनुभिः (hanubhiḥ) |
| Dative | हनवे (hanave) | हनुभ्याम् (hanubhyām) | हनुभ्यः (hanubhyaḥ) |
| Ablative | हनोः (hanoḥ) | हनुभ्याम् (hanubhyām) | हनुभ्यः (hanubhyaḥ) |
| Genitive | हनोः (hanoḥ) | हन्वोः (hanvoḥ) | हनूनाम् (hanūnām) |
| Locative | हनौ (hanau) | हन्वोः (hanvoḥ) | हनुषु (hanuṣu) |
References
- Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 1288