Thai

Noun

บัณฑิต • ‎(ban-dìt)

1. (education) bachelor (person holding a bachelor's degree).
2. scholar; learned man; wise man.
   • 2000, สถาบันภาษาไทย กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ, ประชุมโคลงโลกนิติ, สถาบันภาษาไทย กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ, ISBN 9742688192, page 76:

     คนพาลยังไป่รู้ ชาญชิด ไปสู่หาบัณฑิต ค่ำเช้า แสดงธรรมว่าเนืองนิตย์ ฤๅซาบ ใจนา คือจวักตักเข้า ห่อนรู้รสแกง‎

     kon paan yan bpài rúu · chaan chít · bpai sùu hǎa ban-dìt · kâm cháao · sà-dɛɛng tam wâa nʉʉang-nít · rʉʉ sâap · jai naa · kʉʉ jà-wàk dtàk kâao · hɔ̀n rúu rót gɛɛng

     Should a fool attend a wise man days and nights, he will not perceive any word of wisdom declared unto him by the wise man, just as a ladle cannot perceive the flavour of the curry gravy.

Derived terms

• ดุษฎีบัณฑิต ‎(dùt-sà-dii-ban-dìt)
• เนติบัณฑิต ‎(nee-dtì-ban-dìt)
• มหาบัณฑิต ‎(má-hǎa-ban-dìt)
• ราชบัณฑิต

Related terms

• ดุษฎีบัณฑิต ‎(dùt-sà-dii-ban-dìt, “doctor”)
• มหาบัณฑิต ‎(má-hǎa-ban-dìt, “master”)