Thai

Adjective

สู • ‎(sǔu) ‎(abstract noun ความสู)

1. (archaic) ashamed; embarrassed.
   • กรมพระปรมานุชิตชิโนรส, ตะเลงพ่าย:

     มาเดียวเปลี่ยวอกอ้า อายสู‎

     maa diiao plìiao ɔ̀k âa · aai sǔu

     So ashamed is me who has to come alone.

Derived terms

• อดสู
• อายสู

Etymology 2

From Proto-Zhuang-Tai: *su

Pronoun

สู • ‎(sǔu)

1. (archaic) a second person pronoun.
   • ยวนพ่าย:

     สั่งแสนฟ้าเรื่อให้ กุํตวว หมื่นนครโทษอำ ผิดไว้ แสนสูตัดเอาหัว มันสยบ เสียนา ไว้หว่างทางเหนือใต้ ต่อกัน‎

     Sàng sɛ̌ɛn-fáa-rʉ̂ʉa hâi · gum dtua · mʉ̀un-ná-khɔɔn tôot am · pìt wái · sɛ̌ɛn sǔu dtàt ao hǔa · man sìiap · sǐia naa · wái wàang taang nʉ̌ʉa dtâai · dtɔ̀ɔ gan

     The king orders Saen Fa Ruea to arrest Muen Nakhon who is guilty of crime concealment, and says: "Saen, you shall have him beheaded and have his head impaled on a spike at the joint of the north and the south".

Derived terms

• สูเจ้า