Definify.com
Definition 2024
ἀντίτασις
ἀντίτασις
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /antítasis/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /antítasis/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /ãdítasis/
Noun
ἀντίτασις • (antítasis) f (genitive ἀντιτάσεως); third declension
- stretching the contrary way, e.g. in the setting of a dislocated limb
- opposition, resistance
Inflection
Third declension of ἀντίτασῐς, ἀντιτάσεως
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ἀντίτασῐς | ἀντιτάσει | ἀντιτάσεις |
| Genitive | ἀντιτάσεως | ἀντιτασέοιν | ἀντιτάσεων |
| Dative | ἀντιτάσει | ἀντιτασέοιν | ἀντιτάσεσῐ(ν) |
| Accusative | ἀντίτασῐν | ἀντιτάσει | ἀντιτάσεις |
| Vocative | ἀντίτασῐ | ἀντιτάσει | ἀντιτάσεις |
Third declension of ἀντίτασῐς, ἀντιτάσιος
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ἀντίτασῐς | ἀντιτάσιε | ἀντιτάσιες |
| Genitive | ἀντιτάσιος | ἀντιτασίοιν | ἀντιτασίων |
| Dative | ἀντιτάσῑ, ἀντιτάσει | ἀντιτασίοιν | ἀντιτάσῐσῐ(ν), ἀντιτασίεσῐ(ν), ἀντιτάσεσῐ(ν) |
| Accusative | ἀντίτασῐν | ἀντιτάσιε | ἀντιτάσῑς, ἀντιτάσιᾰς |
| Vocative | ἀντίτασῐ | ἀντιτάσιε | ἀντιτάσιες |
References
- ἀντίτασις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «ἀντίτασις» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ἀντίτασις» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)