Definify.com
Definition 2024
ἀποδείκνυμι
ἀποδείκνυμι
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /apoðíknymi/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /apoðíknymi/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /apoðíknimi/
Verb
ἀποδείκνυμι • (apodeíknumi)
- I demonstrate, point out, show.
Conjugation
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἀποδείκνῡμῐ | ἀποδείκνῡς | ἀποδείκνῡσῐ(ν) | ἀποδείκνῠτον | ἀποδείκνῠτον | ἀποδείκνῠμεν | ἀποδείκνῠτε | ἀποδεικνύᾱσῐ(ν) |
| subjunctive | ἀποδεικνύω | ἀποδεικνύῃς | ἀποδεικνύῃ | ἀποδεικνύητον | ἀποδεικνύητον | ἀποδεικνύωμεν | ἀποδεικνύητε | ἀποδεικνύωσῐ(ν) | |
| optative | ἀποδεικνύοιμῐ | ἀποδεικνύοις | ἀποδεικνύοι | ἀποδεικνύοιτον | ἀποδεικνῠοίτην | ἀποδεικνύοιμεν | ἀποδεικνύοιτε | ἀποδεικνύοιεν | |
| imperative | ἀποδείκνῡ | ἀποδεικνύτω | ἀποδείκνῠτον | ἀποδεικνύτων | ἀποδείκνῠτε | ἀποδεικνύντων | |||
| middle/
passive |
indicative | ἀποδείκνῠμαι | ἀποδείκνῠσαι | ἀποδείκνῠται | ἀποδείκνῠσθον | ἀποδείκνῠσθον | ἀποδεικνύμεθα | ἀποδείκνῠσθε | ἀποδείκνῠνται |
| subjunctive | ἀποδεικνύωμαι | ἀποδεικνύῃ | ἀποδεικνύηται | ἀποδεικνύησθον | ἀποδεικνύησθον | ἀποδεικνῠώμεθᾰ | ἀποδεικνύησθε | ἀποδεικνύωνται | |
| optative | ἀποδεικνῠοίμην | ἀποδεικνύοιο | ἀποδεικνύοιτο | ἀποδεικνύοισθον | ἀποδεικνῠοίσθην | ἀποδεικνῠοίμεθᾰ | ἀποδεικνύοισθε | ἀποδεικνύοιντο | |
| imperative | ἀποδείκνῠσο | ἀποδεικνύσθω | ἀποδείκνῠσθον | ἀποδεικνύσθων | ἀποδείκνῠσθε | ἀποδεικνύσθων | |||
| active | middle/passive | ||||||||
| infinitive | ἀποδεικνύναι | ἀποδείκνῠσθαι | |||||||
| participle | ἀποδεικνύς , ἀποδεικνῦσᾰ , ἀποδεικνύν | ἀποδεικνύμενος , ἀποδεικνῠμένη , ἀποδεικνύμενον | |||||||
Imperfect: ἀπεδείκνῡν, ἀπεδεικνύμην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἀπεδείκνῡν | ἀπεδείκνῡς | ἀπεδείκνῡ | ἀπεδείκνῠτον | ἀπεδεικνύτην | ἀπεδείκνῠμεν | ἀπεδείκνῠτε | ἀπεδείκνῠσᾰν |
| middle/ passive |
ἀπεδεικνύμην | ἀπεδείκνῠσο | ἀπεδείκνῠτο | ἀπεδείκνῠσθον | ἀπεδεικνύσθην | ἀπεδεικνύμεθᾰ | ἀπεδείκνῠσθε | ἀπεδείκνῠντο | |
Future: ἀποδείξω, ἀποδείξομαι, ἀποδειχθήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἀποδείξω | ἀποδείξεις | ἀποδείξει | ἀποδείξετον | ἀποδείξετον | ἀποδείξομεν | ἀποδείξετε | ἀποδείξουσῐ(ν) |
| optative | ἀποδείξοιμῐ | ἀποδείξοις | ἀποδείξοι | ἀποδείξοιτον | ἀποδειξοίτην | ἀποδείξοιμεν | ἀποδείξοιτε | ἀποδείξοιεν | |
| middle | indicative | ἀποδείξομαι | ἀποδείξει/ ἀποδείξῃ |
ἀποδείξεται | ἀποδείξεσθον | ἀποδείξεσθον | ἀποδειξόμεθᾰ | ἀποδείξεσθε | ἀποδείξονται |
| optative | ἀποδειξοίμην | ἀποδείξοιο | ἀποδείξοιτο | ἀποδείξοισθον | ἀποδειξοίσθην | ἀποδειξοίμεθᾰ | ἀποδείξοισθε | ἀποδείξοιντο | |
| passive | indicative | ἀποδειχθήσομαι | ἀποδειχθήσει/ ἀποδειχθήσῃ |
ἀποδειχθήσεται | ἀποδειχθήσεσθον | ἀποδειχθήσεσθον | ἀποδειχθησόμεθᾰ | ἀποδειχθήσεσθε | ἀποδειχθήσονται |
| optative | ἀποδειχθησοίμην | ἀποδειχθήσοιο | ἀποδειχθήσοιτο | ἀποδειχθήσοισθον | ἀποδειχθησοίσθην | ἀποδειχθησοίμεθᾰ | ἀποδειχθήσοισθε | ἀποδειχθήσοιντο | |
| active | middle | passive | |||||||
| infinitive | ἀποδείξειν | ἀποδείξεσθαι | ἀποδειχθήσεσθαι | ||||||
| participle | ἀποδείξων , ἀποδείξουσᾰ , ἀποδεῖξον | ἀποδειξόμενος , ἀποδειξομένη , ἀποδειξόμενον | ἀποδειχθησόμενος , ἀποδειχθησομένη , ἀποδειχθησόμενον | ||||||
Future: ἀποδέξω, ἀποδέξομαι, ἀποδεχθήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἀποδέξω | ἀποδέξεις | ἀποδέξει | ἀποδέξετον | ἀποδέξετον | ἀποδέξομεν | ἀποδέξετε | ἀποδέξουσῐ(ν) |
| optative | ἀποδέξοιμῐ | ἀποδέξοις | ἀποδέξοι | ἀποδέξοιτον | ἀποδεξοίτην | ἀποδέξοιμεν | ἀποδέξοιτε | ἀποδέξοιεν | |
| middle | indicative | ἀποδέξομαι | ἀποδέξει/ ἀποδέξῃ |
ἀποδέξεται | ἀποδέξεσθον | ἀποδέξεσθον | ἀποδεξόμεθᾰ | ἀποδέξεσθε | ἀποδέξονται |
| optative | ἀποδεξοίμην | ἀποδέξοιο | ἀποδέξοιτο | ἀποδέξοισθον | ἀποδεξοίσθην | ἀποδεξοίμεθᾰ | ἀποδέξοισθε | ἀποδέξοιντο | |
| passive | indicative | ἀποδεχθήσομαι | ἀποδεχθήσει/ ἀποδεχθήσῃ |
ἀποδεχθήσεται | ἀποδεχθήσεσθον | ἀποδεχθήσεσθον | ἀποδεχθησόμεθᾰ | ἀποδεχθήσεσθε | ἀποδεχθήσονται |
| optative | ἀποδεχθησοίμην | ἀποδεχθήσοιο | ἀποδεχθήσοιτο | ἀποδεχθήσοισθον | ἀποδεχθησοίσθην | ἀποδεχθησοίμεθᾰ | ἀποδεχθήσοισθε | ἀποδεχθήσοιντο | |
| active | middle | passive | |||||||
| infinitive | ἀποδέξειν | ἀποδέξεσθαι | ἀποδεχθήσεσθαι | ||||||
| participle | ἀποδέξων , ἀποδέξουσᾰ , ἀπόδεξον | ἀποδεξόμενος , ἀποδεξομένη , ἀποδεξόμενον | ἀποδεχθησόμενος , ἀποδεχθησομένη , ἀποδεχθησόμενον | ||||||
Aorist: ἀπέδειξα, ἀπεδειξάμην, ἀπεδείχθην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἀπέδειξα | ἀπέδειξας | ἀπέδειξε | ἀπεδείξατον | ἀπεδειξάτην | ἀπεδείξαμεν | ἀπεδείξατε | ἀπέδειξαν |
| subjunctive | ἀποδείξω | ἀποδείξῃς | ἀποδείξῃ | ἀποδείξητον | ἀποδείξητον | ἀποδείξωμεν | ἀποδείξητε | ἀποδείξωσῐ(ν) | |
| optative | ἀποδείξαιμῐ | ἀποδείξαις/ ἀποδείξειας |
ἀποδείξαι/ ἀποδείξειε |
ἀποδείξαιτον | ἀποδειξαίτην | ἀποδείξαιμεν | ἀποδείξαιτε | ἀποδείξαιεν/ ἀποδείξειαν |
|
| imperative | ἀπόδειξον | ἀποδειξάτω | ἀποδείξατον | ἀποδειξάτων | ἀποδείξατε | ἀποδειξάντων | |||
| middle | indicative | ἀπεδειξάμην | ἀπεδείξω | ἀπεδείξατο | ἀπεδείξασθον | ἀπεδειξάσθην | ἀπεδειξάμεθα | ἀπεδείξασθε | ἀπεδείξαντο |
| subjunctive | ἀποδείξωμαι | ἀποδείξῃ | ἀποδείξηται | ἀποδείξησθον | ἀποδείξησθον | ἀποδειξώμεθα | ἀποδείξησθε | ἀποδείξωνται | |
| optative | ἀποδειξαίμην | ἀποδείξαιο | ἀποδείξαιτο | ἀποδείξαισθον | ἀποδειξαίσθην | ἀποδειξαίμεθα | ἀποδείξαισθε | ἀποδείξαιντο | |
| imperative | ἀπόδειξαι | ἀποδειξάσθω | ἀποδείξασθον | ἀποδειξάσθων | ἀποδείξασθε | ἀποδειξάσθων | |||
| passive | indicative | ἀπεδείχθην | ἀπεδείχθης | ἀπεδείχθη | ἀπεδείχθητον | ἀπέδειχθήτην | ἀπεδείχθημεν | ἀπεδείχθητε | ἀπεδείχθησαν |
| subjunctive | ἀποδειχθῶ | ἀποδειχθῇς | ἀποδειχθῇ | ἀποδειχθῆτον | ἀποδειχθῆτον | ἀποδειχθῶμεν | ἀποδειχθῆτε | ἀποδειχθῶσῐ(ν) | |
| optative | ἀποδειχθείην | ἀποδειχθείης | ἀποδειχθείη | ἀποδειχθεῖτον/ ἀποδειχθείητον |
ἀποδειχθείτην/ ἀποδειχθειήτην |
ἀποδειχθεῖμεν/ ἀποδειχθείημεν |
ἀποδειχθεῖτε/ ἀποδειχθείητε |
ἀποδειχθεῖεν/ ἀποδειχθείησαν |
|
| imperative | ἀποδείχθητι | ἀποδειχθήτω | ἀποδείχθητον | ἀποδειχθήτων | ἀποδείχθητε | ἀποδειχθέντων | |||
| active | middle | passive | |||||||
| infinitive | ἀπόδειξαι | ἀποδείξασθαι | ἀποδειχθῆναι | ||||||
| participle | m | ἀποδείξᾱς | ἀποδειξάμενος | ἀποδειχθείς | |||||
| f | ἀποδείξᾱσα | ἀποδειξαμένη | ἀποδειχθεῖσα | ||||||
| n | ἀπόδειξαν | ἀποδειξάμενον | ἀποδειχθέν | ||||||
Aorist: ἀπέδεξα, ἀπεδεξάμην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἀπέδεξα | ἀπέδεξας | ἀπέδεξε | ἀπεδέξατον | ἀπεδεξάτην | ἀπεδέξαμεν | ἀπεδέξατε | ἀπέδεξαν |
| subjunctive | ἀποδέξω | ἀποδέξῃς | ἀποδέξῃ | ἀποδέξητον | ἀποδέξητον | ἀποδέξωμεν | ἀποδέξητε | ἀποδέξωσῐ(ν) | |
| optative | ἀποδέξαιμῐ | ἀποδέξαις/ ἀποδέξειας |
ἀποδέξαι/ ἀποδέξειε |
ἀποδέξαιτον | ἀποδεξαίτην | ἀποδέξαιμεν | ἀποδέξαιτε | ἀποδέξαιεν/ ἀποδέξειαν |
|
| imperative | ἀπόδεξον | ἀποδεξάτω | ἀποδέξατον | ἀποδεξάτων | ἀποδέξατε | ἀποδεξάντων | |||
| middle | indicative | ἀπεδεξάμην | ἀπεδέξω | ἀπεδέξατο | ἀπεδέξασθον | ἀπεδεξάσθην | ἀπεδεξάμεθα | ἀπεδέξασθε | ἀπεδέξαντο |
| subjunctive | ἀποδέξωμαι | ἀποδέξῃ | ἀποδέξηται | ἀποδέξησθον | ἀποδέξησθον | ἀποδεξώμεθα | ἀποδέξησθε | ἀποδέξωνται | |
| optative | ἀποδεξαίμην | ἀποδέξαιο | ἀποδέξαιτο | ἀποδέξαισθον | ἀποδεξαίσθην | ἀποδεξαίμεθα | ἀποδέξαισθε | ἀποδέξαιντο | |
| imperative | ἀπόδεξαι | ἀποδεξάσθω | ἀποδέξασθον | ἀποδεξάσθων | ἀποδέξασθε | ἀποδεξάσθων | |||
| active | middle | ||||||||
| infinitive | ἀπόδεξαι | ἀποδέξασθαι | |||||||
| participle | m | ἀποδέξᾱς | ἀποδεξάμενος | ||||||
| f | ἀποδέξᾱσα | ἀποδεξαμένη | |||||||
| n | ἀπόδεξαν | ἀποδεξάμενον | |||||||
Perfect: ἀποδέδειχᾰ, ἀποδέδειγμαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἀποδέδειχᾰ | ἀποδέδειχᾰς | ἀποδέδειχε | ἀποδεδείχᾰτον | ἀποδεδείχᾰτον | ἀποδεδείχᾰμεν | ἀποδεδείχᾰτε | ἀποδέδειχᾱσῐ(ν) |
| subjunctive | ἀποδεδειχὼς ὦ/ ἀποδεδείχω |
ἀποδεδειχὼς ᾖς/ ἀποδεδείχῃς |
ἀποδεδειχὼς ᾖ/ ἀποδεδείχῃ |
ἀποδεδειχότε ἦτον/ ἀποδεδείχητον |
ἀποδεδειχότε ἦτον/ ἀποδεδείχητον |
ἀποδεδειχότες ὦμεν/ ἀποδεδείχωμεν |
ἀποδεδειχότες ἦτε/ ἀποδεδείχητε |
ἀποδεδειχότες ὦσῐ(ν)/ ἀποδεδείχωσῐ(ν) |
|
| optative | ἀποδεδειχὼς εἴην/ ἀποδεδείχοιμῐ/ ἀποδεδειχοίην |
ἀποδεδειχὼς εἴης/ ἀποδεδείχοις/ ἀποδεδειχοίης |
ἀποδεδειχὼς εἴη/ ἀποδεδείχοι/ ἀποδεδειχοίη |
ἀποδεδειχότε εἴητον/ ἀποδεδειχότε εἶτον/ ἀποδεδείχοιτον |
ἀποδεδειχὀτε εἰήτην/ ἀποδεδειχότε εἴτην/ ἀποδεδειχοίτην |
ἀποδεδειχότες εἴημεν/ ἀποδεδειχότες εἶμεν/ ἀποδεδείχοιμεν |
ἀποδεδειχότες εἴητε/ ἀποδεδειχότες εἶτε/ ἀποδεδείχοιτε |
ἀποδεδειχότες εἴησᾰν/ ἀποδεδειχότε εἶεν/ ἀποδεδείχοιεν |
|
| imperative | ἀποδεδειχὼς ἴσθῐ | ἀποδεδειχὼς ἔστω | ἀποδεδειχότε ἔστον | ἀποδεδειχότε ἔστων | ἀποδεδειχότες ἔστε | ἀποδεδειχόντες ὄντων | |||
| middle/
passive |
indicative | ἀποδέδειγμαι | ἀποδέδειξαι | ἀποδέδεικται | ἀποδέδειχθον | ἀποδέδειχθον | ἀποδεδείγμεθᾰ | ἀποδέδειχθε | ἀποδεδειγμένοι εἰσί |
| subjunctive | ἀποδεδειγμένος ὦ | ἀποδεδειγμένος ᾖς | ἀποδεδειγμένος ᾖ | ἀποδεδειγμένω ἦτον | ἀποδεδειγμένω ἦτον | ἀποδεδειγμένοι ὦμεν | ἀποδεδειγμένοι ἦτε | ἀποδεδειγμένοι ὦσῐ | |
| optative | ἀποδεδειγμένος εἴην | ἀποδεδειγμένος εἴης | ἀποδεδειγμένος εἴη | ἀποδεδειγμένοι εἴητον/ ἀποδεδειγμένοι εἶτον |
ἀποδεδειγμένω εἰήτην/ ἀποδεδειγμένω εἴτην |
ἀποδεδειγμένοι εἴημεν/ ἀποδεδειγμένοι εἶμεν |
ἀποδεδειγμένοι εἴητε/ ἀποδεδειγμένοι εἶτε |
ἀποδεδειγμένοι εἴησᾰν/ ἀποδεδειγμένοι εἶεν |
|
| imperative | ἀποδέδειξο | ἀποδεδείχθω | ἀποδέδειχθον | ἀποδεδείχθων | ἀποδέδειχθε | ἀποδεδείχθων | |||
| active | middle/passive | ||||||||
| infinitive | ἀποδεδειχέναι | ἀποδεδείχθαι | |||||||
| participle | ἀποδεδειχώς , ἀποδεδειχυῖα , ἀποδεδειχός | ἀποδεδειγμένος , ἀποδεδειγμένη , ἀποδεδειγμένον | |||||||
Perfect: ἀποδέδεγμαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| middle/
passive |
indicative | ἀποδέδεγμαι | ἀποδέδεξαι | ἀποδέδεκται | ἀποδέδεχθον | ἀποδέδεχθον | ἀποδεδέγμεθᾰ | ἀποδέδεχθε | ἀποδεδεγμένοι εἰσί |
| subjunctive | ἀποδεδεγμένος ὦ | ἀποδεδεγμένος ᾖς | ἀποδεδεγμένος ᾖ | ἀποδεδεγμένω ἦτον | ἀποδεδεγμένω ἦτον | ἀποδεδεγμένοι ὦμεν | ἀποδεδεγμένοι ἦτε | ἀποδεδεγμένοι ὦσῐ | |
| optative | ἀποδεδεγμένος εἴην | ἀποδεδεγμένος εἴης | ἀποδεδεγμένος εἴη | ἀποδεδεγμένοι εἴητον/ ἀποδεδεγμένοι εἶτον |
ἀποδεδεγμένω εἰήτην/ ἀποδεδεγμένω εἴτην |
ἀποδεδεγμένοι εἴημεν/ ἀποδεδεγμένοι εἶμεν |
ἀποδεδεγμένοι εἴητε/ ἀποδεδεγμένοι εἶτε |
ἀποδεδεγμένοι εἴησᾰν/ ἀποδεδεγμένοι εἶεν |
|
| imperative | ἀποδέδεξο | ἀποδεδέχθω | ἀποδέδεχθον | ἀποδεδέχθων | ἀποδέδεχθε | ἀποδεδέχθων | |||
| infinitive | participle | ||||||||
| infinitive | ἀποδεδέχθαι | ἀποδεδεγμένος , ἀποδεδεγμένη , ἀποδεδεγμένον | |||||||
Related terms
- ἀποδεικτέον (apodeiktéon)
- ἀποδεικτικός (apodeiktikós)
- ἀποδεικτός (apodeiktós)
References
- ἀποδείκνυμι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἀποδείκνυμι in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «ἀποδείκνυμι» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ἀποδείκνυμι» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
- ἀποδείκνυμι in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- “G584”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
- apodictic in The Century Dictionary, The Century Co., New York, 1911