Definify.com

Definition 2024

ἀποπλήσσω

Ancient Greek

Alternative forms

ἀποπλήττω ‎(apoplḗttō) Attic

Verb

ἀποπλήσσω • ‎(apoplḗssō)

I strike to earth
I cripple with a stroke, disable
(passive) I lose my senses, become dizzy, become dumbfounded
- 442 BCE, Sophocles, Antigone 1189
(middle voice) I drive back, repulse
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Problems 899.b.24

Inflection

Present: ἀποπλήσσω, ἀποπλήσσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποπλήσσω	ἀποπλήσσεις	ἀποπλήσσει	ἀποπλήσσετον	ἀποπλήσσετον	ἀποπλήσσομεν	ἀποπλήσσετε	ἀποπλήσσουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποπλήσσω	ἀποπλήσσῃς	ἀποπλήσσῃ	ἀποπλήσσητον	ἀποπλήσσητον	ἀποπλήσσωμεν	ἀποπλήσσητε	ἀποπλήσσωσῐ(ν)
	optative	ἀποπλήσσοιμῐ	ἀποπλήσσοις	ἀποπλήσσοι	ἀποπλήσσοιτον	ἀποπλησσοίτην	ἀποπλήσσοιμεν	ἀποπλήσσοιτε	ἀποπλήσσοιεν
	imperative		ἀπόπλησσε	ἀποπλησσέτω	ἀποπλήσσετον	ἀποπλησσέτων		ἀποπλήσσετε	ἀποπλησσόντων
middle/ passive	indicative	ἀποπλήσσομαι	ἀποπλήσσῃ, ἀποπλήσσει	ἀποπλήσσεται	ἀποπλήσσεσθον	ἀποπλήσσεσθον	ἀποπλησσόμεθᾰ	ἀποπλήσσεσθε	ἀποπλήσσονται
	subjunctive	ἀποπλήσσωμαι	ἀποπλήσσῃ	ἀποπλήσσηται	ἀποπλήσσησθον	ἀποπλήσσησθον	ἀποπλησσώμεθᾰ	ἀποπλήσσησθε	ἀποπλήσσωνται
	optative	ἀποπλησσοίμην	ἀποπλήσσοιο	ἀποπλήσσοιτο	ἀποπλήσσοισθον	ἀποπλησσοίσθην	ἀποπλησσοίμεθᾰ	ἀποπλήσσοισθε	ἀποπλήσσοιντο
	imperative		ἀποπλήσσου	ἀποπλησσέσθω	ἀποπλήσσεσθον	ἀποπλησσέσθων		ἀποπλήσσεσθε	ἀποπλησσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποπλήσσειν				ἀποπλήσσεσθαι
participle	m	ἀποπλήσσων				ἀποπλησσόμενος
	f	ἀποπλήσσουσᾰ				ἀποπλησσομένη
	n	ἀποπλῆσσον				ἀποπλησσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἀποπλήττω, ἀποπλήττομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποπλήττω	ἀποπλήττεις	ἀποπλήττει	ἀποπλήττετον	ἀποπλήττετον	ἀποπλήττομεν	ἀποπλήττετε	ἀποπλήττουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποπλήττω	ἀποπλήττῃς	ἀποπλήττῃ	ἀποπλήττητον	ἀποπλήττητον	ἀποπλήττωμεν	ἀποπλήττητε	ἀποπλήττωσῐ(ν)
	optative	ἀποπλήττοιμῐ	ἀποπλήττοις	ἀποπλήττοι	ἀποπλήττοιτον	ἀποπληττοίτην	ἀποπλήττοιμεν	ἀποπλήττοιτε	ἀποπλήττοιεν
	imperative		ἀπόπληττε	ἀποπληττέτω	ἀποπλήττετον	ἀποπληττέτων		ἀποπλήττετε	ἀποπληττόντων
middle/ passive	indicative	ἀποπλήττομαι	ἀποπλήττῃ, ἀποπλήττει	ἀποπλήττεται	ἀποπλήττεσθον	ἀποπλήττεσθον	ἀποπληττόμεθᾰ	ἀποπλήττεσθε	ἀποπλήττονται
	subjunctive	ἀποπλήττωμαι	ἀποπλήττῃ	ἀποπλήττηται	ἀποπλήττησθον	ἀποπλήττησθον	ἀποπληττώμεθᾰ	ἀποπλήττησθε	ἀποπλήττωνται
	optative	ἀποπληττοίμην	ἀποπλήττοιο	ἀποπλήττοιτο	ἀποπλήττοισθον	ἀποπληττοίσθην	ἀποπληττοίμεθᾰ	ἀποπλήττοισθε	ἀποπλήττοιντο
	imperative		ἀποπλήττου	ἀποπληττέσθω	ἀποπλήττεσθον	ἀποπληττέσθων		ἀποπλήττεσθε	ἀποπληττέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποπλήττειν				ἀποπλήττεσθαι
participle	m	ἀποπλήττων				ἀποπληττόμενος
	f	ἀποπλήττουσᾰ				ἀποπληττομένη
	n	ἀποπλῆττον				ἀποπληττόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀπέπλησσον, ἀπεπλησσόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέπλησσον	ἀπέπλησσες	ἀπέπλησσε(ν)	ἀπεπλήσσετον	ἀπεπλησσέτην	ἀπεπλήσσομεν	ἀπεπλήσσετε	ἀπέπλησσον
middle/ passive	indicative	ἀπεπλησσόμην	ἀπεπλήσσου	ἀπεπλήσσετο	ἀπεπλήσσεσθον	ἀπεπλησσέσθην	ἀπεπλησσόμεθᾰ	ἀπεπλήσσεσθε	ἀπεπλήσσοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀπέπληττον, ἀπεπληττόμην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέπληττον	ἀπέπληττες	ἀπέπληττε(ν)	ἀπεπλήττετον	ἀπεπληττέτην	ἀπεπλήττομεν	ἀπεπλήττετε	ἀπέπληττον
middle/ passive	indicative	ἀπεπληττόμην	ἀπεπλήττου	ἀπεπλήττετο	ἀπεπλήττεσθον	ἀπεπληττέσθην	ἀπεπληττόμεθᾰ	ἀπεπλήττεσθε	ἀπεπλήττοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀποπλήξω, ἀποπλήξομαι, ἀποπλᾰγήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποπλήξω	ἀποπλήξεις	ἀποπλήξει	ἀποπλήξετον	ἀποπλήξετον	ἀποπλήξομεν	ἀποπλήξετε	ἀποπλήξουσῐ(ν)
active	optative	ἀποπλήξοιμῐ	ἀποπλήξοις	ἀποπλήξοι	ἀποπλήξοιτον	ἀποπληξοίτην	ἀποπλήξοιμεν	ἀποπλήξοιτε	ἀποπλήξοιεν
middle	indicative	ἀποπλήξομαι	ἀποπλήξῃ, ἀποπλήξει	ἀποπλήξεται	ἀποπλήξεσθον	ἀποπλήξεσθον	ἀποπληξόμεθᾰ	ἀποπλήξεσθε	ἀποπλήξονται
middle	optative	ἀποπληξοίμην	ἀποπλήξοιο	ἀποπλήξοιτο	ἀποπλήξοισθον	ἀποπληξοίσθην	ἀποπληξοίμεθᾰ	ἀποπλήξοισθε	ἀποπλήξοιντο
passive	indicative	ἀποπλᾰγήσομαι	ἀποπλᾰγήσῃ	ἀποπλᾰγήσεται	ἀποπλᾰγήσεσθον	ἀποπλᾰγήσεσθον	ἀποπλᾰγησόμεθᾰ	ἀποπλᾰγήσεσθε	ἀποπλᾰγήσονται
passive	optative	ἀποπλᾰγησοίμην	ἀποπλᾰγήσοιο	ἀποπλᾰγήσοιτο	ἀποπλᾰγήσοισθον	ἀποπλᾰγησοίσθην	ἀποπλᾰγησοίμεθᾰ	ἀποπλᾰγήσοισθε	ἀποπλᾰγήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποπλήξειν			ἀποπλήξεσθαι		ἀποπλᾰγήσεσθαι
participle	m	ἀποπλήξων			ἀποπληξόμενος		ἀποπλᾰγησόμενος
	f	ἀποπλήξουσᾰ			ἀποπληξομένη		ἀποπλᾰγησομένη
	n	ἀποπλῆξον			ἀποπληξόμενον		ἀποπλᾰγησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀποπλῆξᾰ, ἀποπληξᾰ́μην, ἀποπλᾰ́γην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποπλῆξᾰ	ἀποπλῆξᾰς	ἀποπλῆξε(ν)	ἀποπλήξᾰτον	ἀποπληξᾰ́την	ἀποπλήξᾰμεν	ἀποπλήξᾰτε	ἀποπλῆξᾰν
	subjunctive	ἀποπλήξω	ἀποπλήξῃς	ἀποπλήξῃ	ἀποπλήξητον	ἀποπλήξητον	ἀποπλήξωμεν	ἀποπλήξητε	ἀποπλήξωσῐ(ν)
	optative	ἀποπλήξαιμῐ	ἀποπλήξειᾰς, ἀποπλήξαις	ἀποπλήξειε(ν), ἀποπλήξαι	ἀποπλήξαιτον	ἀποπληξαίτην	ἀποπλήξαιμεν	ἀποπλήξαιτε	ἀποπλήξειᾰν, ἀποπλήξαιεν
	imperative		ἀπόπληξον	ἀποπληξᾰ́τω	ἀποπλήξᾰτον	ἀποπληξᾰ́των		ἀποπλήξᾰτε	ἀποπληξᾰ́ντων
middle	indicative	ἀποπληξᾰ́μην	ἀποπλήξω	ἀποπλήξᾰτο	ἀποπλήξᾰσθον	ἀποπληξᾰ́σθην	ἀποπληξᾰ́μεθᾰ	ἀποπλήξᾰσθε	ἀποπλήξᾰντο
	subjunctive	ἀποπλήξωμαι	ἀποπλήξῃ	ἀποπλήξηται	ἀποπλήξησθον	ἀποπλήξησθον	ἀποπληξώμεθᾰ	ἀποπλήξησθε	ἀποπλήξωνται
	optative	ἀποπληξαίμην	ἀποπλήξαιο	ἀποπλήξαιτο	ἀποπλήξαισθον	ἀποπληξαίσθην	ἀποπληξαίμεθᾰ	ἀποπλήξαισθε	ἀποπλήξαιντο
	imperative		ἀπόπληξαι	ἀποπληξᾰ́σθω	ἀποπλήξᾰσθον	ἀποπληξᾰ́σθων		ἀποπλήξᾰσθε	ἀποπληξᾰ́σθων
passive	indicative	ἀποπλᾰ́γην	ἀποπλᾰ́γης	ἀποπλᾰ́γη	ἀποπλᾰ́γητον	ἀποπλᾰγήτην	ἀποπλᾰ́γημεν	ἀποπλᾰ́γητε	ἀποπλᾰ́γησᾰν
	subjunctive	ἀποπλᾰγῶ	ἀποπλᾰγῇς	ἀποπλᾰγῇ	ἀποπλᾰγῆτον	ἀποπλᾰγῆτον	ἀποπλᾰγῶμεν	ἀποπλᾰγῆτε	ἀποπλᾰγῶσῐ(ν)
	optative	ἀποπλᾰγείην	ἀποπλᾰγείης	ἀποπλᾰγείη	ἀποπλᾰγεῖτον, ἀποπλᾰγείητον	ἀποπλᾰγείτην, ἀποπλᾰγειήτην	ἀποπλᾰγεῖμεν, ἀποπλᾰγείημεν	ἀποπλᾰγεῖτε, ἀποπλᾰγείητε	ἀποπλᾰγεῖεν, ἀποπλᾰγείησᾰν
	imperative		ἀποπλᾰ́γηθῐ	ἀποπλᾰγήτω	ἀποπλᾰ́γητον	ἀποπλᾰγήτων		ἀποπλᾰ́γητε	ἀποπλᾰγέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποπλῆξαι			ἀποπλήξᾰσθαι		ἀποπλᾰγῆναι
participle	m	ἀποπλήξᾱς			ἀποπληξᾰ́μενος		ἀποπλᾰγείς
	f	ἀποπλήξᾱσᾰ			ἀποπληξᾰμένη		ἀποπλᾰγεῖσᾰ
	n	ἀποπλῆξᾰν			ἀποπληξᾰ́μενον		ἀποπλᾰγέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀποπλῆξᾰ, ἀποπληξᾰ́μην, ἀποπλᾰ́γην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποπλῆξᾰ	ἀποπλῆξᾰς	ἀποπλῆξε(ν)	ἀποπλήξᾰτον	ἀποπληξᾰ́την	ἀποπλήξᾰμεν	ἀποπλήξᾰτε	ἀποπλῆξᾰν
	subjunctive	ἀποπλήξω	ἀποπλήξῃς	ἀποπλήξῃ	ἀποπλήξητον	ἀποπλήξητον	ἀποπλήξωμεν	ἀποπλήξητε	ἀποπλήξωσῐ(ν)
	optative	ἀποπλήξαιμῐ	ἀποπλήξειᾰς, ἀποπλήξαις	ἀποπλήξειε(ν), ἀποπλήξαι	ἀποπλήξαιτον	ἀποπληξαίτην	ἀποπλήξαιμεν	ἀποπλήξαιτε	ἀποπλήξειᾰν, ἀποπλήξαιεν
	imperative		ἀπόπληξον	ἀποπληξᾰ́τω	ἀποπλήξᾰτον	ἀποπληξᾰ́των		ἀποπλήξᾰτε	ἀποπληξᾰ́ντων
middle	indicative	ἀποπληξᾰ́μην	ἀποπλήξω	ἀποπλήξᾰτο	ἀποπλήξᾰσθον	ἀποπληξᾰ́σθην	ἀποπληξᾰ́μεθᾰ	ἀποπλήξᾰσθε	ἀποπλήξᾰντο
	subjunctive	ἀποπλήξωμαι	ἀποπλήξῃ	ἀποπλήξηται	ἀποπλήξησθον	ἀποπλήξησθον	ἀποπληξώμεθᾰ	ἀποπλήξησθε	ἀποπλήξωνται
	optative	ἀποπληξαίμην	ἀποπλήξαιο	ἀποπλήξαιτο	ἀποπλήξαισθον	ἀποπληξαίσθην	ἀποπληξαίμεθᾰ	ἀποπλήξαισθε	ἀποπλήξαιντο
	imperative		ἀπόπληξαι	ἀποπληξᾰ́σθω	ἀποπλήξᾰσθον	ἀποπληξᾰ́σθων		ἀποπλήξᾰσθε	ἀποπληξᾰ́σθων
passive	indicative	ἀποπλᾰ́γην	ἀποπλᾰ́γης	ἀποπλᾰ́γη	ἀποπλᾰ́γητον	ἀποπλᾰγήτην	ἀποπλᾰ́γημεν	ἀποπλᾰ́γητε	ἀποπλᾰ́γησᾰν
	subjunctive	ἀποπλᾰγῶ	ἀποπλᾰγῇς	ἀποπλᾰγῇ	ἀποπλᾰγῆτον	ἀποπλᾰγῆτον	ἀποπλᾰγῶμεν	ἀποπλᾰγῆτε	ἀποπλᾰγῶσῐ(ν)
	optative	ἀποπλᾰγείην	ἀποπλᾰγείης	ἀποπλᾰγείη	ἀποπλᾰγεῖτον, ἀποπλᾰγείητον	ἀποπλᾰγείτην, ἀποπλᾰγειήτην	ἀποπλᾰγεῖμεν, ἀποπλᾰγείημεν	ἀποπλᾰγεῖτε, ἀποπλᾰγείητε	ἀποπλᾰγεῖεν, ἀποπλᾰγείησᾰν
	imperative		ἀποπλᾰ́γηθῐ	ἀποπλᾰγήτω	ἀποπλᾰ́γητον	ἀποπλᾰγήτων		ἀποπλᾰ́γητε	ἀποπλᾰγέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποπλῆξαι			ἀποπλήξᾰσθαι		ἀποπλᾰγῆναι
participle	m	ἀποπλήξᾱς			ἀποπληξᾰ́μενος		ἀποπλᾰγείς
	f	ἀποπλήξᾱσᾰ			ἀποπληξᾰμένη		ἀποπλᾰγεῖσᾰ
	n	ἀποπλῆξᾰν			ἀποπληξᾰ́μενον		ἀποπλᾰγέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀποπλᾶξᾰ, ἀποπλᾱξᾰ́μην, ἀποπλᾰ́γην (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποπλᾶξᾰ	ἀποπλᾶξᾰς	ἀποπλᾶξε(ν)	ἀποπλᾱ́ξᾰτον	ἀποπλᾱξᾰ́την	ἀποπλᾱ́ξᾰμεν	ἀποπλᾱ́ξᾰτε	ἀποπλᾶξᾰν
	subjunctive	ἀποπλᾱ́ξω	ἀποπλᾱ́ξῃς	ἀποπλᾱ́ξῃ	ἀποπλᾱ́ξητον	ἀποπλᾱ́ξητον	ἀποπλᾱ́ξωμεν	ἀποπλᾱ́ξητε	ἀποπλᾱ́ξωσῐ(ν)
	optative	ἀποπλᾱ́ξαιμῐ	ἀποπλᾱ́ξειᾰς, ἀποπλᾱ́ξαις	ἀποπλᾱ́ξειε(ν), ἀποπλᾱ́ξαι	ἀποπλᾱ́ξαιτον	ἀποπλᾱξαίτην	ἀποπλᾱ́ξαιμεν	ἀποπλᾱ́ξαιτε	ἀποπλᾱ́ξειᾰν, ἀποπλᾱ́ξαιεν
	imperative		ἀπόπλᾱξον	ἀποπλᾱξᾰ́τω	ἀποπλᾱ́ξᾰτον	ἀποπλᾱξᾰ́των		ἀποπλᾱ́ξᾰτε	ἀποπλᾱξᾰ́ντων
middle	indicative	ἀποπλᾱξᾰ́μην	ἀποπλᾱ́ξω	ἀποπλᾱ́ξᾰτο	ἀποπλᾱ́ξᾰσθον	ἀποπλᾱξᾰ́σθην	ἀποπλᾱξᾰ́μεθᾰ	ἀποπλᾱ́ξᾰσθε	ἀποπλᾱ́ξᾰντο
	subjunctive	ἀποπλᾱ́ξωμαι	ἀποπλᾱ́ξῃ	ἀποπλᾱ́ξηται	ἀποπλᾱ́ξησθον	ἀποπλᾱ́ξησθον	ἀποπλᾱξώμεθᾰ	ἀποπλᾱ́ξησθε	ἀποπλᾱ́ξωνται
	optative	ἀποπλᾱξαίμην	ἀποπλᾱ́ξαιο	ἀποπλᾱ́ξαιτο	ἀποπλᾱ́ξαισθον	ἀποπλᾱξαίσθην	ἀποπλᾱξαίμεθᾰ	ἀποπλᾱ́ξαισθε	ἀποπλᾱ́ξαιντο
	imperative		ἀπόπλᾱξαι	ἀποπλᾱξᾰ́σθω	ἀποπλᾱ́ξᾰσθον	ἀποπλᾱξᾰ́σθων		ἀποπλᾱ́ξᾰσθε	ἀποπλᾱξᾰ́σθων
passive	indicative	ἀποπλᾰ́γην	ἀποπλᾰ́γης	ἀποπλᾰ́γη	ἀποπλᾰ́γητον	ἀποπλᾰγήτην	ἀποπλᾰ́γημεν	ἀποπλᾰ́γητε	ἀποπλᾰ́γησᾰν
	subjunctive	ἀποπλᾰγῶ	ἀποπλᾰγῇς	ἀποπλᾰγῇ	ἀποπλᾰγῆτον	ἀποπλᾰγῆτον	ἀποπλᾰγῶμεν	ἀποπλᾰγῆτε	ἀποπλᾰγῶσῐ(ν)
	optative	ἀποπλᾰγείην	ἀποπλᾰγείης	ἀποπλᾰγείη	ἀποπλᾰγεῖτον, ἀποπλᾰγείητον	ἀποπλᾰγείτην, ἀποπλᾰγειήτην	ἀποπλᾰγεῖμεν, ἀποπλᾰγείημεν	ἀποπλᾰγεῖτε, ἀποπλᾰγείητε	ἀποπλᾰγεῖεν, ἀποπλᾰγείησᾰν
	imperative		ἀποπλᾰ́γηθῐ	ἀποπλᾰγήτω	ἀποπλᾰ́γητον	ἀποπλᾰγήτων		ἀποπλᾰ́γητε	ἀποπλᾰγέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποπλᾶξαι			ἀποπλᾱ́ξᾰσθαι		ἀποπλᾰγῆναι
participle	m	ἀποπλᾱ́ξᾱς			ἀποπλᾱξᾰ́μενος		ἀποπλᾰγείς
	f	ἀποπλᾱ́ξᾱσᾰ			ἀποπλᾱξᾰμένη		ἀποπλᾰγεῖσᾰ
	n	ἀποπλᾶξᾰν			ἀποπλᾱξᾰ́μενον		ἀποπλᾰγέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀπεπέπληγον, ἀπεπεπληγόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεπέπληγον	ἀπεπέπληγες	ἀπεπέπληγε(ν)	ἀπεπεπλήγετον	ἀπεπεπληγέτην	ἀπεπεπλήγομεν	ἀπεπεπλήγετε	ἀπεπέπληγον
	subjunctive	ἀποπεπλήγω	ἀποπεπλήγῃς	ἀποπεπλήγῃ	ἀποπεπλήγητον	ἀποπεπλήγητον	ἀποπεπλήγωμεν	ἀποπεπλήγητε	ἀποπεπλήγωσῐ(ν)
	optative	ἀποπεπλήγοιμῐ	ἀποπεπλήγοις	ἀποπεπλήγοι	ἀποπεπλήγοιτον	ἀποπεπληγοίτην	ἀποπεπλήγοιμεν	ἀποπεπλήγοιτε	ἀποπεπλήγοιεν
	imperative		ἀποπέπληγε	ἀποπεπληγέτω	ἀποπεπλήγετον	ἀποπεπληγέτων		ἀποπεπλήγετε	ἀποπεπληγόντων
middle	indicative	ἀπεπεπληγόμην	ἀπεπεπλήγου	ἀπεπεπλήγετο	ἀπεπεπλήγεσθον	ἀπεπεπληγέσθην	ἀπεπεπληγόμεθᾰ	ἀπεπεπλήγεσθε	ἀπεπεπλήγοντο
	subjunctive	ἀποπεπλήγωμαι	ἀποπεπλήγῃ	ἀποπεπλήγηται	ἀποπεπλήγησθον	ἀποπεπλήγησθον	ἀποπεπληγώμεθᾰ	ἀποπεπλήγησθε	ἀποπεπλήγωνται
	optative	ἀποπεπληγοίμην	ἀποπεπλήγοιο	ἀποπεπλήγοιτο	ἀποπεπλήγοισθον	ἀποπεπληγοίσθην	ἀποπεπληγοίμεθᾰ	ἀποπεπλήγοισθε	ἀποπεπλήγοιντο
	imperative		ἀποπεπληγοῦ	ἀποπεπληγέσθω	ἀποπεπλήγεσθον	ἀποπεπληγέσθων		ἀποπεπλήγεσθε	ἀποπεπληγέσθων
		active			middle
infinitive		ἀποπεπληγεῖν			ἀποπεπληγέσθαι
participle	m	ἀποπεπληγών			ἀποπεπληγόμενος
	f	ἀποπεπληγοῦσᾰ			ἀποπεπληγομένη
	n	ἀποπεπληγόν			ἀποπεπληγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀπεπλήχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἀπεπλήχθην	ἀπεπλήχθης	ἀπεπλήχθη	ἀπεπλήχθητον	ἀπεπληχθήτην	ἀπεπλήχθημεν	ἀπεπλήχθητε	ἀπεπλήχθησᾰν
	subjunctive	ἀποπληχθῶ	ἀποπληχθῇς	ἀποπληχθῇ	ἀποπληχθῆτον	ἀποπληχθῆτον	ἀποπληχθῶμεν	ἀποπληχθῆτε	ἀποπληχθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποπληχθείην	ἀποπληχθείης	ἀποπληχθείη	ἀποπληχθεῖτον, ἀποπληχθείητον	ἀποπληχθείτην, ἀποπληχθειήτην	ἀποπληχθεῖμεν, ἀποπληχθείημεν	ἀποπληχθεῖτε, ἀποπληχθείητε	ἀποπληχθεῖεν, ἀποπληχθείησᾰν
	imperative		ἀποπλήχθητῐ	ἀποπληχθήτω	ἀποπλήχθητον	ἀποπληχθήτων		ἀποπλήχθητε	ἀποπληχθέντων
							passive
infinitive							ἀποπληχθῆναι
participle	m						ἀποπληχθείς
	f						ἀποπληχθεῖσᾰ
	n						ἀποπληχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἀποπέπληγᾰ, ἀποπέπληγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποπέπληγᾰ	ἀποπέπληγᾰς	ἀποπέπληγε(ν)	ἀποπεπλήγᾰτον	ἀποπεπλήγᾰτον	ἀποπεπλήγᾰμεν	ἀποπεπλήγᾰτε	ἀποπεπλήγᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποπεπλήγω	ἀποπεπλήγῃς	ἀποπεπλήγῃ	ἀποπεπλήγητον	ἀποπεπλήγητον	ἀποπεπλήγωμεν	ἀποπεπλήγητε	ἀποπεπλήγωσῐ(ν)
	optative	ἀποπεπλήγοιμῐ, ἀποπεπληγοίην	ἀποπεπλήγοις, ἀποπεπληγοίης	ἀποπεπλήγοι, ἀποπεπληγοίη	ἀποπεπλήγοιτον	ἀποπεπληγοίτην	ἀποπεπλήγοιμεν	ἀποπεπλήγοιτε	ἀποπεπλήγοιεν
	imperative		ἀποπέπληγε	ἀποπεπληγέτω	ἀποπεπλήγετον	ἀποπεπληγέτων		ἀποπεπλήγετε	ἀποπεπληγόντων
middle/ passive	indicative	ἀποπέπληγμαι	ἀποπέπληξαι	ἀποπέπληκται	ἀποπέπληχθον	ἀποπέπληχθον	ἀποπεπλήγμεθᾰ	ἀποπέπληχθε	ἀποπεπλήγᾰται
	subjunctive	ἀποπεπληγμένος ὦ	ἀποπεπληγμένος ᾖς	ἀποπεπληγμένος ᾖ	ἀποπεπληγμένω ἦτον	ἀποπεπληγμένω ἦτον	ἀποπεπληγμένοι ὦμεν	ἀποπεπληγμένοι ἦτε	ἀποπεπληγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀποπεπληγμένος εἴην	ἀποπεπληγμένος εἴης	ἀποπεπληγμένος εἴη	ἀποπεπληγμένοι εἴητον/εἶτον	ἀποπεπληγμένω εἰήτην/εἴτην	ἀποπεπληγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀποπεπληγμένοι εἴητε/εἶτε	ἀποπεπληγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀποπέπληξο	ἀποπεπλήχθω	ἀποπέπληχθον	ἀποπεπλήχθων		ἀποπέπληχθε	ἀποπεπλήχθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποπεπληγέναι				ἀποπέπληχθαι
participle	m	ἀποπεπληγώς				ἀποπεπληγμένος
	f	ἀποπεπληγυῖᾰ				ἀποπεπληγμένη
	n	ἀποπεπληγός				ἀποπεπληγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἀποπέπληχᾰ, ἀποπέπληγμαι (later)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποπέπληχᾰ	ἀποπέπληχᾰς	ἀποπέπληχε(ν)	ἀποπεπλήχᾰτον	ἀποπεπλήχᾰτον	ἀποπεπλήχᾰμεν	ἀποπεπλήχᾰτε	ἀποπεπλήχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποπεπλήχω	ἀποπεπλήχῃς	ἀποπεπλήχῃ	ἀποπεπλήχητον	ἀποπεπλήχητον	ἀποπεπλήχωμεν	ἀποπεπλήχητε	ἀποπεπλήχωσῐ(ν)
	optative	ἀποπεπλήχοιμῐ, ἀποπεπληχοίην	ἀποπεπλήχοις, ἀποπεπληχοίης	ἀποπεπλήχοι, ἀποπεπληχοίη	ἀποπεπλήχοιτον	ἀποπεπληχοίτην	ἀποπεπλήχοιμεν	ἀποπεπλήχοιτε	ἀποπεπλήχοιεν
	imperative		ἀποπέπληχε	ἀποπεπληχέτω	ἀποπεπλήχετον	ἀποπεπληχέτων		ἀποπεπλήχετε	ἀποπεπληχόντων
middle/ passive	indicative	ἀποπέπληγμαι	ἀποπέπληξαι	ἀποπέπληκται	ἀποπέπληχθον	ἀποπέπληχθον	ἀποπεπλήγμεθᾰ	ἀποπέπληχθε	ἀποπεπλήχᾰται
	subjunctive	ἀποπεπληγμένος ὦ	ἀποπεπληγμένος ᾖς	ἀποπεπληγμένος ᾖ	ἀποπεπληγμένω ἦτον	ἀποπεπληγμένω ἦτον	ἀποπεπληγμένοι ὦμεν	ἀποπεπληγμένοι ἦτε	ἀποπεπληγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀποπεπληγμένος εἴην	ἀποπεπληγμένος εἴης	ἀποπεπληγμένος εἴη	ἀποπεπληγμένοι εἴητον/εἶτον	ἀποπεπληγμένω εἰήτην/εἴτην	ἀποπεπληγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀποπεπληγμένοι εἴητε/εἶτε	ἀποπεπληγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀποπέπληξο	ἀποπεπλήχθω	ἀποπέπληχθον	ἀποπεπλήχθων		ἀποπέπληχθε	ἀποπεπλήχθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποπεπληχέναι				ἀποπέπληχθαι
participle	m	ἀποπεπληχώς				ἀποπεπληγμένος
	f	ἀποπεπληχυῖᾰ				ἀποπεπληγμένη
	n	ἀποπεπληχός				ἀποπεπληγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

πᾰνᾰπόπληκτος ‎(panapóplēktos)

Related terms

ἀποπληκτεύομαι ‎(apoplēkteúomai)
ἀποπληκτῐκός ‎(apoplēktikós)
ἀπόπληκτος ‎(apóplēktos)
ἀποπληκτώδης ‎(apoplēktṓdēs)

ἀποπληξίᾱ ‎(apoplēxíā)
ἀποπλήξῐος ‎(apoplḗxios)
ἀπόπληξῐς ‎(apóplēxis)

References

ἀποπλήσσω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἀποπλήσσω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἀποπλήσσω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«ἀποπλήσσω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«ἀποπλήσσω» in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th-12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften

Definify.com

Definition 2024

ἀποπλήσσω

ἀποπλήσσω

Ancient Greek

Alternative forms

Verb

Inflection

Derived terms

Related terms

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results