Definify.com
Definition 2024
ἀπών
ἀπών
See also: απών
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /apón/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /apón/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /apón/
- (5th BC Attic) IPA(key): /apó͜osa/
- (1st BC Egyptian) IPA(key): /apúːsa/
- (4th AD Koine) IPA(key): /apúsa/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /apúsa/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /apúsa/
- (5th BC Attic) IPA(key): /apón/
- (1st BC Egyptian) IPA(key): /apón/
- (4th AD Koine) IPA(key): /apón/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /apón/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /apón/
Participle
ἀπών • (apṓn) m (feminine ἀποῦσα, neuter ἀπόν); first/second declension
- present participle of ἄπειμι (ápeimi)
Adjective
ἀπών • (apṓn)
- absent
Inflection
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||
Nominative | ἀπών | ἀποῦσᾰ | ἀπόν | ἀπόντε | ἀπούσᾱ | ἀπόντε | ἀπόντες | ἀποῦσαι | ἀπόντα | |||
Genitive | ἀπόντος | ἀπούσης | ἀπόντος | ἀπόντοιν | ἀπούσαιν | ἀπόντοιν | ἀπόντων | ἀπουσῶν | ἀπόντων | |||
Dative | ἀπόντι | ἀπούσῃ | ἀπόντι | ἀπόντοιν | ἀπούσαιν | ἀπόντοιν | ἀποῦσι(ν) | ἀπούσαις | ἀποῦσι(ν) | |||
Accusative | ἀπόντᾰ | ἀποῦσᾰν | ἀπόν | ἀπόντε | ἀπούσᾱ | ἀπόντε | ἀπόντας | ἀπούσᾱς | ἀπόντα | |||
Vocative | ἀπών | ἀποῦσᾰ | ἀπόν | ἀπόντε | ἀπούσᾱ | ἀπόντε | ἀπόντες | ἀποῦσαι | ἀπόντα | |||
References
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- absent idem, page 3.