Definify.com
Definition 2024
ἐπιθετικός
ἐπιθετικός
See also: επιθετικός
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /epiθetikós/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /epiθetikós/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /epiθetikós/
Adjective
ἐπιθετικός • (epithetikós) m (feminine ἐπιθετική, neuter ἐπιθετικόν); first/second declension
- ready to attack, enterprising
- added
Inflection
First and second declension of ἐπιθετικός, ἐπιθετική, ἐπιθετικόν
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||
| Nominative | ἐπιθετικός | ἐπιθετική | ἐπιθετικόν | ἐπιθετικώ | ἐπιθετικᾱ́ | ἐπιθετικώ | ἐπιθετικοί | ἐπιθετικαί | ἐπιθετικᾰ́ | |||
| Genitive | ἐπιθετικοῦ | ἐπιθετικῆς | ἐπιθετικοῦ | ἐπιθετικοῖν | ἐπιθετικαῖν | ἐπιθετικοῖν | ἐπιθετικῶν | ἐπιθετικῶν | ἐπιθετικῶν | |||
| Dative | ἐπιθετικῷ | ἐπιθετικῇ | ἐπιθετικῷ | ἐπιθετικοῖν | ἐπιθετικαῖν | ἐπιθετικοῖν | ἐπιθετικοῖς | ἐπιθετικαῖς | ἐπιθετικοῖς | |||
| Accusative | ἐπιθετικόν | ἐπιθετικήν | ἐπιθετικόν | ἐπιθετικώ | ἐπιθετικᾱ́ | ἐπιθετικώ | ἐπιθετικούς | ἐπιθετικᾱ́ς | ἐπιθετικᾰ́ | |||
| Vocative | ἐπιθετικέ | ἐπιθετική | ἐπιθετικόν | ἐπιθετικώ | ἐπιθετικᾱ́ | ἐπιθετικώ | ἐπιθετικοί | ἐπιθετικαί | ἐπιθετικᾰ́ | |||
References
- ἐπιθετικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἐπιθετικός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «ἐπιθετικός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette