Definify.com
Definition 2024
ἔχω
ἔχω
See also: έχω
Ancient Greek
Verb
ἔχω • (ékhō)
- I have, possess, contain, own
- I hold
- (with infinitive) I have means to do, I am able
- (impersonal) there is
- (intransitive) I hold myself, keep balanced
- (middle voice) I hold myself fast, cling closely to
Usage notes
The future ἕξω (héxō) is imperfective (meaning that it has the same aspect as the imperfect tense), with continuative aspect ("I will have") whereas σχήσω (skhḗsō) is perfective (meaning that it has the same aspect as the aorist), with an inchoative aspect ("I will get"). It is common for aoristic forms of stative or verbs to have an inchoative or inceptive meaning.
Inflection
Present: ἔχω, ἔχομαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἔχω | ἔχεις | ἔχει | ἔχετον | ἔχετον | ἔχομεν | ἔχετε | ἔχουσῐ(ν) | ||||
subjunctive | ἔχω | ἔχῃς | ἔχῃ | ἔχητον | ἔχητον | ἔχωμεν | ἔχητε | ἔχωσῐ(ν) | |||||
optative | ἔχοιμῐ | ἔχοις | ἔχοι | ἔχοιτον | ἐχοίτην | ἔχοιμεν | ἔχοιτε | ἔχοιεν | |||||
imperative | ἔχε | ἐχέτω | ἔχετον | ἐχέτων | ἔχετε | ἐχόντων | |||||||
middle/ passive |
indicative | ἔχομαι | ἔχῃ, ἔχει |
ἔχεται | ἔχεσθον | ἔχεσθον | ἐχόμεθᾰ | ἔχεσθε | ἔχονται | ||||
subjunctive | ἔχωμαι | ἔχῃ | ἔχηται | ἔχησθον | ἔχησθον | ἐχώμεθᾰ | ἔχησθε | ἔχωνται | |||||
optative | ἐχοίμην | ἔχοιο | ἔχοιτο | ἔχοισθον | ἐχοίσθην | ἐχοίμεθᾰ | ἔχοισθε | ἔχοιντο | |||||
imperative | ἔχου | ἐχέσθω | ἔχεσθον | ἐχέσθων | ἔχεσθε | ἐχέσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | ἔχειν | ἔχεσθαι | |||||||||||
participle | m | ἔχων | ἐχόμενος | ||||||||||
f | ἔχουσᾰ | ἐχομένη | |||||||||||
n | ἔχον | ἐχόμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Imperfect: εἶχον, εἰχόμην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | εἶχον | εἶχες | εἶχε(ν) | εἴχετον | εἰχέτην | εἴχομεν | εἴχετε | εἶχον | ||||
middle/ passive |
indicative | εἰχόμην | εἴχου | εἴχετο | εἴχεσθον | εἰχέσθην | εἰχόμεθᾰ | εἴχεσθε | εἴχοντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἔχον | ἔχες | ἔχε(ν) | ἔχετον | ἐχέτην | ἔχομεν | ἔχετε | ἔχον | ||||
middle/ passive |
indicative | ἐχόμην | ἔχου | ἔχετο | ἔχεσθον | ἐχέσθην | ἐχόμε(σ)θᾰ | ἔχεσθε | ἔχοντο | ||||
Notes: | Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἔχεσκον | ἔχεσκες | ἔχεσκε(ν) | ἐχέσκετον | ἐχεσκέτην | ἐχέσκομεν | ἐχέσκετε | ἔχεσκον | ||||
middle/ passive |
indicative | ἐχεσκόμην | ἐχέσκου | ἐχέσκετο | ἐχέσκεσθον | ἐχεσκέσθην | ἐχεσκόμεθᾰ | ἐχέσκεσθε | ἐχέσκοντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἕξω | ἕξεις | ἕξει | ἕξετον | ἕξετον | ἕξομεν | ἕξετε | ἕξουσῐ(ν) | ||||
optative | ἕξοιμῐ | ἕξοις | ἕξοι | ἕξοιτον | ἑξοίτην | ἕξοιμεν | ἕξοιτε | ἕξοιεν | |||||
middle | indicative | ἕξομαι | ἕξῃ, ἕξει |
ἕξεται | ἕξεσθον | ἕξεσθον | ἑξόμεθᾰ | ἕξεσθε | ἕξονται | ||||
optative | ἑξοίμην | ἕξοιο | ἕξοιτο | ἕξοισθον | ἑξοίσθην | ἑξοίμεθᾰ | ἕξοισθε | ἕξοιντο | |||||
active | middle | ||||||||||||
infinitive | ἕξειν | ἕξεσθαι | |||||||||||
participle | m | ἕξων | ἑξόμενος | ||||||||||
f | ἕξουσᾰ | ἑξομένη | |||||||||||
n | ἕξον | ἑξόμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Future: σχήσω, σχήσομαι, σχεθήσομαι (imperfective)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | σχήσω | σχήσεις | σχήσει | σχήσετον | σχήσετον | σχήσομεν | σχήσετε | σχήσουσῐ(ν) | ||||
optative | σχήσοιμῐ | σχήσοις | σχήσοι | σχήσοιτον | σχησοίτην | σχήσοιμεν | σχήσοιτε | σχήσοιεν | |||||
middle | indicative | σχήσομαι | σχήσῃ, σχήσει |
σχήσεται | σχήσεσθον | σχήσεσθον | σχησόμεθᾰ | σχήσεσθε | σχήσονται | ||||
optative | σχησοίμην | σχήσοιο | σχήσοιτο | σχήσοισθον | σχησοίσθην | σχησοίμεθᾰ | σχήσοισθε | σχήσοιντο | |||||
passive | indicative | σχεθήσομαι | σχεθήσῃ | σχεθήσεται | σχεθήσεσθον | σχεθήσεσθον | σχεθησόμεθᾰ | σχεθήσεσθε | σχεθήσονται | ||||
optative | σχεθησοίμην | σχεθήσοιο | σχεθήσοιτο | σχεθήσοισθον | σχεθησοίσθην | σχεθησοίμεθᾰ | σχεθήσοισθε | σχεθήσοιντο | |||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | σχήσειν | σχήσεσθαι | σχεθήσεσθαι | ||||||||||
participle | m | σχήσων | σχησόμενος | σχεθησόμενος | |||||||||
f | σχήσουσᾰ | σχησομένη | σχεθησομένη | ||||||||||
n | σχῆσον | σχησόμενον | σχεθησόμενον | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Aorist: ἔσχησᾰ, ἐσχησᾰ́μην, ἐσχέθην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἔσχησᾰ | ἔσχησᾰς | ἔσχησε(ν) | ἐσχήσᾰτον | ἐσχησᾰ́την | ἐσχήσᾰμεν | ἐσχήσᾰτε | ἔσχησᾰν | ||||
subjunctive | σχήσω | σχήσῃς | σχήσῃ | σχήσητον | σχήσητον | σχήσωμεν | σχήσητε | σχήσωσῐ(ν) | |||||
optative | σχήσαιμῐ | σχήσειᾰς, σχήσαις |
σχήσειε(ν), σχήσαι |
σχήσαιτον | σχησαίτην | σχήσαιμεν | σχήσαιτε | σχήσειᾰν, σχήσαιεν |
|||||
imperative | σχῆσον | σχησᾰ́τω | σχήσᾰτον | σχησᾰ́των | σχήσᾰτε | σχησᾰ́ντων | |||||||
middle | indicative | ἐσχησᾰ́μην | ἐσχήσω | ἐσχήσᾰτο | ἐσχήσᾰσθον | ἐσχησᾰ́σθην | ἐσχησᾰ́μεθᾰ | ἐσχήσᾰσθε | ἐσχήσᾰντο | ||||
subjunctive | σχήσωμαι | σχήσῃ | σχήσηται | σχήσησθον | σχήσησθον | σχησώμεθᾰ | σχήσησθε | σχήσωνται | |||||
optative | σχησαίμην | σχήσαιο | σχήσαιτο | σχήσαισθον | σχησαίσθην | σχησαίμεθᾰ | σχήσαισθε | σχήσαιντο | |||||
imperative | σχῆσαι | σχησᾰ́σθω | σχήσᾰσθον | σχησᾰ́σθων | σχήσᾰσθε | σχησᾰ́σθων | |||||||
passive | indicative | ἐσχέθην | ἐσχέθης | ἐσχέθη | ἐσχέθητον | ἐσχεθήτην | ἐσχέθημεν | ἐσχέθητε | ἐσχέθησᾰν | ||||
subjunctive | σχεθῶ | σχεθῇς | σχεθῇ | σχεθῆτον | σχεθῆτον | σχεθῶμεν | σχεθῆτε | σχεθῶσῐ(ν) | |||||
optative | σχεθείην | σχεθείης | σχεθείη | σχεθεῖτον, σχεθείητον |
σχεθείτην, σχεθειήτην |
σχεθεῖμεν, σχεθείημεν |
σχεθεῖτε, σχεθείητε |
σχεθεῖεν, σχεθείησᾰν |
|||||
imperative | σχέθητῐ | σχεθήτω | σχέθητον | σχεθήτων | σχέθητε | σχεθέντων | |||||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | σχῆσαι | σχήσᾰσθαι | σχεθῆναι | ||||||||||
participle | m | σχήσᾱς | σχησᾰ́μενος | σχεθείς | |||||||||
f | σχήσᾱσᾰ | σχησᾰμένη | σχεθεῖσᾰ | ||||||||||
n | σχῆσᾰν | σχησᾰ́μενον | σχεθέν | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Aorist: ἔσχᾰ, ἐσχᾰ́μην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἔσχᾰ | ἔσχᾰς | ἔσχε(ν) | ἔσχᾰτον | ἐσχᾰ́την | ἔσχᾰμεν | ἔσχᾰτε | ἔσχᾰν | ||||
subjunctive | σχῶ | σχῇς | σχῇ | σχῆτον | σχῆτον | σχῶμεν | σχῆτε | σχῶσῐ(ν) | |||||
optative | σχαῖμῐ | σχεῖᾰς, σχαῖς |
σχεῖε(ν), σχαῖ |
σχαῖτον | σχαίτην | σχαῖμεν | σχαῖτε | σχεῖᾰν, σχαῖεν |
|||||
imperative | σχόν | σχᾰ́τω | σχᾰ́τον | σχᾰ́των | σχᾰ́τε | σχᾰ́ντων | |||||||
middle | indicative | ἐσχᾰ́μην | ἔσχω | ἔσχᾰτο | ἔσχᾰσθον | ἐσχᾰ́σθην | ἐσχᾰ́μεθᾰ | ἔσχᾰσθε | ἔσχᾰντο | ||||
subjunctive | σχῶμαι | σχῇ | σχῆται | σχῆσθον | σχῆσθον | σχώμεθᾰ | σχῆσθε | σχῶνται | |||||
optative | σχαίμην | σχαῖο | σχαῖτο | σχαῖσθον | σχαίσθην | σχαίμεθᾰ | σχαῖσθε | σχαῖντο | |||||
imperative | σχαῖ | σχᾰ́σθω | σχᾰ́σθον | σχᾰ́σθων | σχᾰ́σθε | σχᾰ́σθων | |||||||
active | middle | ||||||||||||
infinitive | σχαῖ | σχᾰ́σθαι | |||||||||||
participle | m | σχᾶς | σχᾰ́μενος | ||||||||||
f | σχᾶσᾰ | σχᾰμένη | |||||||||||
n | σχᾰ́ν | σχᾰ́μενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Aorist: ἔσχον, ἐσχόμην (middle used in passive sense)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἔσχον | ἔσχες | ἔσχε(ν) | ἔσχετον | ἐσχέτην | ἔσχομεν | ἔσχετε | ἔσχον | ||||
subjunctive | σχῶ | σχῇς | σχῇ | σχῆτον | σχῆτον | σχῶμεν | σχῆτε | σχῶσῐ(ν) | |||||
optative | σχοῖμῐ | σχοῖς | σχοῖ | σχοῖτον | σχοίτην | σχοῖμεν | σχοῖτε | σχοῖεν | |||||
imperative | σχές | σχέτω | σχέτον | σχέτων | σχέτε | σχόντων | |||||||
middle | indicative | ἐσχόμην | ἔσχου | ἔσχετο | ἔσχεσθον | ἐσχέσθην | ἐσχόμεθᾰ | ἔσχεσθε | ἔσχοντο | ||||
subjunctive | σχῶμαι | σχῇ | σχῆται | σχῆσθον | σχῆσθον | σχώμεθᾰ | σχῆσθε | σχῶνται | |||||
optative | σχοίμην | σχοῖο | σχοῖτο | σχοῖσθον | σχοίσθην | σχοίμεθᾰ | σχοῖσθε | σχοῖντο | |||||
imperative | σχοῦ | σχέσθω | σχέσθον | σχέσθων | σχέσθε | σχέσθων | |||||||
active | middle | ||||||||||||
infinitive | σχεῖν | σχέσθαι | |||||||||||
participle | m | σχών | σχόμενος | ||||||||||
f | σχοῦσᾰ | σχομένη | |||||||||||
n | σχόν | σχόμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Perfect: ἔσχηκᾰ, ἔσχημαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἔσχηκᾰ | ἔσχηκᾰς | ἔσχηκε(ν) | ἐσχήκᾰτον | ἐσχήκᾰτον | ἐσχήκᾰμεν | ἐσχήκᾰτε | ἐσχήκᾱσῐ(ν) | ||||
subjunctive | ἐσχήκω | ἐσχήκῃς | ἐσχήκῃ | ἐσχήκητον | ἐσχήκητον | ἐσχήκωμεν | ἐσχήκητε | ἐσχήκωσῐ(ν) | |||||
optative | ἐσχήκοιμῐ, ἐσχηκοίην |
ἐσχήκοις, ἐσχηκοίης |
ἐσχήκοι, ἐσχηκοίη |
ἐσχήκοιτον | ἐσχηκοίτην | ἐσχήκοιμεν | ἐσχήκοιτε | ἐσχήκοιεν | |||||
imperative | ἔσχηκε | ἐσχηκέτω | ἐσχήκετον | ἐσχηκέτων | ἐσχήκετε | ἐσχηκόντων | |||||||
middle/ passive |
indicative | ἔσχημαι | ἔσχησαι | ἔσχηται | ἔσχησθον | ἔσχησθον | ἐσχήμεθᾰ | ἔσχησθε | ἔσχηνται | ||||
subjunctive | ἐσχημένος ὦ | ἐσχημένος ᾖς | ἐσχημένος ᾖ | ἐσχημένω ἦτον | ἐσχημένω ἦτον | ἐσχημένοι ὦμεν | ἐσχημένοι ἦτε | ἐσχημένοι ὦσῐ(ν) | |||||
optative | ἐσχημένος εἴην | ἐσχημένος εἴης | ἐσχημένος εἴη | ἐσχημένοι εἴητον/εἶτον | ἐσχημένω εἰήτην/εἴτην | ἐσχημένοι εἴημεν/εἶμεν | ἐσχημένοι εἴητε/εἶτε | ἐσχημένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
imperative | ἔσχησο | ἐσχήσθω | ἔσχησθον | ἐσχήσθων | ἔσχησθε | ἐσχήσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | ἐσχηκέναι | ἔσχησθαι | |||||||||||
participle | m | ἐσχηκώς | ἐσχημένος | ||||||||||
f | ἐσχηκυῖᾰ | ἐσχημένη | |||||||||||
n | ἐσχηκός | ἐσχημένον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Derived terms
Terms derived from ἔχω (ékhō)
|
|
Related terms
Related terms
References
- ἔχω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- BDAG
- “G2192”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
Etymology 2
From *ϝέχω, from Proto-Indo-European *weǵʰ- (“to move, drive”). Cognates include Latin vehō, Sanskrit वहति (vahati) and Old English wegan (English weigh).
Verb
ἔχω • (ékhō)
Inflection
This verb needs an inflection-table template.
Related terms
- ὄχος (ókhos)
References
- ἔχω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἔχω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- ἔχω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «ἔχω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ἔχω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- ἔχω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- “G2192”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979