Definify.com
Definition 2024
ἕλμινς
ἕλμινς
Ancient Greek
Alternative forms
- ἕλμις (hélmis)
- (4th AD Koine) IPA(key): /élmins/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /élmĩs/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /élmis/
Noun
ἕλμινς • (hélmins) f (genitive ἕλμινθος); third declension
Inflection
Third declension of ἕλμινς, ἕλμινθος
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | ἡ ἕλμινς | τὼ ἕλμινθε | αἱ ἕλμινθες |
Genitive | τῆς ἕλμινθος | τοῖν ἑλμίνθοιν | τῶν ἑλμίνθων |
Dative | τῇ ἕλμινθῐ | τοῖν ἑλμίνθοιν | ταῖς ἕλμινσῐ(ν) |
Accusative | τὴν ἕλμινθα | τὼ ἕλμινθε | τὰς ἕλμινθᾰς |
Vocative | ἕλμιν | ἕλμινθε | ἕλμινθες |
Descendants
- Russian: гельминт m (gel'mínt)
References
- ἕλμινς in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «ἕλμινς» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ἕλμινς» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)