Definify.com
Definition 2024
ἠχέω
ἠχέω
Ancient Greek
Alternative forms
- ἀχέω (akhéō) (Doric)
Verb
ἠχέω • (ēkhéō)
Inflection
Present: ἠχῶ, ἠχοῦμαι (Contracted)
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἠχῶ | ἠχεῖς | ἠχεῖ | ἠχεῖτον | ἠχεῖτον | ἠχοῦμεν | ἠχεῖτε | ἠχοῦσῐ(ν) |
subjunctive | ἠχῶ | ἠχῇς | ἠχῇ | ἠχῆτον | ἠχῆτον | ἠχῶμεν | ἠχῆτε | ἠχῶσῐ(ν) | |
optative | ἠχοίην/ ἠχοῖμῐ |
ἠχοίης/ ἠχοῖς |
ἠχοίη/ ἠχοῖ |
ἠχοίητον/ ἠχοῖτον |
ἠχοιήτην/ ἠχοίτην |
ἠχοίημεν/ ἠχοῖμεν |
ἠχοίητε/ ἠχοῖτε |
ἠχοίησᾰν/ ἠχοῖεν |
|
imperative | ἤχει | ἠχείτω | ἠχεῖτον | ἠχείτων | ἠχεῖτε | ἠχούντων | |||
middle/
passive |
indicative | ἠχοῦμαι | ἠχῇ/ ἠχεῖ |
ἠχεῖται | ἠχεῖσθον | ἠχεῖσθον | ἠχούμεθᾰ | ἠχεῖσθε | ἠχοῦνται |
subjunctive | ἠχῶμαι | ἠχῇ | ἠχῆται | ἠχῆσθον | ἠχῆσθον | ἠχώμεθᾰ | ἠχῆσθε | ἠχῶνται | |
optative | ἠχοίμην | ἠχοῖο | ἠχοῖτο | ἠχοῖσθον | ἠχοίσθην | ἠχοίμεθᾰ | ἠχοῖσθε | ἠχοῖντο | |
imperative | ἠχοῦ | ἠχείσθω | ἠχεῖσθον | ἠχείσθων | ἠχεῖσθε | ἠχείσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | ἠχεῖν | ἠχεῖσθαι | |||||||
participle | ἠχῶν , ἠχοῦσᾰ , ἠχοῦν | ἠχούμενος , ἠχουμένη , ἠχούμενον |
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἠχέω | ἠχέεις | ἠχέει | ἠχέετον | ἠχέετον | ἠχέομεν | ἠχέετε | ἠχέουσῐ(ν) |
subjunctive | ἠχέω | ἠχέῃς | ἠχέῃ | ἠχέητον | ἠχέητον | ἠχέωμεν | ἠχέητε | ἠχέωσῐ(ν) | |
optative | ἠχέοιμῐ | ἠχέοις | ἠχέοι | ἠχέοιτον | ἠχεοίτην | ἠχέοιμεν | ἠχέοιτε | ἠχέοιεν | |
imperative | ἤχεε | ἠχεέτω | ἠχεετον | ἠχεέτων | ἠχεετε | ἠχεόντων | |||
middle/
passive |
indicative | ἠχέομαι | ἠχέει/ ἠχέῃ |
ἠχέεται | ἠχέεσθον | ἠχέεσθον | ἠχεόμεθᾰ | ἠχέεσθε | ἠχέονται |
subjunctive | ἠχέωμαι | ἠχέῃ | ἠχέηται | ἠχέησθον | ἠχέησθον | ἠχεώμεθᾰ | ἠχέησθε | ἠχέωνται | |
optative | ἠχεοίμην | ἠχέοιο | ἠχέοιτο | ἠχέοισθον | ἠχεοίσθην | ἠχεοίμεθᾰ | ἠχέοισθε | ἠχέοιντο | |
imperative | ἠχέου | ἠχεέσθω | ἠχέεσθον | ἠχεέσθων | ἠχέεσθε | ἠχεέσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | ἠχέειν | ἠχέεσθαι | |||||||
participle | ἠχέων , ἠχέουσᾰ , ἤχεον | ἠχεόμενος , ἠχεομένη , ἠχεόμενον |
Imperfect: ἤχουν, ἠχούμην (Contracted)
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἤχουν | ἤχεις | ἤχει | ἠχεῖτον | ἠχείτην | ἠχοῦμεν | ἠχεῖτε | ἤχουν |
middle/ passive |
ἠχούμην | ἠχοῦ | ἠχεῖτο | ἠχεῖσθον | ἠχείσθην | ἠχούμεθᾰ | ἠχεῖσθε | ἠχοῦντο |
Imperfect: ἤχεον, ἠχεόμην (Uncontracted)
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἤχεον | ἤχεες | ἤχεε | ἠχέετον | ἠχεέτην | ἠχέομεν | ἠχέετε | ἤχεον |
middle/ passive |
ἠχεόμην | ἠχέου | ἠχέετο | ἠχέεσθον | ἠχεέσθην | ἠχεόμεθᾰ | ἠχέεσθε | ἠχέοντο |
Future: ἠχήσω, ἠχήσομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἠχήσω | ἠχήσεις | ἠχήσει | ἠχήσετον | ἠχήσετον | ἠχήσομεν | ἠχήσετε | ἠχήσουσῐ(ν) |
optative | ἠχήσοιμῐ | ἠχήσοις | ἠχήσοι | ἠχήσοιτον | ἠχησοίτην | ἠχήσοιμεν | ἠχήσοιτε | ἠχήσοιεν | |
middle | indicative | ἠχήσομαι | ἠχήσει/ ἠχήσῃ |
ἠχήσεται | ἠχήσεσθον | ἠχήσεσθον | ἠχησόμεθᾰ | ἠχήσεσθε | ἠχήσονται |
optative | ἠχησοίμην | ἠχήσοιο | ἠχήσοιτο | ἠχήσοισθον | ἠχησοίσθην | ἠχησοίμεθᾰ | ἠχήσοισθε | ἠχήσοιντο | |
active | middle | ||||||||
infinitive | ἠχήσειν | ἠχήσεσθαι | |||||||
participle | ἠχήσων , ἠχήσουσᾰ , ἠχῆσον | ἠχησόμενος , ἠχησομένη , ἠχησόμενον |
Aorist: ἤχεσκα, ἠχεσκάμην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἤχεσκα | ἤχεσκας | ἤχεσκε | ἠχέσκατον | ἠχεσκάτην | ἠχέσκαμεν | ἠχέσκατε | ἤχεσκαν |
subjunctive | ἠχέσκω | ἠχέσκῃς | ἠχέσκῃ | ἠχέσκητον | ἠχέσκητον | ἠχέσκωμεν | ἠχέσκητε | ἠχέσκωσῐ(ν) | |
optative | ἠχέσκαιμῐ | ἠχέσκαις/ ἠχέσκειας |
ἠχέσκαι/ ἠχέσκειε |
ἠχέσκαιτον | ἠχεσκαίτην | ἠχέσκαιμεν | ἠχέσκαιτε | ἠχέσκαιεν/ ἠχέσκειαν |
|
imperative | ἤχεσκον | ἠχεσκάτω | ἠχέσκατον | ἠχεσκάτων | ἠχέσκατε | ἠχεσκάντων | |||
middle | indicative | ἠχεσκάμην | ἠχέσκω | ἠχέσκατο | ἠχέσκασθον | ἠχεσκάσθην | ἠχεσκάμεθα | ἠχέσκασθε | ἠχέσκαντο |
subjunctive | ἠχέσκωμαι | ἠχέσκῃ | ἠχέσκηται | ἠχέσκησθον | ἠχέσκησθον | ἠχεσκώμεθα | ἠχέσκησθε | ἠχέσκωνται | |
optative | ἠχεσκαίμην | ἠχέσκαιο | ἠχέσκαιτο | ἠχέσκαισθον | ἠχεσκαίσθην | ἠχεσκαίμεθα | ἠχέσκαισθε | ἠχέσκαιντο | |
imperative | ἤχεσκαι | ἠχεσκάσθω | ἠχέσκασθον | ἠχεσκάσθων | ἠχέσκασθε | ἠχεσκάσθων | |||
active | middle | ||||||||
infinitive | ἤχεσκαι | ἠχέσκασθαι | |||||||
participle | m | ἠχέσκᾱς | ἠχεσκάμενος | ||||||
f | ἠχέσκᾱσα | ἠχεσκαμένη | |||||||
n | ἤχεσκαν | ἠχεσκάμενον |
References
- ἠχέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἠχέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «ἠχέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- “G2278”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979