Definify.com

Definition 2024

ὀργάω

Ancient Greek

Verb

ὀργάω • ‎(orgáō)

I ripen
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.199
- 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, Aphorisms 1.22
- 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, On Fractures 28
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Moralia 2.647.f
- 371 BCE – 287 BCE, Theophrastus, On the Causes of Plants 1.6.2
- 371 BCE – 287 BCE, Theophrastus, On the Causes of Plants 3.2.6
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Oeconomicus 19.19
(of living things) I am sexually aroused or on heat
- 414 BCE, Aristophanes, The Birds 462
- 425 BCE, Aristophanes, Lysistrata 1113
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 500.b.11
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 542.a.32
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 560.b.13
- 100 CE – 200 CE, Pollux, Onomasticon 6.188
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Moralia 2.651.c
I am eager, ready, excited
- 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 454
- 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Fragments 54.A
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 613.b.28
- 519 BCE – 422 BCE, Cratinus, Collected Works 21.D
- 40 CE – 115 CE, Dio Chrysostom, Collected Works 36.26
- Marcellin., Vit.Thuc. 54
- 280 BCE – 220 BCE, Philo of Byzantium, Compendium of Mechanics 2.21
- 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 6.50
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Alexander the Great 6
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.21
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.108
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.2

Usage notes

Mostly used in present.

Inflection

Present: ὀργᾰ́ω, ὀργᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀργᾰ́ω	ὀργᾰ́εις	ὀργᾰ́ει	ὀργᾰ́ετον	ὀργᾰ́ετον	ὀργᾰ́ομεν	ὀργᾰ́ετε	ὀργᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	ὀργᾰ́ω	ὀργᾰ́ῃς	ὀργᾰ́ῃ	ὀργᾰ́ητον	ὀργᾰ́ητον	ὀργᾰ́ωμεν	ὀργᾰ́ητε	ὀργᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	ὀργᾰ́οιμῐ	ὀργᾰ́οις	ὀργᾰ́οι	ὀργᾰ́οιτον	ὀργᾰοίτην	ὀργᾰ́οιμεν	ὀργᾰ́οιτε	ὀργᾰ́οιεν
	imperative		ὄργᾰε	ὀργᾰέτω	ὀργᾰ́ετον	ὀργᾰέτων		ὀργᾰ́ετε	ὀργᾰόντων
middle/ passive	indicative	ὀργᾰ́ομαι	ὀργᾰ́ῃ, ὀργᾰ́ει	ὀργᾰ́εται	ὀργᾰ́εσθον	ὀργᾰ́εσθον	ὀργᾰόμεθᾰ	ὀργᾰ́εσθε	ὀργᾰ́ονται
	subjunctive	ὀργᾰ́ωμαι	ὀργᾰ́ῃ	ὀργᾰ́ηται	ὀργᾰ́ησθον	ὀργᾰ́ησθον	ὀργᾰώμεθᾰ	ὀργᾰ́ησθε	ὀργᾰ́ωνται
	optative	ὀργᾰοίμην	ὀργᾰ́οιο	ὀργᾰ́οιτο	ὀργᾰ́οισθον	ὀργᾰοίσθην	ὀργᾰοίμεθᾰ	ὀργᾰ́οισθε	ὀργᾰ́οιντο
	imperative		ὀργᾰ́ου	ὀργᾰέσθω	ὀργᾰ́εσθον	ὀργᾰέσθων		ὀργᾰ́εσθε	ὀργᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀργᾰ́ειν				ὀργᾰ́εσθαι
participle	m	ὀργᾰ́ων				ὀργᾰόμενος
	f	ὀργᾰ́ουσᾰ				ὀργᾰομένη
	n	ὀργᾰ́ον				ὀργᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ὀργῶ, ὀργῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀργῶ	ὀργᾷς	ὀργᾷ	ὀργᾶτον	ὀργᾶτον	ὀργῶμεν	ὀργᾶτε	ὀργῶσῐ(ν)
	subjunctive	ὀργῶ	ὀργᾷς	ὀργᾷ	ὀργᾶτον	ὀργᾶτον	ὀργῶμεν	ὀργᾶτε	ὀργῶσῐ(ν)
	optative	ὀργῴην, ὀργῷμῐ	ὀργῴης, ὀργῷς	ὀργῴη, ὀργῷ	ὀργῷτον, ὀργῴητον	ὀργῴτην, ὀργῳήτην	ὀργῷμεν, ὀργῴημεν	ὀργῷτε, ὀργῴητε	ὀργῷεν, ὀργῴησᾰν
	imperative		ὄργᾱ	ὀργᾱ́τω	ὀργᾶτον	ὀργᾱ́των		ὀργᾶτε	ὀργώντων
middle/ passive	indicative	ὀργῶμαι	ὀργᾷ	ὀργᾶται	ὀργᾶσθον	ὀργᾶσθον	ὀργώμεθᾰ	ὀργᾶσθε	ὀργῶνται
	subjunctive	ὀργῶμαι	ὀργᾷ	ὀργᾶται	ὀργᾶσθον	ὀργᾶσθον	ὀργώμεθᾰ	ὀργᾶσθε	ὀργῶνται
	optative	ὀργῴμην	ὀργῷο	ὀργῷτο	ὀργῷσθον	ὀργῴσθην	ὀργῴμεθᾰ	ὀργῷσθε	ὀργῷντο
	imperative		ὀργῶ	ὀργᾱ́σθω	ὀργᾶσθον	ὀργᾱ́σθων		ὀργᾶσθε	ὀργᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀργᾶν				ὀργᾶσθαι
participle	m	ὀργῶν				ὀργώμενος
	f	ὀργῶσᾰ				ὀργωμένη
	n	ὀργῶν				ὀργώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὤργᾰον, ὠργᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤργᾰον	ὤργᾰες	ὤργᾰε(ν)	ὠργᾰ́ετον	ὠργᾰέτην	ὠργᾰ́ομεν	ὠργᾰ́ετε	ὤργᾰον
middle/ passive	indicative	ὠργᾰόμην	ὠργᾰ́ου	ὠργᾰ́ετο	ὠργᾰ́εσθον	ὠργᾰέσθην	ὠργᾰόμεθᾰ	ὠργᾰ́εσθε	ὠργᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὤργων, ὠργώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤργων	ὤργᾱς	ὤργᾱ	ὠργᾶτον	ὠργᾱ́την	ὠργῶμεν	ὠργᾶτε	ὤργων
middle/ passive	indicative	ὠργώμην	ὠργῶ	ὠργᾶτο	ὠργᾶσθον	ὠργᾱ́σθην	ὠργώμεθᾰ	ὠργᾶσθε	ὠργῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὀργήσω, ὀργήσομαι, ὀργηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀργήσω	ὀργήσεις	ὀργήσει	ὀργήσετον	ὀργήσετον	ὀργήσομεν	ὀργήσετε	ὀργήσουσῐ(ν)
active	optative	ὀργήσοιμῐ	ὀργήσοις	ὀργήσοι	ὀργήσοιτον	ὀργησοίτην	ὀργήσοιμεν	ὀργήσοιτε	ὀργήσοιεν
middle	indicative	ὀργήσομαι	ὀργήσῃ, ὀργήσει	ὀργήσεται	ὀργήσεσθον	ὀργήσεσθον	ὀργησόμεθᾰ	ὀργήσεσθε	ὀργήσονται
middle	optative	ὀργησοίμην	ὀργήσοιο	ὀργήσοιτο	ὀργήσοισθον	ὀργησοίσθην	ὀργησοίμεθᾰ	ὀργήσοισθε	ὀργήσοιντο
passive	indicative	ὀργηθήσομαι	ὀργηθήσῃ	ὀργηθήσεται	ὀργηθήσεσθον	ὀργηθήσεσθον	ὀργηθησόμεθᾰ	ὀργηθήσεσθε	ὀργηθήσονται
passive	optative	ὀργηθησοίμην	ὀργηθήσοιο	ὀργηθήσοιτο	ὀργηθήσοισθον	ὀργηθησοίσθην	ὀργηθησοίμεθᾰ	ὀργηθήσοισθε	ὀργηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὀργήσειν			ὀργήσεσθαι		ὀργηθήσεσθαι
participle	m	ὀργήσων			ὀργησόμενος		ὀργηθησόμενος
	f	ὀργήσουσᾰ			ὀργησομένη		ὀργηθησομένη
	n	ὀργῆσον			ὀργησόμενον		ὀργηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὤργησᾰ, ὠργησᾰ́μην, ὠργήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤργησᾰ	ὤργησᾰς	ὤργησε(ν)	ὠργήσᾰτον	ὠργησᾰ́την	ὠργήσᾰμεν	ὠργήσᾰτε	ὤργησᾰν
	subjunctive	ὀργήσω	ὀργήσῃς	ὀργήσῃ	ὀργήσητον	ὀργήσητον	ὀργήσωμεν	ὀργήσητε	ὀργήσωσῐ(ν)
	optative	ὀργήσαιμῐ	ὀργήσειᾰς, ὀργήσαις	ὀργήσειε(ν), ὀργήσαι	ὀργήσαιτον	ὀργησαίτην	ὀργήσαιμεν	ὀργήσαιτε	ὀργήσειᾰν, ὀργήσαιεν
	imperative		ὄργησον	ὀργησᾰ́τω	ὀργήσᾰτον	ὀργησᾰ́των		ὀργήσᾰτε	ὀργησᾰ́ντων
middle	indicative	ὠργησᾰ́μην	ὠργήσω	ὠργήσᾰτο	ὠργήσᾰσθον	ὠργησᾰ́σθην	ὠργησᾰ́μεθᾰ	ὠργήσᾰσθε	ὠργήσᾰντο
	subjunctive	ὀργήσωμαι	ὀργήσῃ	ὀργήσηται	ὀργήσησθον	ὀργήσησθον	ὀργησώμεθᾰ	ὀργήσησθε	ὀργήσωνται
	optative	ὀργησαίμην	ὀργήσαιο	ὀργήσαιτο	ὀργήσαισθον	ὀργησαίσθην	ὀργησαίμεθᾰ	ὀργήσαισθε	ὀργήσαιντο
	imperative		ὄργησαι	ὀργησᾰ́σθω	ὀργήσᾰσθον	ὀργησᾰ́σθων		ὀργήσᾰσθε	ὀργησᾰ́σθων
passive	indicative	ὠργήθην	ὠργήθης	ὠργήθη	ὠργήθητον	ὠργηθήτην	ὠργήθημεν	ὠργήθητε	ὠργήθησᾰν
	subjunctive	ὀργηθῶ	ὀργηθῇς	ὀργηθῇ	ὀργηθῆτον	ὀργηθῆτον	ὀργηθῶμεν	ὀργηθῆτε	ὀργηθῶσῐ(ν)
	optative	ὀργηθείην	ὀργηθείης	ὀργηθείη	ὀργηθεῖτον, ὀργηθείητον	ὀργηθείτην, ὀργηθειήτην	ὀργηθεῖμεν, ὀργηθείημεν	ὀργηθεῖτε, ὀργηθείητε	ὀργηθεῖεν, ὀργηθείησᾰν
	imperative		ὀργήθητῐ	ὀργηθήτω	ὀργήθητον	ὀργηθήτων		ὀργήθητε	ὀργηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὀργῆσαι			ὀργήσᾰσθαι		ὀργηθῆναι
participle	m	ὀργήσᾱς			ὀργησᾰ́μενος		ὀργηθείς
	f	ὀργήσᾱσᾰ			ὀργησᾰμένη		ὀργηθεῖσᾰ
	n	ὀργῆσᾰν			ὀργησᾰ́μενον		ὀργηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ὤργηκᾰ, ὤργημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤργηκᾰ	ὤργηκᾰς	ὤργηκε(ν)	ὠργήκᾰτον	ὠργήκᾰτον	ὠργήκᾰμεν	ὠργήκᾰτε	ὠργήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὠργήκω	ὠργήκῃς	ὠργήκῃ	ὠργήκητον	ὠργήκητον	ὠργήκωμεν	ὠργήκητε	ὠργήκωσῐ(ν)
	optative	ὠργήκοιμῐ, ὠργηκοίην	ὠργήκοις, ὠργηκοίης	ὠργήκοι, ὠργηκοίη	ὠργήκοιτον	ὠργηκοίτην	ὠργήκοιμεν	ὠργήκοιτε	ὠργήκοιεν
	imperative		ὤργηκε	ὠργηκέτω	ὠργήκετον	ὠργηκέτων		ὠργήκετε	ὠργηκόντων
middle/ passive	indicative	ὤργημαι	ὤργησαι	ὤργηται	ὤργησθον	ὤργησθον	ὠργήμεθᾰ	ὤργησθε	ὤργηνται
	subjunctive	ὠργημένος ὦ	ὠργημένος ᾖς	ὠργημένος ᾖ	ὠργημένω ἦτον	ὠργημένω ἦτον	ὠργημένοι ὦμεν	ὠργημένοι ἦτε	ὠργημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὠργημένος εἴην	ὠργημένος εἴης	ὠργημένος εἴη	ὠργημένοι εἴητον/εἶτον	ὠργημένω εἰήτην/εἴτην	ὠργημένοι εἴημεν/εἶμεν	ὠργημένοι εἴητε/εἶτε	ὠργημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὤργησο	ὠργήσθω	ὤργησθον	ὠργήσθων		ὤργησθε	ὠργήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὠργηκέναι				ὤργησθαι
participle	m	ὠργηκώς				ὠργημένος
	f	ὠργηκυῖᾰ				ὠργημένη
	n	ὠργηκός				ὠργημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ὠργήκειν, ὠργήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠργήκειν, ὠργήκη	ὠργήκεις, ὠργήκης	ὠργήκει(ν)	ὠργήκετον	ὠργηκέτην	ὠργήκεμεν	ὠργήκετε	ὠργήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ὠργήμην	ὤργησο	ὤργητο	ὤργησθον	ὠργήσθην	ὠργήμεθᾰ	ὤργησθε	ὤργηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

ὀργητύς ‎(orgētús)

References

ὀργάω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ὀργάω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«ὀργάω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
“G”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2024

ὀργάω

ὀργάω

Ancient Greek

Verb

Usage notes

Inflection

Related terms

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results