Definify.com

Definition 2024

ὑποτείνω

ὑποτείνω

Ancient Greek

(4th AD Koine) IPA^(key): /ypotíno/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /ypotíno/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /ipotíno/

Verb

ὑποτείνω • ‎(hupoteínō) future: ὑποτενῶ

I stretch under, put under
I extend under, subtend
I strain, pull hard
I hold out hopes, offer
I lay or put before one, present, suggest

Inflection

Present: ὑποτείνω, ὑποτείνομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποτείνω	ὑποτείνεις	ὑποτείνει	ὑποτείνετον	ὑποτείνετον	ὑποτείνομεν	ὑποτείνετε	ὑποτείνουσῐ(ν)
	subjunctive	ὑποτείνω	ὑποτείνῃς	ὑποτείνῃ	ὑποτείνητον	ὑποτείνητον	ὑποτείνωμεν	ὑποτείνητε	ὑποτείνωσῐ(ν)
	optative	ὑποτείνοιμῐ	ὑποτείνοις	ὑποτείνοι	ὑποτείνοιτον	ὑποτεινοίτην	ὑποτείνοιμεν	ὑποτείνοιτε	ὑποτείνοιεν
	imperative		ὑποτεῖνε	ὑποτεινέτω	ὑποτείνετον	ὑποτεινέτων		ὑποτείνετε	ὑποτεινόντων
middle/ passive	indicative	ὑποτείνομαι	ὑποτείνει/ ὑποτείνῃ	ὑποτείνεται	ὑποτείνεσθον	ὑποτείνεσθον	ὑποτεινόμεθᾰ	ὑποτείνεσθε	ὑποτείνονται
	subjunctive	ὑποτείνωμαι	ὑποτείνῃ	ὑποτείνηται	ὑποτείνησθον	ὑποτείνησθον	ὑποτεινώμεθᾰ	ὑποτείνησθε	ὑποτείνωνται
	optative	ὑποτεινοίμην	ὑποτείνοιο	ὑποτείνοιτο	ὑποτείνοισθον	ὑποτεινοίσθην	ὑποτεινοίμεθᾰ	ὑποτείνοισθε	ὑποτείνοιντο
	imperative		ὑποτείνου	ὑποτεινέσθω	ὑποτείνεσθον	ὑποτεινέσθων		ὑποτείνεσθε	ὑποτεινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑποτείνειν				ὑποτείνεσθαι
participle		ὑποτείνων , ὑποτείνουσᾰ , ὑποτεῖνον				ὑποτεινόμενος , ὑποτεινομένη , ὑποτεινόμενον

Future: ὑποτενῶ, ὑποτενοῦμαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποτενῶ/ ὑποτενέω	ὑποτενεῖς	ὑποτενεῖ	ὑποτενεῖτον	ὑποτενεῖτον	ὑποτενοῦμεν	ὑποτενεῖτε	ὑποτενοῦσῐ(ν)
active	optative	ὑποτενοίην/ ὑποτενοῖμῐ	ὑποτενοίης/ ὑποτενοῖς	ὑποτενοίη/ ὑποτενοῖ	ὑποτενοῖτον	ὑποτενοίτην	ὑποτενοῖμεν	ὑποτενοῖτε	ὑποτενοῖεν
middle	indicative	ὑποτενοῦμαι	ὑποτενῇ/ ὑποτενεῖ	ὑποτενεῖται	ὑποτενεῖσθον	ὑποτενεῖσθον	ὑποτενούμεθᾰ	ὑποτενεῖσθε	ὑποτενοῦνται
middle	optative	ὑποτενοίμην	ὑποτενοῖο	ὑποτενοῖτο	ὑποτενοῖσθον	ὑποτενοίσθην	ὑποτενοίμεθᾰ	ὑποτενοῖσθε	ὑποτενοῖντο
		active				middle
infinitive		ὑποτενεῖν				ὑποτενεῖσθαι
participle		ὑποτενῶν , ὑποτενοῦσᾰ , ὑποτενοῦν				ὑποτενούμενος , ὑποτενουμένη , ὑποτενούμενον

Derived terms

English: hypotenuse

References

ὑποτείνω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ὑποτείνω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«ὑποτείνω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette