Definify.com
Definition 2024
τείνω
τείνω
Ancient Greek
Verb
τείνω • (teínō) future: τενῶ aorist: ἔτεινα perfect active: τέτακα perfect mediopassive: τέταμαι aorist passive: ἐτάθην
Inflection
Present: τείνω, τείνομαι
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | τείνω | τείνεις | τείνει | τείνετον | τείνετον | τείνομεν | τείνετε | τείνουσῐ(ν) |
subjunctive | τείνω | τείνῃς | τείνῃ | τείνητον | τείνητον | τείνωμεν | τείνητε | τείνωσῐ(ν) | |
optative | τείνοιμῐ | τείνοις | τείνοι | τείνοιτον | τεινοίτην | τείνοιμεν | τείνοιτε | τείνοιεν | |
imperative | τεῖνε | τεινέτω | τείνετον | τεινέτων | τείνετε | τεινόντων | |||
middle/
passive |
indicative | τείνομαι | τείνει/ τείνῃ |
τείνεται | τείνεσθον | τείνεσθον | τεινόμεθᾰ | τείνεσθε | τείνονται |
subjunctive | τείνωμαι | τείνῃ | τείνηται | τείνησθον | τείνησθον | τεινώμεθᾰ | τείνησθε | τείνωνται | |
optative | τεινοίμην | τείνοιο | τείνοιτο | τείνοισθον | τεινοίσθην | τεινοίμεθᾰ | τείνοισθε | τείνοιντο | |
imperative | τείνου | τεινέσθω | τείνεσθον | τεινέσθων | τείνεσθε | τεινέσθων | |||
active | middle/passive | ||||||||
infinitive | τείνειν | τείνεσθαι | |||||||
participle | τείνων , τείνουσᾰ , τεῖνον | τεινόμενος , τεινομένη , τεινόμενον |
Imperfect: ἔτεινον, ἐτεινόμην
number | singular | dual | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
active | indicative | ἔτεινον | ἔτεινες | ἔτεινε | ἐτείνετον | ἐτεινέτην | ἐτείνομεν | ἐτείνετε | ἔτεινον |
middle/ passive |
ἐτεινόμην | ἐτείνου | ἐτείνετο | ἐτείνεσθον | ἐτεινέσθην | ἐτεινόμεθᾰ | ἐτείνεσθε | ἐτείνοντο |
Future: τενέω, τενέομαι, ταθήσομαι (Uncontracted)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | τενέω | τενέεις | τενέει | τενέετον | τενέετον | τενέομεν | τενέετε | τενέουσῐ(ν) | ||||
optative | τενέοιμῐ | τενέοις | τενέοι | τενέοιτον | τενεοίτην | τενέοιμεν | τενέοιτε | τενέοιεν | |||||
middle | indicative | τενέομαι | τενέῃ, τενέει |
τενέεται | τενέεσθον | τενέεσθον | τενεόμεθᾰ | τενέεσθε | τενέονται | ||||
optative | τενεοίμην | τενέοιο | τενέοιτο | τενέοισθον | τενεοίσθην | τενεοίμεθᾰ | τενέοισθε | τενέοιντο | |||||
passive | indicative | ταθήσομαι | ταθήσῃ | ταθήσεται | ταθήσεσθον | ταθήσεσθον | ταθησόμεθᾰ | ταθήσεσθε | ταθήσονται | ||||
optative | ταθησοίμην | ταθήσοιο | ταθήσοιτο | ταθήσοισθον | ταθησοίσθην | ταθησοίμεθᾰ | ταθήσοισθε | ταθήσοιντο | |||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | τενέειν | τενέεσθαι | ταθήσεσθαι | ||||||||||
participle | m | τενέων | τενεόμενος | ταθησόμενος | |||||||||
f | τενέουσᾰ | τενεομένη | ταθησομένη | ||||||||||
n | τενέον | τενεόμενον | ταθησόμενον | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Future: τενῶ, τενοῦμαι, ταθήσομαι (Contracted)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | τενῶ | τενεῖς | τενεῖ | τενεῖτον | τενεῖτον | τενοῦμεν | τενεῖτε | τενοῦσῐ(ν) | ||||
optative | τενοίην, τενοῖμῐ |
τενοίης, τενοῖς |
τενοίη, τενοῖ |
τενοῖτον, τενοίητον |
τενοίτην, τενοιήτην |
τενοῖμεν, τενοίημεν |
τενοῖτε, τενοίητε |
τενοῖεν, τενοίησᾰν |
|||||
middle | indicative | τενοῦμαι | τενῇ | τενεῖται | τενεῖσθον | τενεῖσθον | τενούμεθᾰ | τενεῖσθε | τενοῦνται | ||||
optative | τενοίμην | τενοῖο | τενοῖτο | τενοῖσθον | τενοίσθην | τενοίμεθᾰ | τενοῖσθε | τενοῖντο | |||||
passive | indicative | ταθήσομαι | ταθήσῃ | ταθήσεται | ταθήσεσθον | ταθήσεσθον | ταθησόμεθᾰ | ταθήσεσθε | ταθήσονται | ||||
optative | ταθησοίμην | ταθήσοιο | ταθήσοιτο | ταθήσοισθον | ταθησοίσθην | ταθησοίμεθᾰ | ταθήσοισθε | ταθήσοιντο | |||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | τενεῖν | τενεῖσθαι | ταθήσεσθαι | ||||||||||
participle | m | τενῶν | τενούμενος | ταθησόμενος | |||||||||
f | τενοῦσᾰ | τενουμένη | ταθησομένη | ||||||||||
n | τενοῦν | τενούμενον | ταθησόμενον | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Aorist: ἔτεινᾰ, ἐτεινᾰ́μην, ἐτάθην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἔτεινᾰ | ἔτεινᾰς | ἔτεινε(ν) | ἐτείνᾰτον | ἐτεινᾰ́την | ἐτείνᾰμεν | ἐτείνᾰτε | ἔτεινᾰν | ||||
subjunctive | τείνω | τείνῃς | τείνῃ | τείνητον | τείνητον | τείνωμεν | τείνητε | τείνωσῐ(ν) | |||||
optative | τείναιμῐ | τείνειᾰς, τείναις |
τείνειε(ν), τείναι |
τείναιτον | τειναίτην | τείναιμεν | τείναιτε | τείνειᾰν, τείναιεν |
|||||
imperative | τεῖνον | τεινᾰ́τω | τείνᾰτον | τεινᾰ́των | τείνᾰτε | τεινᾰ́ντων | |||||||
middle | indicative | ἐτεινᾰ́μην | ἐτείνω | ἐτείνᾰτο | ἐτείνᾰσθον | ἐτεινᾰ́σθην | ἐτεινᾰ́μεθᾰ | ἐτείνᾰσθε | ἐτείνᾰντο | ||||
subjunctive | τείνωμαι | τείνῃ | τείνηται | τείνησθον | τείνησθον | τεινώμεθᾰ | τείνησθε | τείνωνται | |||||
optative | τειναίμην | τείναιο | τείναιτο | τείναισθον | τειναίσθην | τειναίμεθᾰ | τείναισθε | τείναιντο | |||||
imperative | τεῖναι | τεινᾰ́σθω | τείνᾰσθον | τεινᾰ́σθων | τείνᾰσθε | τεινᾰ́σθων | |||||||
passive | indicative | ἐτάθην | ἐτάθης | ἐτάθη | ἐτάθητον | ἐταθήτην | ἐτάθημεν | ἐτάθητε | ἐτάθησᾰν | ||||
subjunctive | ταθῶ | ταθῇς | ταθῇ | ταθῆτον | ταθῆτον | ταθῶμεν | ταθῆτε | ταθῶσῐ(ν) | |||||
optative | ταθείην | ταθείης | ταθείη | ταθεῖτον, ταθείητον |
ταθείτην, ταθειήτην |
ταθεῖμεν, ταθείημεν |
ταθεῖτε, ταθείητε |
ταθεῖεν, ταθείησᾰν |
|||||
imperative | τάθητῐ | ταθήτω | τάθητον | ταθήτων | τάθητε | ταθέντων | |||||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | τεῖναι | τείνᾰσθαι | ταθῆναι | ||||||||||
participle | m | τείνᾱς | τεινᾰ́μενος | ταθείς | |||||||||
f | τείνᾱσᾰ | τεινᾰμένη | ταθεῖσᾰ | ||||||||||
n | τεῖνᾰν | τεινᾰ́μενον | ταθέν | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Perfect: τέτακᾰ, τέταμαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | τέτακᾰ | τέτακᾰς | τέτακε(ν) | τετάκᾰτον | τετάκᾰτον | τετάκᾰμεν | τετάκᾰτε | τετάκᾱσῐ(ν) | ||||
subjunctive | τετάκω | τετάκῃς | τετάκῃ | τετάκητον | τετάκητον | τετάκωμεν | τετάκητε | τετάκωσῐ(ν) | |||||
optative | τετάκοιμῐ, τετακοίην |
τετάκοις, τετακοίης |
τετάκοι, τετακοίη |
τετάκοιτον | τετακοίτην | τετάκοιμεν | τετάκοιτε | τετάκοιεν | |||||
imperative | τέτακε | τετακέτω | τετάκετον | τετακέτων | τετάκετε | τετακόντων | |||||||
middle/ passive |
indicative | τέταμαι | τέτασαι | τέταται | τέτασθον | τέτασθον | τετάμεθᾰ | τέτασθε | τέτανται | ||||
subjunctive | τεταμένος ὦ | τεταμένος ᾖς | τεταμένος ᾖ | τεταμένω ἦτον | τεταμένω ἦτον | τεταμένοι ὦμεν | τεταμένοι ἦτε | τεταμένοι ὦσῐ(ν) | |||||
optative | τεταμένος εἴην | τεταμένος εἴης | τεταμένος εἴη | τεταμένοι εἴητον/εἶτον | τεταμένω εἰήτην/εἴτην | τεταμένοι εἴημεν/εἶμεν | τεταμένοι εἴητε/εἶτε | τεταμένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
imperative | τέτασο | τετάσθω | τέτασθον | τετάσθων | τέτασθε | τετάσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | τετακέναι | τέτασθαι | |||||||||||
participle | m | τετακώς | τεταμένος | ||||||||||
f | τετακυῖᾰ | τεταμένη | |||||||||||
n | τετακός | τεταμένον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Pluperfect: ἐτετάκειν, ἐτετάμην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐτετάκειν, ἐτετάκη |
ἐτετάκεις, ἐτετάκης |
ἐτετάκει(ν) | ἐτετάκετον | ἐτετακέτην | ἐτετάκεμεν | ἐτετάκετε | ἐτετάκεσᾰν | ||||
middle/ passive |
indicative | ἐτετάμην | ἐτέτασο | ἐτέτατο | ἐτέτασθον | ἐτετάσθην | ἐτετάμεθᾰ | ἐτέτασθε | ἐτέταντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Derived terms
Derived terms
Related terms
- τόνος (tónos)
References
- τείνω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- τείνω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- τείνω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «τείνω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «τείνω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- τείνω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
Greek
Etymology
From Ancient Greek τείνω (teínō).
Verb
τείνω • (teíno) (simple past έτεινα)
- (transitive) stretch (string, etc)
- (intransitive) stretch, extend, hold out (hand, etc)
- (mathematics) approach, tend towards
- Όταν το x τείνει προς το 0, τότε το 1/x τείνει προς το άπειρο.
- Ótan to x teínei pros to 0, tóte to 1/x teínei pros to ápeiro.
- As x approaches 0, 1/x tends to infinity.
- Όταν το x τείνει προς το 0, τότε το 1/x τείνει προς το άπειρο.
- (followed by "να") tend to
- Τείνω να τον πιστέψω.
- Teíno na ton pistépso.
- I tend to believe him.
- Τείνω να τον πιστέψω.
- (followed by "να") intend to, aim to
Conjugation
This verb needs an inflection-table template.
Related terms
- τάση f (tási, “tendency, trend”)