Definify.com
Definition 2024
Bence
Bence
See also: bence
Hungarian
Proper noun
Bence
- A male given name.
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | Bence | Bencék |
| accusative | Bencét | Bencéket |
| dative | Bencének | Bencéknek |
| instrumental | Bencével | Bencékkel |
| causal-final | Bencéért | Bencékért |
| translative | Bencévé | Bencékké |
| terminative | Bencéig | Bencékig |
| essive-formal | Benceként | Bencékként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | Bencében | Bencékben |
| superessive | Bencén | Bencéken |
| adessive | Bencénél | Bencéknél |
| illative | Bencébe | Bencékbe |
| sublative | Bencére | Bencékre |
| allative | Bencéhez | Bencékhez |
| elative | Bencéből | Bencékből |
| delative | Bencéről | Bencékről |
| ablative | Bencétől | Bencéktől |
| Possessive forms of Bence | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | Bencém | Bencéim |
| 2nd person sing. | Bencéd | Bencéid |
| 3rd person sing. | Bencéje | Bencéi |
| 1st person plural | Bencénk | Bencéink |
| 2nd person plural | Bencétek | Bencéitek |
| 3rd person plural | Bencéjük | Bencéik |