Greenlandic

Alternative forms

• (old orthography) Fare

Proper noun

Fari

1. A male given name.

References

• Nuka Møller: Kalaallit aqqi (Greenlandic personal names), Oqaasileriffik 2015, ISBN 978-87-990324-3-3
• Danskernes navne 2005, including the residents of Greenland

Esperanto

Verb

fari ‎(present faras, past faris, future faros, conditional farus, volitive faru)

1. to do
2. to make

Conjugation

Conjugation of fari present past future singular plural singular plural singular plural tense faras faris faros active participle faranta farantaj farinta farintaj faronta farontaj acc. farantan farantajn farintan farintajn farontan farontajn passive participle farata farataj farita faritaj farota farotaj acc. faratan faratajn faritan faritajn farotan farotajn nominal active participle faranto farantoj farinto farintoj faronto farontoj acc. faranton farantojn farinton farintojn faronton farontojn nominal passive participle farato faratoj farito faritoj faroto farotoj acc. faraton faratojn fariton faritojn faroton farotojn adverbial active participle farante farinte faronte adverbial passive participle farate farite farote infinitive fari imperative faru conditional farus

Antonyms

• malfari

Derived terms

• fariĝi
• faro
• malfari
• farenda
• farendaĵo

Faroese

Verb

fari

1. first-person singular of fara

   Eg fari til hansara.‎

   I (will) go to him.

Friulian

Etymology

From Latin faber, fabrum.

Noun

fari m ‎(plural faris)

1. smith, blacksmith

Icelandic

Noun

fari

1. indefinite dative singular of far

Italian

Noun

fari m

1. plural of faro

Anagrams

• rifa', rifà

Latin

Verb

fārī

1. present active infinitive of for

Sicilian

Etymology

From Latin facere, present active infinitive of faciō ‎(“do, make”). Compare Italian fare.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈfaː.ɾɪ]
• Hyphenation: fà‧ri

Verb

fari

1. to do
2. to make

Conjugation