Definify.com
Definition 2024
Kayın
kayın
kayın
Turkish
Noun
kayın (definite accusative kayını, plural kayınlar)
Usage notes
- The stress is on the last syllable, i.e. kayın.
Etymology 2
From Old Turkic kadın, from Proto-Turkic *Kādɨn (“relative-in-law”). Compare kadın, hatun.
Noun
kayın (definite accusative kaynı, plural kayınlar)
Declension
declension of kayın
possessive forms of kayın
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | kaynım | kayınlarım |
| definite accusative (belirtme) | kaynımı | kayınlarımı |
| dative (yönelme) | kaynıma | kayınlarıma |
| locative (bulunma) | kaynımda | kayınlarımda |
| ablative (çıkma) | kaynımdan | kayınlarımdan |
| genitive (tamlayan) | kaynımın | kayınlarımın |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | kaynın | kayınların |
| definite accusative (belirtme) | kaynını | kayınlarını |
| dative (yönelme) | kaynına | kayınlarına |
| locative (bulunma) | kaynında | kayınlarında |
| ablative (çıkma) | kaynından | kayınlarından |
| genitive (tamlayan) | kaynının | kayınlarının |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | kaynı | kayınları |
| definite accusative (belirtme) | kaynını | kayınlarını |
| dative (yönelme) | kaynına | kayınlarına |
| locative (bulunma) | kaynında | kayınlarında |
| ablative (çıkma) | kaynından | kayınlarından |
| genitive (tamlayan) | kaynının | kayınlarının |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | kaynımız | kayınlarımız |
| definite accusative (belirtme) | kaynımızı | kayınlarımızı |
| dative (yönelme) | kaynımıza | kayınlarımıza |
| locative (bulunma) | kaynımızda | kayınlarımızda |
| ablative (çıkma) | kaynımızdan | kayınlarımızdan |
| genitive (tamlayan) | kaynımızın | kayınlarımızın |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | kaynınız | kayınlarınız |
| definite accusative (belirtme) | kaynınızı | kayınlarınızı |
| dative (yönelme) | kaynınıza | kayınlarınıza |
| locative (bulunma) | kaynınızda | kayınlarınızda |
| ablative (çıkma) | kaynınızdan | kayınlarınızdan |
| genitive (tamlayan) | kaynınızın | kayınlarınızın |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | kayınları | kayınları |
| definite accusative (belirtme) | kayınlarını | kayınlarını |
| dative (yönelme) | kayınlarına | kayınlarına |
| locative (bulunma) | kayınlarında | kayınlarında |
| ablative (çıkma) | kayınlarından | kayınlarından |
| genitive (tamlayan) | kayınlarının | kayınlarının |
Derived terms
- kaynana (“mother-in-law”)
- kaynata (“father-in-law”)
- kayınbirader (“brother-in-law”)
Usage notes
- The stress is on the last syllable, i.e. kayın.
Etymology 3
Verb
kayın
- second-person plural imperative of kaymak
Usage notes
- The stress is on the first syllable, i.e. kayın.
