Definify.com
Definition 2024
Polski
polski
polski
Finnish
Verb
polski
- Third-person singular indicative past form of polskia.
- Indicative present connegative form of polskia.
- Second-person singular imperative present form of polskia.
- Second-person singular imperative present connegative form of polskia.
Polish
Alternative forms
- (abbreviation): pol.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈpɔl̪s̪ʲkʲi]
Adjective
polski m (comparative bardziej polski, superlative najbardziej polski, adverb polsko)
- Polish (of, or from Poland)
Declension
declension of polski
case | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
m pers, m anim | m inan | n | f | m pers | other | ||
nominative, vocative | polski | polskie | polska | polscy | polskie | ||
genitive | polskiego | polskiej | polskich | ||||
dative | polskiemu | polskim | |||||
accusative | polskiego | polski | polskie | polską | polskich | polskie | |
instrumental | polskim | polskimi | |||||
locative | polskiej | polskich | |||||
old dative | polsku |
Related terms
- Polak m, Polka f
- Polska
- polszczyzna
Noun
polski m inan
- Polish (language)
- Mówisz po polsku? – Do you speak Polish? (informal)
- Czy mówi pan po polsku? – Do you speak Polish? (formal, to male)
- Czy mówi pani po polsku? – Do you speak Polish? (formal, to female)
- Nie mówię po polsku. – I don't speak Polish.
- (colloquial) Polish language lesson
- Jutro mam klasówkę z polskiego.