Definify.com
Definition 2025
Spiritus
Spiritus
See also: spiritus
German
Noun
Spiritus m (genitive Spiritus, plural Spiritusse)
Declension
Declension of Spiritus
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indef. | def. | noun | def. | noun | |
| nominative | ein | der | Spiritus | die | Spiritusse | 
| genitive | eines | des | Spiritus | der | Spiritusse | 
| dative | einem | dem | Spiritus | den | Spiritussen | 
| accusative | einen | den | Spiritus | die | Spiritusse | 
spiritus
spiritus
See also: Spiritus
Dutch
Noun
spiritus m (plural spiritussen or spiritus, diminutive spiritusje n)
- methylated spirit
 - (orthography) A kind of diacritic used on Ancient Greek vowels to indicate aspiration or lack thereof. See spiritus asper and spiritus lenis.
 
Synonyms
- (methylated spirit): brandspiritus
 
Latin
Etymology
From spirō (“I breathe, I respire; I live”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈspiː.ri.tus/
 
Noun
spīritus m (genitive spīritūs); fourth declension
-  breath, breathing
-  Classicorum auctorum e Vaticanicis codicibus editorum tomus V., Rome, 1833, p.595:
- Spiritus sunt duo dasia et psile.
 
 
 -  Classicorum auctorum e Vaticanicis codicibus editorum tomus V., Rome, 1833, p.595:
 - light breeze
 -  spirit, ghost
-  405 CE, Jerome, Vulgate Genesis.1.2
- 
terra autem erat inanis et vacua et tenebrae super faciem abyssi et spiritus Dei ferebatur super aquas
- And the earth was void and empty, and darkness was upon the face of the deep; and the spirit of God moved over the waters.
 
 
 - 
terra autem erat inanis et vacua et tenebrae super faciem abyssi et spiritus Dei ferebatur super aquas
 
 -  
 - energy
 - pride, arrogance
 
Inflection
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| nominative | spīritus | spīritūs | 
| genitive | spīritūs | spīrituum | 
| dative | spīrituī | spīritibus | 
| accusative | spīritum | spīritūs | 
| ablative | spīritū | spīritibus | 
| vocative | spīritus | spīritūs | 
Synonyms
- (breath, breathing): spīrātiō
 
Derived terms
Related terms
Descendants
References
- spiritus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
 - spiritus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
 - SPIRITUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
 - Félix Gaffiot (1934), “spiritus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
 -  Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to breathe, live: animam, spiritum ducere
 - to breathe the air: aera spiritu ducere
 - to suffocate a person: spiritum intercludere alicui
 - to give up the ghost: extremum vitae spiritum edere
 - inspired: divino quodam spiritu inflatus or tactus
 - to be haughty: magnos spiritus sibi sumere (B. G. 1. 33)
 - to lower a person's pride: spiritus alicuius reprimere
 - patrician arrogance; pride of caste: spiritus patricii (Liv. 4. 42)
 - to assume a despotic tone: regios spiritus sibi sumere
 - to destroy a despotism, tyranny: regios spiritus reprimere (Nep. Dion. 5. 5)
 
 - to breathe, live: animam, spiritum ducere