Definify.com
Definition 2025
afbrokkelen
afbrokkelen
Dutch
Verb
afbrokkelen
Inflection
| Inflection of afbrokkelen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afbrokkelen | |||
| past singular | brokkelde af | |||
| past participle | afgebrokkeld | |||
| infinitive | afbrokkelen | |||
| gerund | afbrokkelen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | brokkel af | brokkelde af | afbrokkel | afbrokkelde |
| 2nd person sing. (jij) | brokkelt af | brokkelde af | afbrokkelt | afbrokkelde |
| 2nd person sing. (u) | brokkelt af | brokkelde af | afbrokkelt | afbrokkelde |
| 2nd person sing. (gij) | brokkelt af | brokkelde af | afbrokkelt | afbrokkelde |
| 3rd person singular | brokkelt af | brokkelde af | afbrokkelt | afbrokkelde |
| plural | brokkelen af | brokkelden af | afbrokkelen | afbrokkelden |
| subjunctive sing.1 | brokkele af | brokkelde af | afbrokkele | afbrokkelde |
| subjunctive plur.1 | brokkelen af | brokkelden af | afbrokkelen | afbrokkelden |
| imperative sing. | brokkel af | |||
| imperative plur.1 | brokkelt af | |||
| participles | afbrokkelend | afgebrokkeld | ||
| 1) Archaic. | ||||