Definify.com
Definition 2025
brokkelen
brokkelen
Dutch
Verb
brokkelen
- (intransitive) to crumble
Inflection
| Inflection of brokkelen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | brokkelen | |||
| past singular | brokkelde | |||
| past participle | gebrokkeld | |||
| infinitive | brokkelen | |||
| gerund | brokkelen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | brokkel | brokkelde | ||
| 2nd person sing. (jij) | brokkelt | brokkelde | ||
| 2nd person sing. (u) | brokkelt | brokkelde | ||
| 2nd person sing. (gij) | brokkelt | brokkelde | ||
| 3rd person singular | brokkelt | brokkelde | ||
| plural | brokkelen | brokkelden | ||
| subjunctive sing.1 | brokkele | brokkelde | ||
| subjunctive plur.1 | brokkelen | brokkelden | ||
| imperative sing. | brokkel | |||
| imperative plur.1 | brokkelt | |||
| participles | brokkelend | gebrokkeld | ||
| 1) Archaic. | ||||