Definify.com
Definition 2025
brokken
brokken
Dutch
Verb
brokken
Inflection
| Inflection of brokken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | brokken | |||
| past singular | brokte | |||
| past participle | gebrokt | |||
| infinitive | brokken | |||
| gerund | brokken n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | brok | brokte | ||
| 2nd person sing. (jij) | brokt | brokte | ||
| 2nd person sing. (u) | brokt | brokte | ||
| 2nd person sing. (gij) | brokt | brokte | ||
| 3rd person singular | brokt | brokte | ||
| plural | brokken | brokten | ||
| subjunctive sing.1 | brokke | brokte | ||
| subjunctive plur.1 | brokken | brokten | ||
| imperative sing. | brok | |||
| imperative plur.1 | brokt | |||
| participles | brokkend | gebrokt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
Etymology 2
Non-lemma forms.
Noun
brokken
- Plural form of brok