Definify.com
Definition 2025
beæwnian
beæwnian
Old English
Verb
beǣwnian
- to join in marriage, to marry
Conjugation
Conjugation of beǣwnian (weak class 2)
| infinitive | beǣwnian | tō beǣwnianne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | beǣwnie beǣwniġe |
beǣwnode |
| 2nd-person singular | beǣwnast | beǣwnodest |
| 3rd-person singular | beǣwnaþ | beǣwnode |
| plural | beǣwniaþ beǣwniġaþ |
beǣwnodon |
| subjunctive | present | past |
| singular | beǣwnie beǣwniġe |
beǣwnode |
| plural | beǣwnien beǣwniġen |
beǣwnoden |
| imperative | ||
| singular | beǣwna | |
| plural | beǣwniaþ beǣwniġaþ |
|
| participle | present | past |
| beǣwniende beǣwniġende |
(ġe)beǣwnod | |