Definify.com
Definition 2025
bezaaien
bezaaien
Dutch
Verb
bezaaien
- (transitive) to sow onto
Inflection
| Inflection of bezaaien (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bezaaien | |||
| past singular | bezaaide | |||
| past participle | bezaaid | |||
| infinitive | bezaaien | |||
| gerund | bezaaien n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bezaai | bezaaide | ||
| 2nd person sing. (jij) | bezaait | bezaaide | ||
| 2nd person sing. (u) | bezaait | bezaaide | ||
| 2nd person sing. (gij) | bezaait | bezaaide | ||
| 3rd person singular | bezaait | bezaaide | ||
| plural | bezaaien | bezaaiden | ||
| subjunctive sing.1 | bezaaie | bezaaide | ||
| subjunctive plur.1 | bezaaien | bezaaiden | ||
| imperative sing. | bezaai | |||
| imperative plur.1 | bezaait | |||
| participles | bezaaiend | bezaaid | ||
| 1) Archaic. | ||||