Definify.com
Definition 2025
bezaaien
bezaaien
Dutch
Verb
bezaaien
- (transitive) to sow onto
Inflection
Inflection of bezaaien (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | bezaaien | |||
past singular | bezaaide | |||
past participle | bezaaid | |||
infinitive | bezaaien | |||
gerund | bezaaien n | |||
verbal noun | — | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | bezaai | bezaaide | ||
2nd person sing. (jij) | bezaait | bezaaide | ||
2nd person sing. (u) | bezaait | bezaaide | ||
2nd person sing. (gij) | bezaait | bezaaide | ||
3rd person singular | bezaait | bezaaide | ||
plural | bezaaien | bezaaiden | ||
subjunctive sing.1 | bezaaie | bezaaide | ||
subjunctive plur.1 | bezaaien | bezaaiden | ||
imperative sing. | bezaai | |||
imperative plur.1 | bezaait | |||
participles | bezaaiend | bezaaid | ||
1) Archaic. |