Definify.com

Definition 2024

biðja

biðja

See also: bidja

Faroese

Verb

biðja ‎(third person singular past indicative bað, third person plural past indicative bóðu, supine biðið)

  1. to ask, to request, to beg
  2. to wish (e.g. góðan dag - good day)
  3. to pray to God (Gud)

Conjugation

Icelandic

Etymology

From Old Norse biðja, from Proto-Germanic *bidjaną. Cognate with German bitten, Faroese biðja, Danish bede, Swedish bedja, English bid.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpɪðja/
    Rhymes: -ɪðja

Verb

biðja ‎(strong verb, third-person singular past indicative bað, third-person plural past indicative báðu, supine beðið)

  1. (transitive, intransitive, governs the accusative, optionally ditransitive with genitive) to ask, request some action of someone
    Ég bað þig nú bara um greiða.
    I just asked you a favour.
  2. (intransitive) to pray
    Ég bið til Guðs.
    I pray to God.

Conjugation

biðjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að biðjast
supine
(sagnbót) 		beðist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		biðjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég biðst við biðjumst present
(nútíð) 		ég biðjist við biðjumst
þú biðst þið biðjist þú biðjist þið biðjist
hann, hún, það biðst þeir, þær, þau biðjast hann, hún, það biðjist þeir, þær, þau biðjist
past
(þátíð) 		ég baðst við báðumst past
(þátíð) 		ég bæðist við bæðumst
þú baðst þið báðust þú bæðist þið bæðust
hann, hún, það baðst þeir, þær, þau báðust hann, hún, það bæðist þeir, þær, þau bæðust
imperative
(boðháttur) 		biðst (þú) biðjist (þið)
Forms with appended personal pronoun
biðstu biðjisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
beðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		beðinn beðin beðið beðnir beðnar beðin
accusative
(þolfall) 		beðinn beðna beðið beðna beðnar beðin
dative
(þágufall) 		beðnum beðinni beðnu beðnum beðnum beðnum
genitive
(eignarfall) 		beðins beðinnar beðins beðinna beðinna beðinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		beðni beðna beðna beðnu beðnu beðnu
accusative
(þolfall) 		beðna beðnu beðna beðnu beðnu beðnu
dative
(þágufall) 		beðna beðnu beðna beðnu beðnu beðnu
genitive
(eignarfall) 		beðna beðnu beðna beðnu beðnu beðnu

Derived terms

Synonyms

  • (ask): beiðast

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *bidjaną ‎(“to ask for, request”). Cognate with Old English biddan, Old Frisian bidda, Old Saxon biddian, Old High German bitten, Gothic 𐌱𐌹𐌳𐌾𐌰𐌽 ‎(bidjan). Ultimately from Proto-Indo-European *gʷʰedʰ- ‎(“to request, pray, ask for”).

Pronunciation

  • (12th century Icelandic) IPA(key): /ˈbiðjɑ/

Verb

biðja ‎(singular past indicative bað, plural past indicative báðu, past participle beðinn)

  1. to ask, beg, request
    • Vǫluspá, verse 1, lines 1-2, in 1860, T. Möbius, Edda Sæmundar hins fróða: mit einem Anhang zum Theil bisher ungedruckter Gedichte. Leipzig, page 1:
      Hljóðs bið ek allar / helgar kindir, […]
      For silence I ask / all holy kindreds […]
  2. to pray
    • Saga Ólafs konúngs Tryggvasonar 279, in 1827, S. Egilsson, Þ. Guðmundsson, Fornmanna sögur, Volume III. Copenhagen, page 48:
      […] hann vakti laungum um nóttum ok báð til guðs góðgjarnliga fur vinum. […]
      […] many times he rose in the night and prayed to the merciful God for [his] friends. […]

Conjugation

Conjugation of biðja — mediopassive (strong class 5)
infinitive biðjask
present participle biðjandisk
past participle beðizk
indicative present past
1st-person singular biðjumk báðumk
2nd-person singular bizk bazk
3rd-person singular bizk bazk
1st-person plural biðjumsk báðumsk
2nd-person plural biðizk báðuzk
3rd-person plural biðjask báðusk
subjunctive present past
1st-person singular biðjumk bæðumk
2nd-person singular biðisk bæðisk
3rd-person singular biðisk bæðisk
1st-person plural biðimsk bæðimsk
2nd-person plural biðizk bæðizk
3rd-person plural biðisk bæðisk
imperative present
2nd-person singular bizk
1st-person plural biðjumsk
2nd-person plural biðizk

Derived terms

Descendants

References

  • biðja in An Icelandic-English Dictionary, R. Cleasby and G. Vigfússon, Clarendon Press, 1874, at Internet Archive.
  • biðja in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.

Etymology

From Old Norse biðja, from Proto-Germanic *bidjaną. Cognate with German bitten, Icelandic biðja, Danish bede, Swedish bedja, English bede, bead.

Similar Results